Υπάρχει λοιπόν ένας τύπος που διέφευγε της αντίληψής μου. Ο λόγος για τον Γάλλο Frédéric Slama, ο οποίος αφού έζησε για αρκετά χρόνια στο Los Angeles ενθουσιάστηκε από την AOR σκηνή και φρόντισε να κάνει τα πάντα ώστε να έρθει σε επαφή μαζί της όσο περισσότερος κόσμος στην την πατρίδα του.
Οι AOR λοιπόν είναι το προσωπικό του σχήμα στο οποίο παίζει κιθάρες και πλήκτρα και μαζεύει σε κάθε κυκλοφορία δεκάδες καλεσμένους για να βοηθήσουν στην ολοκλήρωσή του. Έχει συνεργαστεί με πάρα πολλούς τραγουδιστές από τεράστια (και μη) συγκροτήματα του rock ήχου που αν κάτσω να τα γράψω όλα, θα βαρεθώ κι εγώ να γράφω αλλά κι εσείς να διαβάζετε. Επίσης, σχεδόν σε όλα τα albums που κυκλοφόρησε σαν AOR έχει μέσα στον τίτλο τα αρχικά L.A.. Αδερφέ, ναι, το καταλάβαμε. Σου αρέσει το Los Angeles. Νισάφι πια.
Δεκαπέντε (!) studio albums και τρεις συλλογές μετά, έρχεται άλλη μία συλλογή η οποία τραβάει πολύ περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε. Μιλάμε για δεκαπέντε τραγούδια τα οποία κρατάνε μία ώρα κι ένα τέταρτο. Τεράστια διάρκεια και για να πω την αλήθεια, αρκετά κουραστική και βαρετή από ένα σημείο κι έπειτα. Με το AOR όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι δεν έχει καμία σχέση, αφού μιλάμε για μία παραλλαγή του που λέγεται westcoast, όπως αναφέρει και ο τίτλος.
Αργά, ανάλαφρα, αιθέρια και απαλά τραγούδια τα οποία είναι άψογα αν θες να στήσεις ατμόσφαιρα για…ερωτικές περιπτύξεις (sic). Ειλικρινά θα σας φέρουν στο μυαλό ρομαντικές σκηνές από ταινίες όπου οι πρωταγωνιστές εκφράζουν το πάθος τους στην πανσέληνο ή με αναμμένα κεριά γύρω τους. Α, και μπόλικο σαξόφωνο επειδή μάλλον δεν έφτανε το υπόλοιπο μέλι που στάζει από κάθε τραγούδι.
Πραγματικά όμως δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο λόγο να κάτσεις να το ακούσεις χωρίς να είσαι βαμμένος οπαδός αυτής της μουσικής. Υποτίθεται ότι αυτό είναι best of, οπότε ειλικρινά δε θέλω να ξέρω τι μπορεί να βρίσκεται σε τόσες άλλες κυκλοφορίες. Το ότι μου φάνηκαν όλα τα ίδια δεν νομίζω ότι δικαιώνει τον Slama, ούτε αυτό το υποτιθέμενο best of. Ακρόαση μαρτύριο, δε μου έμεινε ούτε τραγούδι στο τέλος. Μόνο για αθεράπευτα ρομαντικούς που μυρίζουν τριαντάφυλλα και δακρύζουν.
3/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
