Οι Betontod, για όσους δε γνωρίζουν πάντα, είναι ένα γερμανόφωνο punk συγκρότημα από το Rheinberg της Γερμανίας. Παρόλο που δε τους ξανάκουσα πιο πριν, διαπίστωσα ότι έχουν και αυτή τη δική τους ιστορία, δισκογραφώντας από το 1999 και έχοντας άλλες οκτώ κυκλοφορίες. Βλέποντας και δηλώσεις των μελών τους, κινούνται σε underground πλαίσια και δε θέλουν να μοιάσουν σε άλλες συνηθισμένες και καθημερινές μπάντες που βρίσκουν τις άκρες τους με τις εταιρίες και με business, φυσικά και τους αρέσει όπως είναι. Θέλουν να περάσουν στον απλό κόσμο, ότι αφού αυτοί μπορούν με το δικό τους τρόπο, τότε μπορεί ο καθένας. Βέβαια η τελευταία εταιρία που τους υπέγραψε στον τελευταίο τους περσινό δίσκο “Revolution”, είναι από τις μεγαλύτερες και είναι η Nuclear Blast, οπότε δε τους «πιάνω» και τόσο σε όλο αυτό… Αυτό είναι το χιλιοστό live τους, εξ ου και ο τίτλος του, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 2016 στο “Mitsubishi Electric Hall” στο Düsseldorf. Εδώ λοιπόν έχουμε 23 κομμάτια παιγμένα ζωντανά και φυσικά είναι δύσκολο να κάνω ανάλυση για όλα.
Όπως είναι λογικό για μία punk συναυλία, το live album ξεκινάει φουριόζικα μετά από το intro με το “Keine Pop Songs!” και σε «πιάνει» κατευθείαν, βάζοντάς σε στο κλίμα μίας punk συναυλίας. Στο τελευταίο φυσικά και βοηθάνε τα sing along του κοινού με τα μάλλον καθιερωμένα σε τέτοιες περιπτώσεις «ω-ω-ω». Κάτι αντίστοιχο γίνεται π.χ. και στο “Mein Letzter Tag” και γενικά σε όλο το live φαίνεται η ζωντάνια – που σίγουρα περιμένεις από τέτοια live – και η αφοσίωση του κοινού. Σαφώς και υπάρχουν πιο μελωδικές στιγμές και ένα παράδειγμα είναι το “Kuess Mich”. Από εκεί και πέρα, άλλε στιγμές που ξεχώρισα είναι το “Alles”, για το refrain του (αν και δε καταλαβαίνω τι λέει όπως σε όλα σχεδόν), το “Freihein In Ketten”, το “Ihr Koennt Mich” που είχε παραπάνω όγκο στον ήχο, μου θύμισε λίγο μέχρι και Rammstein και είναι από τα πιο μικρά κομμάτια, το πιο μικρό μετά από ώρα ακρόασης. Για το τέλος κράτησα τα “Halt Mich” και “Traum Von Freiheit”, τα οποία και θεωρώ από τα καλύτερα. Σίγουρα το προτελευταίο κομμάτι είναι ιδανικό για τέτοια συναυλία, καθώς ακούς πόσο αγαπημένο είναι και εξυμνεί το είδος το οποίο υπηρετεί το συγκρότημα, αυτό είναι το “Viva Punk”!
Πολύ ωραίες μουσικές και σίγουρα ενδιαφέρουσες στιγμές, αλλά για να είμαι ειλικρινής, λόγω γλώσσας, αφού όλα τα τραγούδια είναι στα γερμανικά, δε νομίζω ότι μπορείς να ακούσεις πολύ ώρα και να το ακολουθήσεις εύκολα. Φαντάζομαι θα υπάρχουν και άλλοι με την ίδια άποψη με εμένα. Κυρίως αυτός που δεν έχει ξανασχοληθεί με το συγκρότημα, θα το βρεί δύσκολο να κάτσει να ακούσει αρκετά κομμάτια. Όπως και να το κάνεις δύσκολα σου κάθεται μία γλώσσα που δεν έχεις συνηθίσει καθόλου στο αυτί. Πόσο μάλλον άμα έχει περάσει ήδη κάποιος χρόνος ακρόασης. Αυτό θα το έγραφα και οποιαδήποτε άλλη γλώσσα να ήταν. Σίγουρα μετά από κάποια λεπτά σε κουράζει. Σε κάποιους πάλι δε θα αρέσει φαντάζομαι που δε θα καταλαβαίνουν τίποτα από τους στίχους. Πράγμα που νομίζω είναι αρκετά απαραίτητο για να νιώσεις πιο πολύ (και) την punk μουσική. Σε κάθε περίπτωση πάντως, συγκαταλέγεται στις κυκλοφορίες, που αν ο ακροατής δεν κουραστεί, ακόμα και να μη ξέρει τίποτα για το συγκρότημα, έχει την ευκαιρία να μάθει κάποια πράγματα από εδώ.
6/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
