AlbumsΚριτικές

California Breed – California Breed (Frontiers)

Η αποχώρηση του Joe Bonamassa το 2013 από τους Black Country Communion, ήταν μεγάλη έκπληξη για τους φίλους του supergroup, ειδικά όταν αναλογίζεται κάποιος την ευρεία αποδοχή και επιτυχία που είχαν. Παρά την απόφαση των εναπομεινάντων τριών μελών, Glenn Hughes, Jason Bonham και Derek Sherinian, να συνεχίσουν με άλλον κιθαρίστα, ήρθε το τελειωτικό χτύπημα με την αποχώρηση του τελευταίου για να προσχωρήσει στην μπάντα του Bonamassa, γεγονός που τοποθέτησε τους Black Country Communion στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Όμως η φλόγα της ψυχής των Hughes και Bonham, τους έδωσε δύναμη, και ως άλλοι φοίνικες, αναγεννήθηκαν από τις στάχτες τους, και υπό το όνομα California Breed κυκλοφόρησαν τον πρώτο και ομώνυμο δίσκο τους. Αφήνοντας πίσω την ιστορική αναδρομή και μπαίνοντας στο ψητό, το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση από την αρχή του δίσκου, είναι η διαφορά ήχου σε σχέση με τους BCC. Είναι λογική η απομάκρυνση από τον γυαλισμένο blues ήχο που είχε επιβάλλει ο Bonamassa και η στροφή σε πιο παλιομοδίτικα και κάπως πιο ακατέργαστα hard rock/blues μονοπάτια. Ίσως σε αυτό να φταίει το ότι πλέον συνεχίζουν σαν τριάδα, αφού από τους δύο αποχωρήσαντες, μόνο η θέση του κιθαρίστα καλύφθηκε από τον 23χρονο και μέχρι πρότινος άγνωστο Andrew Watt, στου οποίου το όνομα πίνουν νερό οι Bonham/Hughes, και αρκετά δικαιολογημένα όπως φαίνεται, αφού ο νέος δεν κωλώνει πουθενά. Η αμεσότητα, ο ρυθμός και το αλήτικο rock’n’roll attitude που ξεχειλίζει, κάνουν τον δίσκο προσβάσιμο σε αρκετά μεγάλη μερίδα κόσμου, με την μπάντα να καταφέρνει να βγάλει προς τα έξω την κληρονομιά της, μακριά από δεινοσαυρικές νοσταλγίες. Ο Bonham έχει καταφέρει στην καριέρα του να μην συνθλιβεί από το όνομα του τεράστιου πατέρα του σε τέτοιο βαθμό που ακομπλεξάριστα πατά στα χνάρια του με σεβασμό μεν, βάζοντας τη δική του προσωπικότητα δε στο παίξιμό του. Όσο αφορά τον Hughes, πρέπει να περνά τρίτη εφηβεία, αφού μόνο έτσι μπορώ να δικαιολογήσω το εκπληκτικό πάθος που βγάζει στις ερμηνείες του και την φαντασμαγορική φωνάρα του, για την οποία ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε στα 70’s. Funk κραυγές και Soul τραβήγματα, blues περασμένα μέσα από το αυστηρό Βρετανικό φίλτρο, πινελιές ψυχεδέλειας και garage rock ενέργεια και ο καυτός Καλιφορνέζικος ήλιος είναι τα βασικά στοιχεία που έχει αφομοιώσει και μετατρέψει σε τραγούδια αυτή η φοβερή τριάδα. “The Way”, “The Grey”, “Days They Come”, “Sweet Tea” και “Scars” είναι τα πιο εντυπωσιακά από τα περιεχόμενα δώδεκα κομμάτια του δίσκου. Απλοί, λιτοί και απολαυστικοί, οι California Breed έχουν ότι χρειάζεται για να μας ξεσηκώσουν και να μας χαρίσουν ώρες διασκέδασης.

7/10

Νίκος Κεφαλίδης

[email protected]

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X