Option A
Μία μεγάλη έκπληξη με περίμενε όταν διάβασα το Δελτίο Τύπου, το οποίο ήταν στα ελληνικά. Μου δημιουργήθηκε η απορία από τη στιγμή που έγραφε ότι οι Before Sunday είναι από το Λονδίνο. Μια επίσκεψη όμως στη σελίδα της μπάντας δείχνει σαν μέλη τους Νίκο Μπάση, Στέλλα Παντελούδη και Κώστα Γονίδη με καταγωγή από Θεσσαλονίκη.
Προειδοποίηση: αντικειμενική κριτική δε θα δείτε εδώ πέρα, αφού το ύφος της μπάντας απέχει χιλιόμετρα από αυτό που παρουσιάζεται στο περιοδικό μας. Υποθέτω ότι μας το έστειλαν καθαρά για τις καταγωγές των μελών.
Η μπάντα ιδρύθηκε το 2013 και τα τελευταία χρόνια συμμετείχαν σε διάφορα αγγλικά βραβεία από τα οποία πήρα πολύ καλές κριτικές, όπως τα UK Songwriting Competition και Unsigned Only Competition. Πέραν αυτού, έκαναν και μια περιοδεία μαζί με τους θρυλικούς Pavlov’s Dog η οποία πέρασε και από τη χώρα μας. Αυτό είναι το ντεμπούτο album τους, για το οποίο βρήκαν συμβόλαιο με την Rockshots.
Το στυλ που κινούνται οι Before Sunday περιγράφεται σαν pop/rock, στο οποίο επίσης μπαίνουν στοιχεία από metal, funk και RnB ενώ η μουσική τους έχει συνδεθεί με τους Red Hot Chili Peppers, Sia, Pink και Michael Jackson. Ειλικρινά, απορώ ποιος κουφός έκατσε και έγραψε αυτά τα αδιανόητα ψέματα.
Τα rock και metal στοιχεία δεν προκύπτουν από πουθενά, ούτε και οποιαδήποτε κοινά στοιχεία με τους Peppers. Μόνο και μόνο για να προωθήσουμε τη δουλειά σε rock/metal περιοδικά; Λίγο ντροπή ρε παιδιά.
Καθαρά pop μουσική, αρκετά χορευτική σε σημεία, με funk και RnB στοιχεία (αυτά τα πέτυχαν τουλάχιστον). Οι ελάχιστες κιθάρες που υπάρχουν εδώ κι εκεί είναι μόνο συμπληρωματικές και για κανένα λόγο δεν φέρνουν το αποτέλεσμα προς την rock/metal πλευρά. Μόνο στο τελευταίο κομμάτι υπάρχει εκτεταμένη χρήση, αλλά rock δεν το λες για κανένα λόγο, ειδικά με τέτοιο ρυθμό. Η φωνή της Στέλλας είναι επίσης πάρα πολύ όμορφη.
Πέρα λοιπόν από τα ψέματα, οφείλω να παραδεχτώ ότι η ακρόαση του “Anticipation” πέρασε μια χαρά. Το ευχαριστήθηκα μάλιστα πολύ περισσότερο από πολλά metal σκουπίδια που άκουσα τώρα τελευταία. Δε θα το βάλω φυσικά να το ξανακούσω. Για οπαδούς του pop, αυστηρά και μόνο.
4/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
Option B
Οι Before Sunday είναι μια μπάντα με ωμή και ενεργειακή προσωπικότητα. Βασισμένοι στο Λονδίνο της Μεγάλης Βρετανίας, και με καταγωγή από Ελλάδα, η μπάντα σχηματίστηκε από τον κιθαρίστα και στιχουργό Νίκο Μπάση το 2012. Η Στέλλα Παντελούδη γρήγορα ενώνεται με το group και το ντουέτο αυτό αποφασίζει να κάνει έδρα του το Λονδίνο την επόμενη χρονιά.
Ο ήχος τους θολώνει τις γραμμές και τα σύνορα διαφόρων ειδών συμπεριλαμβανομένου pop, hard rock, funk και alternative, αποκαλύπτοντας μια εκλεκτική στιχουργικά προσέγγιση και μια εντυπωσιακή μουσική ικανότητα. Η μουσική των Before Sunday έχει συγκριθεί με εκείνη των επιδράσεων τους όπως Red Hot Chili Peppers, Sia, Pink και Michael Jackson. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η μουσική τους έχει λάβει μια σειρά από επαίνους και βραβεία, με την επιμονή και την ικανότητα της μπάντας να γράφει αξιομνημόνευτη μουσική, κάτι το οποίο θέτει ψηλότερα τον πήχη. Ανάμεσα στα διάφορα βραβεία τους, το group τερμάτισε πρώτο στον βρετανικό διαγωνισμό στιχουργικής το 2017 για το single τους “No Destination”. Παρόμοια βραβεία κέρδισε και το δημοφιλές τραγούδι τους “Obsessions” τόσο το 2018, ξανά στον βρετανικό διαγωνισμό στιχουργικής, όσο και το 2019 στον Unsigned Only Competition.
Την αυλαία του album “Anticipation” ανοίγει το κομμάτι “Living In London”, το οποίο για να είμαστε δίκαιοι είναι ένα αρκετά πιασάρικο μικρό κομμάτι κοινωνικού σχολιασμού υπογραμμίζοντας τις συνθήκες ζωής στην βρετανική πρωτεύουσα, με την αδιαφορία της κοινωνίας αφήνοντας σε μόνο σε έναν πληθυσμό εκατομμυρίων, ο εξωφρενικά ακριβός τρόπος ζωής και ο συχνά άθλιος καιρός. Μια εικόνα με την οποία πολλοί μπορούν να ταυτιστούν. Μουσικά, κιθαριστικά, είναι ένα soft rock κομμάτι με ανά καιρούς επιρροές από Joan Jett και Miley Cyrus. Μια ευχάριστη εισαγωγή. Στην συνέχεια το “Big House” αλλάζει τα δεδομένα, αντικαθιστώντας τις rock κιθάρες, με μια πιο φωτεινή, ανάλαφρη και funk αισθητική, ενωμένα με core pop, θυμίζοντας Kylie Minogue και Alphabeat.
Παρ’ όλο που το album έχει μόνο δέκα κομμάτια, καταφέρνει να κατηγοριοποιήσει τα καλύτερα κομμάτια στην αρχή και στο τέλος, με μια μέση απλά να υπάρχει. Γενικά παρατηρείται μια έντονη εναλλαγή στα κομμάτια ανάμεσα σε funk και pop rock μονοπάτια, αυξομειώνοντας την ένταση. Στο “Unconditional” τα φωνητικά είναι καλά δουλεμένα, το “Gone” μας δημιουργεί σκηνικά μπαλάντας τύπου Eurovision, ενώ το “Closed Doors” υιοθετεί μια αισθητική country pop. Αν υπάρχει κάτι το οποίο μπορώ να καταλογίσω σαν σφάλμα είναι οι υφολογικές και ενεργειακές απότομες μεταπτώσεις μεταξύ των κομματιών.
7/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
[email protected]
