Τούτη είναι από εκείνες τις περίεργες αλλά και ευχάριστες περιπτώσεις, που ένα άλμπουμ, μία κυκλοφορία, σε γεμίζει άπειρα και ανάμικτα συναισθήματα, που από τη μία ξέρεις ότι δεν θα δώσεις πολλές μελλοντικές χρονικές ευκαιρίες ώστε να ξανακούσεις στη περίπτωση μας το “Show Me Your Teeth”, αλλά από την άλλη δε μπορείς παρά να κάτσεις προσοχή θαυμάζοντας και λατρεύοντας κάθε μουσική σπιθαμή της δεύτερης μελωδικής rock δουλειάς της θελκτικής Beth Blade, frontwoman των The Beautiful Disasters!
Και για να εξηγηθώ. Τα κατά τ’ άλλα εξαίρετα δώδεκα τον αριθμό τραγούδια του “Show Me Your Teeth” είναι καλοπαιγμένα και μελωδικότατα, ανήκουν στο χώρο του μελωδικού hardrock (σ.σ.: φλερτάροντας κάπως από το A.O.R μέχρι και τα southern blues), θυμίζοντας σαφώς και αρκετές άλλες κυρίες του χώρου, με τη φωνή, τις κιθάρες, τα τύμπανα ακόμη και το υποτιμημένο μπάσο να βρίσκονται στα κατάλληλα σημεία στο χώρο… Όμως δυστυχώς πέρα από πολλές μα όχι αρκετές στιγμές, ο δίσκος δεν έχει κάτι που να σ’ αρπάξει και να σε κολλήσει στο τοίχο υποχρεώνοντας σε να σιγοτραγουδάς τα ρεφρέν του, ή να αδημονείς να βάλεις στο cd player σου ή σε όποιο άλλο μέσω διαθέτεις ώστε ν’ ακούσεις και να ξανακούσεις από την αρχή το δίσκο αυτόν!
Και για να γίνω πάλι κάπως περιγραφικός, το “Show Me Your Teeth” μου θυμίζει τρία πράγματα. Τις στιγμές που νωρίς μπαίνεις σ’ ένα rock heavy club και παίζουν hard rock-ιές για ζέσταμα και εσύ αδημονείς να πιείς τη πρώτη μπύρα και να περάσει ο DJ στο παρασύνθημα να “γουστάρεις” χωρίς όμως να σε χαλάει εκείνο που ακούς, έπειτα τις μικρές ώρες πάλι σε ανάλογο τριτοκοσμικό, “δε το ξέρει η μάνα του”, συνοικιακό heavy club που θέλει να κλείσει κόσμια και με ωραίο τρόπο και στο γυρνάει στο πιο “light” και τέλος, όταν γουστάρεις να χαθείς οδηγώντας στο ηλιοβασίλεμα και ψάχνεις αναλόγου ύφους soundtrack, ώστε να ταξιδέψεις ευχάριστα!
Σας μπέρδεψα;! Μα είναι απλό. Τα“I Ain’t Got Nothin’ (If I Ain’t Got Rock N Roll)”, “1974”, “IntoTheLight”, “GiveIt All You’ve Got” (σ.σ.: τυχαίες επιλογές) είναι κομμάτια που είναι καλοπαιγμένα με μεράκι, η BethBlade “το’ χει” σίγουρα, της βγαίνει φυσικά και δεν υποδύεται, θα σας κρατήσουν καλή παρέα είπαμε σε ποιες περιπτώσεις και συνθήκες, αλλά μέχρι εκεί. Μπορείς να αναφερθείς πως ο δίσκος γενικώς είναι καλός, αλλά όχι σε συγκεκριμένο κομμάτι κάτι που μόνο αρνητικό είναι, αλλά όπως είπα στο σύνολο του δεν είναι κάτι άσχημο ως δημιουργία.
Ακούς, πίνεις τις μπύρες σου, εκτιμάς τη δουλειά αυτή και περνάς στο κυρίως πιάτο!
6/10
Μιχάλης “The Lone Wolf” Κανακουσάκης
[email protected]
