Οι Chronomancy κατάγονται από την Θεσσαλονίκη και μετρούν ήδη πάνω από δέκα χρόνια ύπαρξης. Το “Shadows In Atlantis” αποτελεί τον δεύτερο τους δίσκο, ο οποίος έρχεται οχτώ χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, “Here & Now”, ενώ στο μεσοδιάστημα κυκλοφόρησαν και ένα EP “Age Of Chivalry” (2017). Μουσικά τώρα, η μπάντα κινείται στον χώρο του επικού heavy/power metal, με αρκετά στοιχεία που προέρχονται από τον χώρο του symphonic, folk και extreme metal. Προσωπικά εμένα αυτό το υβρίδιο μου αρέσει πολύ και η μπάντα φαίνεται πως έχει όλα τα φόντα για να το υποστηρίξει και με το παραπάνω.
Σε σχέση με το “Age Of Chivalry”, την πιο πρόσφατη κυκλοφορία του σχήματος, παρατηρούμε ότι πλέον από το σχήμα έχει αποχωρήσει ο Χρήστος Ζαπρούδης και την θέση του πίσω από το drum kit πήρε ο Κυριάκος Τσακαλίδης (ex–Necrorgasm, ex–Astral Crossing) ενώ εξίσου σημαντική υπήρξε η αλλαγή πίσω από το μικρόφωνο, αφού παρελθόν από τις τάξεις της μπάντας αποτελεί ο Γιάννης Κομπατσιάρης (ex-Mortal’s Fate, ex-Orion’s Reign), τον οποίο αντικατέστησε παραπάνω από επάξια ο Χρήστος Πασχαλίδης (Wishdoom). Ο «νέος» έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο νέο άλμπουμ και για εμένα προσωπικά θεωρείται από τα «δυνατά χαρτιά» της μπάντας. Σε αυτό συμβάλλει το γεγονός ότι η ατμοσφαιρικότητα που είναι πηγαία στην όλη ατμόσφαιρα και χάρις στις συνθέσεις του δίσκου, αποζητά και λαμβάνει μια ιδιαίτερη λυρικότητα, κάτι για το οποίο όποιος τον γνωρίζει για τον πρότερο βίο του, ξέρει καλά ότι ο Χρήστος είναι ο ιδανικός.
Μεγάλο συν για εμένα αποτελεί και η Μαίρη Σιπουλά (σ.σ.: ελπίζω να είναι σωστός ο τονισμός) στα πλήκτρα, η οποία είναι αυτή που μαγεύει/σαγηνεύει και οδηγεί στην δύνη της μουσικής των Chronomancy τον εκάστοτε ακροατή. Οι κιθάρες από την άλλη είναι εξαιρετικές, είτε αυτές παίζουν στακάτα ρυθμικά riffs (σ.σ.: “Dance Of The Vampires”), είτε lead folk μελωδίες, είτε ακουστικά περάσματα (σ.σ.: “The Hunting Song”). Επίσης, θεωρώ πανέξυπνη την χρήση φλογέρας και γκάιντας σε κομμάτια όπως το εναρκτήριο “Rebirth”. Μακάρι να έμεναν ως μόνιμα μέλη για εμένα αφού «κολλάνε γάντι».
Πρέπει να αναφερθώ, τέλος, στο τομέα της παραγωγής που έχει γίνει φανταστική δουλειά. Όλα τα όργανα και οι φωνές έχουν μιξαριστεί τόσο καλά που «αναπνέουν» όλα με απόλυτη φυσικότητα. Το μοναδικό που «πέρασε και δεν (με) έπιασε» είναι το εξώφυλλο του δίσκου, αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Αν η μπάντα το γουστάρει, όλα τα άλλα είναι περιττά. Γι’ αυτό προτείνω άφοβα να επενδύσετε στους Chronomancy και το “Shadows In Atlantis”, καθώς είναι αδιαμφισβήτητα ένας εξαιρετικός δίσκος από μια μπάντα που έχει πραγματικά να μας προσφέρει στο μέλλον.
8/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
