Όταν βλέπω οπουδήποτε όπλο στον τίτλο μιας μπάντας (λόγου χάρη Blacksword), με πιάνει ένας τρόμος μήπως είμαι αντιμέτωπος με έναν ακόμα στρουμφο-power δίσκο. Εδώ όμως έχουμε την δική μας φωνάρα, που ακούει στο όνομα Μιχάλης Λίβας. Δεν είμαι ιδιαίτερα θαυμαστής του αμερικανικού power αλλά ας δούμε τι έχουν να μας πουν οι Blacksword.
“Iron Will” ο τίτλος του εναρκτήριου κομματιού και ο progressive ρυθμός είναι πολύ ωραίος. Το ρεφραίν είναι φανταστικό. Είναι πραγματικά φανταστικό και τα φωνητικά του Μιχάλη το απογειώνουν. Η αλλαγή μετά το δεύτερο ρεφραίν επίσης με το ήρεμο solo δίνει στο κομμάτι μια ποικιλομορφία πριν καν ξεκινήσει, κάτι το οποίο μου άρεσε τρομερά. Ακολουθεί το “Cave Of The Witch” με ένα άκρως επιθετικό riff για πολύ κοπάνημα. Τα ρεφραίν μέχρι τώρα είναι και τα δυο εκπληκτικά, ενώ τα τύμπανα σε αυτό το κομμάτι είναι τρομερά προσεγμένα. Ούτε λείπουν, ούτε όμως και κλέβουν την παράσταση.
Με το “Immortal Hero” περνάμε σε κάτι πιο αργό, μελωδικό και επικό. Όχι τόσο του στυλ μου, σίγουρα όμως ένα πολύ καλό κομμάτι για θαυμαστές του είδους. Το “Barbarian Born” με τα απότομα κοψίματα πρέπει να έχει την καλύτερη μουσική στο άλμπουμ. Απίστευτα groovy, μελωδικό αλλά ταυτόχρονα βαρύ και επικό. Οι πολλές αλλαγές απλά προσθέτουν πόντους στο κομμάτι. Για να ηρεμήσει λίγο το κλίμα έρχεται η πιο χαλαρή εισαγωγή του “Long Lost Days”. Αργό και επικό δίνει ακόμα μια διάσταση στο άλμπουμ. Σε παρόμοια επίπεδα κινείται και το “Darkest Heart”, ένα πολύ ωραίο και επικό κομμάτι.
Ακολουθεί το “Last Viking”, του οποίου η μελωδία αλλά και το όνομα θα μπορούσε να μας θυμίζει Amon Amarth, με ένα χαμηλότερο κούρδισμα και growls, ενώ γέφυρα με το μπάσο είναι το κάτι άλλο. Λίγο πριν κλείσει το άλμπουμ έρχεται το ομότιτλο “Alive Again”. Οι μελωδίες στις κιθάρες είναι φανταστικές. Είναι σίγουρα ότι πιο ιδιαίτερο μας έχουν δώσει οι Blacksword μέχρι τώρα. Υπέροχο κομμάτι. Παρά τη μεγάλη του διάρκεια, δεν είναι καθόλου κουραστικό. Τέλος έχουμε το “The Crown Of All”. Το στυλ του κομματιού μου θύμισε πολύ Elvenking, κυρίως λόγω του βιολιού και είναι ένα υπέροχο outro για να κλείσει ο δίσκος.
Οπότε υπάρχει ο μύθος του Λίβα; Ό,τι αγγίζει γίνεται χρυσό; Εγώ θα πω ένα μεγάλο ναι. Δεν είμαι καν θαυμαστής του είδους αλλά πέρασα φανταστικά ακούγοντας το άλμπουμ. Αυτό είναι καλό για όσους αγαπούν το είδος; Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι στα χέρια μας έχουμε μια φανταστική κυκλοφορία.
8/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
