Οι Coltsblood από το Liverpool στο δισκογραφικό τους ντεμπούτο, ξεχειλώνουν κάθε doom metal έννοια. Πιο αργοί και απ’ το replay, πιο μουντοί και από βροχερό Αγγλικό σούρουπο, και με μια επιτηδευμένη μονοτονία πανταχού παρούσα, προσπαθούν να δημιουργήσουν μέσω της μουσικής τους, ένα σκηνικό απελπισίας και τρόμου και εν μέρει το καταφέρνουν. Και λέω εν μέρει, γιατί είναι πολλές οι στιγμές που η βαρεμάρα υπερνικά την προσήλωση, με φταίχτη την ίδια την μπάντα, αφού δεν δείχνει να καταλαβαίνει πως χρειάζονται και άλλα πραγματάκια για να κάνεις έναν ενδιαφέροντα doom δίσκο. Όχι τίποτε άλλο, αλλά στο σχεδόν 12λεπτο “Ulfeonar”, δείχνουν πως το κατέχουν το άθλημα αφού είναι εξαιρετικό μέχρι το τελευταίο του λεπτό, με το πένθιμο και αργόσυρτο βασικό κορμό του να διανθίζεται από συχνά γρήγορα ξεσπάσματα που σπάνε το καλούπι και προσθέτουν επιπλέον χαρακτήρα στο κομμάτι. Το τρίλεπτο “Blood” με τα blastbeats είναι το μοναδικό τέτοιου ύφους κομμάτι που υπάρχει στον δίσκο και αποτελεί και την ταχύτερη στιγμή του. Κατά τ’ άλλα έχουμε πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά το συνεχές αναμάσημα τους μέσα στο εκάστοτε κομμάτι τις καταντά κουραστικές. Η μπάντα δείχνει να εκτιμά αρκετά τους Neurosis και τους Triptykon, δηλαδή ξεφεύγει από τις παραδοσιακές doom φόρμες που ακολουθούν μπάντες όπως οι Electric Wizard και παλιότερα οι Cathedral. Σίγουρα δεν πρόκειται για δίσκο που απευθύνεται στο ευρύ κοινό, όπως επίσης είναι σίγουρο πως πρέπει να διορθώσουν αρκετά πράγματα στο μέλλον, γιατί με ένα τραγούδι στα επτά να είναι πραγματικά ξεχωριστό, δεν έχεις και πολλά περιθώρια να προχωρήσεις σαν συγκρότημα.
5.5/10
Νίκος Κεφαλίδης
