Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες. Το να βλέπω έναν τόσο γνωστό μουσικό σαν τον Daniele να κυκλοφορεί μόνος του τον νέο του δίσκο, δεν το βλέπω με καλό μάτι. Ίσως να ήθελε τον απόλυτο έλεγχο. Όπως και να έχει, το “Worlds Apart” είναι εδώ, η νέα δουλειά του Daniele είναι η πέμπτη που κυκλοφορεί κάτω από το όνομά του.
Ο πολυτάλαντος Ιταλός κιθαρίστας φέτος πατάει τα πενήντα. Πολλά από αυτά τα χρόνια τα έχει αφιερώσει στην μουσική και είτε σαν solo μουσικός είτε μέσω κάποιου συγκροτήματος μας έχει προσφέρει πολλές δουλειές. Μερικά από τα σχήματα που τον έχουμε δει/ακούσει είναι οι Khymera, οι Prime Suspect και οι Twinspirits.
Έχω ξαναπεί το ότι οι instrumental δίσκοι δεν είναι το αγαπημένο μου υλικό προς ακρόαση. Παίζει να μην έχω πάνω από δέκα στην συλλογή μου. Καταλαβαίνω την ανάγκη του καλλιτέχνη πολλές φορές να θέλει να μας πει πράγματα με το βασικό όργανο του χωρίς να έχει περιορισμούς σε στυλ ή τις φωνητικές δυνατότητες ενός τραγουδιστή αλλά συχνά πυκνά πέφτει στην παγίδα του εντυπωσιασμού. Φίλε, ξέρουμε πως είσαι μέγας παίκτης, μην μας το λες ξανά και ξανά.
Το παράξενο λοιπόν με το “Worlds Apart” είναι ότι βρήκα πιο ενδιαφέροντα τα κομμάτια που είναι συμφωνικά από το υπόλοιπο υλικό. Αυτό δείχνει την συνθετική ικανότητα του Daniele και ειδικά το “A Walk With Giants” είναι εντυπωσιακό. Από τα αμιγώς κιθαριστικά βρήκαν όμορφο το “Comfortably”. Από την άλλη τα τρία κομμάτια που ανοίγουν το δίσκο τα βρήκα απλά ΟΚ.
Για εμένα, το “Worlds Apart” παίρνει κάποιους έξτρα πόντους μιας και ο Daniele δεν αναλώθηκε απλά σε βιρτουόζικες ακροβασίες αλλά μας έδειξε το ότι μπορεί (το ξέραμε δηλαδή) να γράψει καλές συνθέσεις. Την αμαρτία μου θα την πω αλλά θα εκτιμούσα περισσότερο τον δίσκο αν ήταν στο πνεύμα των συμφωνικών στοιχείων. Είναι σαφώς πιο ενδιαφέρον από τον μέσο κιθαριστικό δίσκο αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
