Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, οι Cannibal Corpse επιστρέφουν δυναμικά στην extreme metal σκηνή παρουσιάζοντάς μας το δέκατο πέμπτο σε σειρά studio album τους με τίτλο “Violence Unimagined”. Παρά την αποχώρηση του Pat O’ Brien μόλις πριν από ένα έτος, η μπάντα-σταθμός στο death metal συνεχίζει αδιάκοπα την πορεία της με την προσθήκη του νέου της κιθαρίστα, ονόματι Erik Rutan, να σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη δόση βαναυσότητας καθώς και…βίας πέραν κάθε φαντασίας!
Η παγκοσμίου φήμης μπάντα από την Florida ανακοίνωσε τη κυκλοφορία του εν λόγω δίσκου στις αρχές του Φεβρουαρίου μέσω του κομματιού “Inhumane Harvest”, το οποίο έθεσε ψηλά τον πήχη για τα υπόλοιπα τραγούδια του album. Με το πιο ακραίο breakdown καθώς και το καλύτερο solo εντός του δίσκου, το συγκεκριμένο τραγούδι αποτελεί αναμφισβήτητα το προσωπικό αγαπημένο μου και οφείλω να ομολογήσω πως το 2:05 λεπτό με βρήκε να χειροκροτώ!
Μετέπειτα, στα τέλη Μαρτίου οι Cannibal Corpse, στη προσπάθειά τους να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, κυκλοφόρησαν το δεύτερο κομμάτι του δίσκου με τίτλο “Murderous Rampage” το οποίο μετέδωσε στους ακροατές ακριβώς ό,τι υπόσχεται: δολοφονική οργή! Με στιχουργό τον Paul Mazurkiewicz (drummer της μπάντας), το τραγούδι αναφέρεται σε έναν άνθρωπο ο οποίος, κατά τη διάρκεια μιας δολοφονικής οργής, ξεσπάει, σκοτώνει και συλλέγει ανθρώπινα μέλη ως εκθέματα στο σπίτι του. Το “Murderous Rampage”, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί ένα από τα δυνατότερα τραγούδια του δίσκου με συνεχόμενες εναλλαγές καθ’ όλη τη διάρκειά του. Άγριο, μακάβριο και πολλά υποσχόμενο. Περίμενε κανείς οτιδήποτε διαφορετικό από τους Cannibal Corpse;
Στη συνέχεια έχουμε το κομμάτι “Necrogenic Resurrection”, το οποίο χαρακτηρίζεται από ένα αρκετά δυνατό breakdown στο 1:34 καθώς και από ένα εξαιρετικό solo του Rob Barrett στο 2:14, ενώ αφορά μια αίρεση η οποία επιθυμεί να επαναφέρει έναν περιβόητο δολοφόνο στη ζωή μέσα από ανθρώπινες θυσίες. Αρκετά διαφορετικό και σίγουρα πιο μελαγχολικό σε σύγκριση με τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, το “Condemnation Contagion” είναι άκρως εμπνευσμένο από την διανυόμενη πανδημία αντικατοπτρίζοντας τις σκέψεις του νέου μέλους της μπάντας σχετικά με την επικρατούσα κατάσταση.
Στη σειρά ακολουθούν το “Surround, Kill, Devour”, το “Ritual Annihilation”, το “Bound And Burned” καθώς και το “Cerements Of The Flayed”, τα οποία, κατ’ εμέ, πρόκεινται για τα πιο αδύναμα κομμάτια του δίσκου. Το “Bound And Burned” πρόκειται για ένα κομμάτι το οποίο γράφτηκε από τον Rob Barrett και όπου ο ίδιος, όπως αναφέρει, επιθυμεί να μην εξηγήσει το νόημα πίσω από τους στίχους του, αφήνοντάς το στην κρίση του εκάστοτε ακροατή. Προσωπικά θεωρώ πως το συγκεκριμένο κομμάτι αφορά τις τραυματικές εμπειρίες όπου έχει υποστεί ο καθένας κατά την παιδική του ηλικία καθώς και την δίψα του για εκδίκηση από τον άνθρωπο όπου καθίσταται υπεύθυνος γι’ αυτές. Από εκεί και έπειτα, ακούστε το και διαμορφώστε τα δικά σας συμπεράσματα.
Έπειτα εμφανίζονται δύο κομμάτια εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Tο πρώτο είναι το “Follow The Blood”, το οποίο αποτελεί το πιο αργό καθώς και μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου, ενώ το δεύτερο είναι το “Overtorture”, το οποίο αποτελεί το πιο γρήγορο καθώς και σύντομο κομμάτι του δίσκου, με κανένα εκ των δύο να πρόκειται για κάτι το συγκλονιστικό. Τέλος, έχουμε το “Slowly Sawn” το οποίο, σε αντίθεση με όσα έχουμε συνηθίσει έως τώρα από τους Cannibal Corpse, είναι γραμμένο από την οπτική πλευρά του θύματος όπου έχει αιχμαλωτιστεί και βασανίζεται μέχρι θανάτου μέσω διαμελισμού αποτελώντας, επίσης, ένα ιδιαίτερα μέτριο κομμάτι.
Συνοψίζοντας, το “Violence Unimagined” πρόκειται για έναν αρκετά ικανοποιητικό δίσκο των Cannibal Corpse ο οποίος δεν διαφέρει κατά μεγάλο βαθμό από τους προηγούμενους (ή τουλάχιστον τους πιο σύγχρονους) δίσκους τους. Τα πρώτα τέσσερα κομμάτια είναι αυτά όπου, κατά τη προσωπική μου άποψη, αξίζουν παραπάνω, ενώ τα υπόλοιπα είναι αρκετά συνηθισμένα για όσους έχουν μελετήσει τη δισκογραφία της μπάντας. Σίγουρα θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των πιστών οπαδών των Cannibal Corpse (εμού συμπεριλαμβανομένου) καθώς και των φανατικών ακροατών του death metal, ενώ αναμφισβήτητα αποτελεί έναν δίσκο τον οποίο θα συνιστούσα σε κάποιον όπου επιθυμεί να συλλέξει τα πρώτα του ακούσματα στο είδος.
7/10
Κατερίνα Νίκου
[email protected]
