Η Trancending Obscurity αποτελεί (τουλάχιστον για τον γράφοντα) εγγύηση στο χώρο του death metal καθώς οι περισσότερες κυκλοφορίες της που έχουν περάσει από τα χέρια μου συνοδεύονται πάντα από ποιότητα. Εδώ βέβαια δυστυχώς, με αυτούς τους technical death metallers από την Ιταλία δεν τα πήγαμε καλά. Προσπαθώ να δω κάπως πιο ελαφριά την περίπτωσή τους μιας και η μπάντα βρίσκεται στο ντεμπούτο της αλλά δυστυχώς από όποια μεριά και να το πάρω το πράγμα, αποτυγχάνω.
Υπάρχουν κάποια ωραία σημεία με μερικά riffs τα οποία είναι πιο ξεκούραστα στο αυτί ενώ υπάρχουν και στοιχειώδεις δομές στα κομμάτια. Κατά τα άλλα, εδώ έχουμε μπροστά μας ακόμα μία technical death metal κυκλοφορία η οποία αναλώνεται στην τεχνική και ξεχνάει όλη τη μουσικότητα. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως το είδος είναι πάνω από όλα μουσική και θα πρέπει να απαρτίζεται από διάφορα στοιχεία και όχι μόνο από μία πλευρά αυτής, όποια κι αν είναι αυτή.
Σίγουρα καλό είναι να είναι κάποιος τεχνικός, εξάλλου όταν είσαι παικταράς δε μπορείς να το κρύψεις ό, τι κι αν κάνεις, αλλά την ίδια στιγμή δε γίνεται να παρουσιάζεις μόνο αυτό το κομμάτι στη μουσική σου, η οποία καλώς ή κακώς χρειάζεται περισσότερα πράγματα από την τεχνική προκειμένου να είναι άξια λόγου.
Λατρεύω το death metal όσο κανένα άλλο μουσικό είδος και κουράστηκα από το πρώτο κιόλας κομμάτι του δίσκου.
Γενικά για να μην το κουράζουμε και χάνουμε χρόνο κι εσείς κι εγώ. Είσαι ένας κιθαρίστας που αναζητά διαρκώς τη βελτίωση και ψάχνει ένα αρκετά τεχνικό κομμάτι για να το δημιουργήσει πονοκέφαλο; Τότε ναι, βρήκες το δίσκο που θα σε αφήσει για δέκα μέρες με ημικρανίες.
Είσαι ένας οπαδός που στη μουσική του επιζητά κι άλλα πράγματα πέρα από την τεχνική κατάρτιση; Τότε προσπερνάς με συνοπτικές διαδικασίες γιατί δεν πρόκειται να βρεις κάτι άλλο εδώ πέρα από ακόμα ένα ανούσιο και βαρετό festival τεχνικής. Να είσαι παικταράς, να παίζεις τα άπαιχτα και να μη μπορείς να γράψεις ουσιαστική μουσική. Μη σου τύχει!
4,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
