Λίγοι καλλιτέχνες της νεότερης rock γενιάς μπορούν να πουν ότι έχουν πετύχει τα όσα πετύχει η Οριάνθη Παναγάρη, κατά κόσμο Orianhti, σε προσωπικό επίπεδο. Μπορώ να πω ότι περίμενα με μεγάλο ενδιαφέρον την πρώτη κυκλοφορία της με την Frontiers.
Γεννημένη το 1985 στην Αυστραλία αλλά με ελληνική καταγωγή, έχει ένα αρκετά πλούσιο βιογραφικό. Μπορεί στο ευρύ κοινό να έγινε γνωστή με το hit “According To You” αλλά σίγουρα δεν είναι one hit wonder. Έχει ήδη άλλα τρία albums στο βιογραφικό της, όμως το πιο εντυπωσιακό είναι σίγουρα οι συνεργασίες τις.
Επιλέχθηκε για την μπάντα που είχε στις περιοδείες του ο Michael Jackson, μια συνεργασία όμως που έληξε άδοξα με τον άδικο χαμό του. Περιόδευσε με τον Alice Cooper από το 2011 ως το 2014, όπου και αντικαταστάθηκε από την εξίσου εντυπωσιακή κιθαρίστρια Nita Straus. Κυκλοφόρησε δύο EPs αλλά και ένα album με τον Richie Sambora. Ε, τι άλλο να σας γράψω;
Εφτά χρόνια όμως μάλλον είναι πολλά και στην προσπάθειά της να βάλει μέσα σε μια κυκλοφορία ό,τι έμαθε τόσο καιρό μάλλον έχει άκαρπο αποτέλεσμα. Γιατί όμως; το “O” λοιπόν είναι δυστυχώς ένα album λίγο από όλα. Λίγο rock, λίγο pop, λίγο blues, λίγο ηλεκτρονικό. Το αποτέλεσμα σε αυτό είναι μια δουλειά χωρίς συνοχή που δεν μου άφησε και πολλά πράγματα στο τέλος.
Δεν λέω πως δεν υπάρχουν καλές στιγμές. Το εναρκτήριο “Contagious” είναι αρκετά βαρύ, με έναν τραγανό και αρκετά μοντέρνο ήχο στην κιθάρα. Η μπαλάντα “Crawling Out Of The Dark” είναι άλλη μια καλή στιγμή. Όμως στο τέλος της ημέρας δεν μπορώ να πω κάποια από τα άλλα τραγούδια με ενθουσίασαν.
Ένα άλλο σημείο που με ενόχλησε ήταν η παραγωγή. Ο ήχος της κιθάρας ακούγεται πολύ συμπιεσμένος. Ειδικά όταν βγαίνει μπροστά σαν ρυθμική, κάτι που δεν συμβαίνει παντού, κρύβει τα πάντα ακόμα και την φωνή. Στο σύνολό του, το “O” μου φάνηκε μέτριο τουλάχιστον σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές της Orianthi. Αν δεν έχετε ασχοληθεί μαζί της προσωπικά, προτείνω το ντεμπούτο “Violet Journey”.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
