Αποδεδειγμένα, μέσα από δύσκολες καταστάσεις και αντίξοες συνθήκες, γεννάται πολύ έντονα στον άνθρωπο η τάση για δημιουργία. Αυτή η τάση μπορεί να εκτονωθεί είτε μέσα από μια επανάσταση που θα καταφέρει, είτε επίσης μέσα από εκατοντάδες μορφές τέχνης, ή οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε, για να μην πλατειάζω.
Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να τα γράψω όλα αυτά, διότι ταιριάζουν απόλυτα με ένα νέο σχήμα από την Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια κάποιων εκ των πιο σκληρών μέτρων/απαγορεύσεων παγκοσμίως, στην διάρκεια της πανδημίας. Αναφέρομαι στους Black Lava που κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους με τίτλο “Soul Furnace”.
O Daniel Presland (σ.σ.: τύμπανα) και ο Ben Boyle (σ.σ.: κιθάρα) είναι παλιοί γνώριμοι μιας και έχουν συνεργαστεί ξανά σε διάφορες μπάντες, οπότε μέσα στην καραντίνα αποφάσισαν να «τζαμάρουν» σε ένα αυτοσχέδιο στούντιο που δημιούργησε ο Daniel, μέχρι που διαπίστωσαν πως αυτά που παίζουν έχουν κάποιο νόημα. Έτσι λοιπόν άρχισαν να δημιουργούν το “Soul Furnace”, εντάσσοντας στο σχήμα τους Rob Watkins (σ.σ.: φωνητικά) και Tim Anderson (σ.σ.: μπάσο). Η αγάπη τους για το black metal το death metal και το progressive, τους ώθησε στην δημιουργία ενός blackend death metal δίσκου θα λέγαμε, με κάποια progressive στοιχεία.
Το άλμπουμ ξεκινά με ένα ολιγόλεπτο black metal instrumental κομμάτι, που μας δίνει μια πρώτη γεύση για το περιεχόμενο, με μια άκρως σκοτεινή ατμόσφαιρα. Η φωνή του Rob Watkins, εναλλάσσεται κατά την διάρκεια του δίσκου, σε thrash, death, μέχρι και black metal ύφος. Η μουσική από την άλλη, γέρνει περισσότερο στο black metal, με κάποια πολύ ωραία κλασσικά riffs. Τα κομμάτια είναι σχετικά μικρά σε διάρκεια, κάτι που εξυπηρετεί στο να μην βαρεθεί ο ακροατής.
Το “Soul Furnace” δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε, όμως είναι ένα καλό ντεμπούτο για τους Black Lava οι οποίοι φαίνεται πως βρήκαν έναν εξαιρετικό τρόπο να εκτονώσουν την ενέργεια και τα συναισθήματά τους κυκλοφορώντας έναν καλό δίσκο. Το πρόσημο είναι θετικό.
6,5/10
Ανδρέας Ζώρας
[email protected]
