Τα οργισμένα παιδιά απ’ την πόλη του Kansas, Coalesce επέστρεψαν. Και μάλιστα μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα που κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια. Τι συμβαίνει λοιπόν με αυτά τα ‘παιδιά’; Από το 1995 που εμφανίστηκαν στη δισκογραφία, μισούν. Δεν ξέρω τι, δεν ξέρω γιατί και θα προτιμούσα να μείνω στην άγνοια! Ανέκαθεν, εκτός από απέριττο μίσος όμως τους χαρακτήριζαν και ιδιαιτερότητες άλλου τύπου όπως οι περίεργες αλλαγές tempo και γενικότερου metalcore groovαρίσματος. Αυτά συνέβαιναν στα προηγούμενα 3 full-length album τους και συνεχίζουν να συμβαίνουν στο ‘Ox’ μόνο που υπάρχουν σαφές διαφορές-δείγματα της ωρίμανσης που υπέστη η μπάντα σ’ αυτά τα 7 χρόνια σιωπής. Κινδυνεύοντας λοιπόν να χαρακτηριστώ ρομαντική δηλώνω ότι εγώ σ’ αυτή τη μπάντα λάτρεψα τον χυμαδο-garage τους επαγγελματισμό που σημαίνει ότι ο δίσκος με μια ακρόαση να μην σου γεμίσει το αυτί(!) αλλά τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και κυρίως τι θέλουν να πουν. Η ειδοποιός διαφορά που προανέφερα είναι η προσθήκη πολλών νέων στοιχείων που σε προηγούμενες δουλειές τους ούτε καν έσκαγαν μύτη, όπως μελωδικό-ακουστικά μέρη (βλ. Dead is dead, We have lost our will), stoner-sludge βηματάκια από το πουθενά (The comedian in question, Wild ox moan), μια υποψία doom (The purveyor of novelty and nonsense) και φυσικά επειδή μερικά πράγματα δεν αλλάζουν, το μίσος παραμένει άσβεστο! Επίσης τα κομμάτια είναι εξαιρετικά μικρά σε διάρκεια (το μεγαλύτερο φτάνει τα 3,5 λεπτά) με αποτέλεσμα να ακούγεται αρκετά εύκολα για δύσπεπτος δίσκος. Αξίζει την προσοχή αν και επιμένω ότι θα εκτιμηθεί μετά από τουλάχιστον 3 ακροάσεις.
7,5/10
Αγγελική Καπίρη
