Ναι, εδώ είμαστε για να κρίνουμε τη μουσική. Όχι το εξώφυλλο, ούτε τίτλους τραγουδιών ή του άλμπουμ, αλλά συγνώμη κιόλας, είναι όνομα αυτό; Corpus Mortale; Εγώ μόνο το salto mortale ξέρω. Τέλος πάντων. Στο δια ταύτα όμως και το ίδιο το “FleshCraft”. Τέταρτη λοιπόν κυκλοφορία για το κουαρτέτο από τη Δανία, με αλλαγή πίσω από το drum kit αλλά όχι και σε ήχο. Καλοπαιγμένο death metal, με παραγωγή που φέρνει τις κιθάρες μπροστά και στην πρώτη ακρόαση σε πιάνουν από τα μούτρα και λες ότι έχεις να κανείς με ένα πολύ καλό άλμπουμ. Το rhythm section είναι στιβαρό, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για το είδος, αλλά ειδικά το drumming είναι λες και δεν παίζει άνθρωπος (το πολύ trigger και copy paste στο στούντιο κάνει κακό παιδιά). Μουσικά θα σας θυμίσουν πολλές γνωστέ μπάντες του ήχου, εμένα μου θύμισαν ειδικά οι κιθάρες και ο τρόπος παιξίματος με χαμηλά κουρδίσματα τους Cannibal Corpse και κάποιες συχνότητες που χρησιμοποιούν τους Morbid Angel. Το κακό είναι ότι παρόλο το “FleshCraft” είναι brutal, δεν είναι και “κακό”. Σαν να του λείπει κάτι. Σαν σουβλάκι χωρίς τζατζίκι ένα πράγμα. Έχεις σχεδόν όλα τα συστατικά, αλλά κάτι λείπει. Με λίγα λόγια, αν είστε κολλημένος με το είδος, βρήκατε ένα ακόμα από τα χιλιάδες albums με τον (μόνο) ήχο που ακούτε. Αν θέλετε και τζατζίκι που λέγαμε παραπάνω, ψάξτε αλλού.
5/10
Χάρης Παπαδόπουλος
