Το μενού απόψε έχει black/thrash από το Ηνωμένο Βασίλειο και πιο συγκεκριμένα από το Λονδίνο. Ο λόγος για τους Craven Idol, οι οποίοι σχηματίστηκαν πριν δεκαέξι χρόνια από τον Immolator Of Sadistik Wrath (Phaëthon) και τον Scourger (Lethean), αν και πλέον ο Immolator είναι το μοναδικό αρχικό μέλος, μετά την αποχώρηση του Scourger το 2010, ενώ πλέον οι Άγγλοι λειτουργούν ως κουαρτέτο.
Για το πρώτο τους άλμπουμ, το “Towards Eschaton”, χρειάστηκε να περάσουν οχτώ ολόκληρα χρόνια, όμως οι Craven Idol μας αντάμειψαν για την υπομονή με ένα πολύ δυνατό δίσκο. Ο επόμενος, επίσης ωραίος, δίσκος, το “The Shackles Of Mammon”, κυκλοφόρησε το 2017, ενώ φέτος η μπάντα μας παρουσιάζει την τρίτη της ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο “Forked Tongues”.
Αν και δεν σχολιάζω συχνά τα εξώφυλλα, αυτή τη φορά οφείλω να αναφερθώ στο εξώφυλλο του “Forked Tongues”, το οποίο είναι πραγματικά όμορφο σαν πίνακας και αναπαριστάνει την απόδραση του Τυφώνα από τον Τάρταρο, μέσω του όρους Αίτνα. Εξαιρετικά είναι και τα εξώφυλλα των δύο προηγούμενων δίσκων, που και αυτά θα μπορούσαν να ανήκουν σε πίνακες που έχουν ζωγραφιστεί πριν αιώνες.
Μουσικά τώρα, οι Craven Idol συνεχίζουν τη μουσική πορεία τους συνδυάζοντας το black metal με το thrash, αν και θα έλεγα πως στο σύνολο η πλάστιγγα γέρνει περισσότερο προς το black, το οποίο έχει πιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Στη συντριπτική πλειοψηφία του δίσκου οι ταχύτητες βαράνε κόκκινο, με τα blast beats να καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους και τις κιθάρες να ακολουθούν κατά πόδας με τα γρήγορα riffs και τα δαιμονισμένα σόλο.
Η συνταγή αυτή ακολουθείται ευλαβικά στα πέντε πρώτα τραγούδια, που είναι σχεδόν στο σύνολό τους γρήγορα, με τα blast beats και τις γρήγορες παγωμένες κιθάρες να εναλλάσσονται με πιο thrash παίξιμο. Αυτό σημαίνει περισσότερο groove και αρκετό tremolo στις κιθάρες, πολύ γρήγορα σόλο και πιο κοφτό, αλλά το ίδιο καταιγιστικό, παίξιμο στα τύμπανα.
Στα δύο, όμως, τελευταία τραγούδια η ατμόσφαιρα αλλάζει, κυρίως εξαιτίας της διάρκειας των κομματιών που ξεπερνάει τα εννιά λεπτά και υπάρχει έτσι χώρος για αρκετές αλλαγές. Υπάρχουν βέβαια πολλά γρήγορα σημεία αλλά έχουμε και πιο αργά και ατμοσφαιρικά περάσματα και πιο mid-tempo γκρουβάτες στιγμές, ενώ σε κάποια μέρη τα φωνητικά είναι τραγουδισμένα με τέτοιο τρόπο που θυμίζουν τελετουργία. Σε αυτά τα δύο τραγούδια η μουσική είναι ξεκάθαρα πιο black, αφού η ατμόσφαιρα γίνεται αρκετά πιο ζοφερή και από τις κιθάρες αναδύονται συνεχώς παγωμένες και στενάχωρες μελωδίες.
Οι Craven Idol δεν μας απογοήτευσαν και για ακόμη μια φορά μας παρουσιάζουν μια στιβαρή και δυνατή δουλειά που θα ικανοποιήσει και τους οπαδούς του black/thrash αλλά και τους οπαδούς του black. Επίσης, παρόλο που οι ταχύτητες είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους γρήγορες και καταιγιστικές και παρόλο που η παραγωγή είναι καθαρή και δυνατή, οι Άγγλοι έχουν καταφέρει να διατηρήσουν στη μουσική τους αυτή την ωραία σκοτεινιά που χαρακτηρίζει τους δίσκους του black metal. Το “Forked Tongues” σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
7,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
