Ειλικρινά πάει πολλής καιρός από τότε που άκουσα κάτι τόσο ακραίο και συγκλονιστικό όπως το φετινό “Promulgation Of The Fall” των δικών μας Dead Congregation. Απαραίτητη κρίθηκε λοιπόν η επικοινωνία με τον κιθαρίστα, τραγουδιστή και βασικό συνθέτη της μπάντας A.A. ο οποίος ζήτησε προς τιμήν του η συνέντευξη να γίνει με e mail έτσι ώστε να έχει το χρόνο να δώσει τις καλύτερες δυνατές (και κατατοπιστικότερες) απαντήσεις στις μόλις και μετά βίας 32 (!) ερωτήσεις μας. Κάπου στα ατελείωτα roadtrips με το tour bus στις αχανείς εκτάσεις των Η.Π.Α. εν μέσω της αμερικάνικης περιοδείας τους, ο φίλτατος Αναστάσης οπλίστηκε με μπόλικη υπομονή και καφέδες και παρακάτω βλέπετε τι ακολούθησε. Από αυτή τη κουβέντα που θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε σημαντικές μουσικές και όχι μόνο πτυχές της μεγαλύτερης death metal μπάντας της χώρας μας και σίγουρα μιας από τις σημαντικότερες της εποχής μας από έναν άνθρωπο που ξέρει που ακριβώς πατάει, δεν τρέφει αυταπάτες και την ίδια στιγμή που εμφανίζεται σαν ψυχρός ρεαλιστής καταλαβαίνεις το πάθος του εφήβου με το οποίο σου μιλάει για τη μουσική που γουστάρει. Ξεκινάμε…
Καταρχήν συγχαρητήρια για τον εκπληκτικό νέο δίσκο σας… αλήθεια που ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια;
Ευχαριστούμε. Στο διάστημα που μεσολάβησε από το 2008 που κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ μας μέχρι την ηχογράφηση του “Promulgation…” έχουμε υπάρξει πολύ δραστήριοι. Το ντεμπούτο μας είχε πολύ μεγαλύτερη αποδοχή απo ό,τι φανταζόμασταν και οι προσφορές για live shows στο εξωτερικό άρχισαν να έρχονται σε τέτοιο ρυθμό που σε συνδυασμό με τις προσωπικές ζωές μας και δουλείες δε μπορούσαμε να συγκεντρωθούμε στην ηχογράφηση του νέου άλμπουμ νωρίτερα. Ίσως ακούγεται υπερβολικό γιατί δεν είναι ότι περιοδεύαμε σαν τους Iron Maiden αλλά πάντα θέλουμε να κινούμαστε με μία χαλαρότητα, η πίεση δεν αποδίδει καλλιτεχνικά στη περίπτωσή μας και μιας και δεν είμαστε επαγγελματίες για να χρειαζόμαστε νέα κυκλοφορία κάθε 2 χρόνια για να μείνουμε στο φως της δημοσιότητας, απλά πήραμε το χρόνο μας και ηχογραφήσαμε όταν νιώσαμε έτοιμοι.
Νομίζω θα συμφωνήσεις και εσύ ότι ο κόσμος περίμενε πολύ πιο γρήγορα τη κυκλοφορία του διαδόχου του “Graves…” Με το νέο σας άλμπουμ καταφέρνετε να διαφοροποιηθείτε σημαντικά από το προηγούμενο. Σε μουσικό επίπεδο τι μεσολάβησε;
Η πλειοψηφία του υλικού ήταν έτοιμη από το 2009-10 άρα δε μεσολάβησαν πολλά, για μάς είναι απλά η φυσική συνέχεια του “Graves…”. Δε μας αρέσει να έχουμε κομμάτια που ακούγονται όμοια μεταξύ τους κι έτσι αυθόρμητα κατά τη σύνθεση πάντα πάμε ένα βήμα παραπέρα, τόσο ώστε να υπάρχει μία σχετική διαφοροποίηση αλλά να διατηρούμε τη ταυτότητα της μπάντας.
Πριν προχωρήσουμε στα πιο τεχνικά ζητήματα του δίσκου θέλω να μου πεις πότε είπατε συνειδητά ότι πλέον είμαστε σε διαδικασία δημιουργίας υλικού για νέο άλμπουμ.
Αν οποιοσδήποτε μουσικός (ή γενικότερα καλλιτέχνης) μπαίνει σε διαδικασία δημιουργίας συνειδητά τότε χάνει την ακεραιότητά του και πλέον μιλάμε για επιτηδευμένο υλικό με ουσιαστική απουσία έμπνευσης. Το θέμα είναι να δημιουργείς όποτε το νιώθεις να βγαίνει από μέσα σου αυθόρμητα και όχι επειδή κάτι σου υπαγορεύει ότι «πρέπει» να συνθέσεις τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Βαλε μας λίγο στα εσωτερικά της μπάντας. Η σύνθεση του υλικού καταρχήν είναι υπόθεση δική σου η περισσότερο ομαδική δουλειά; Και δεύτερον ποιος είναι ο τρόπος που δουλεύετε τις καινούργιες ιδέες ; Βρίσκεστε τόσο συχνά ώστε να μπορείτε να προβάρετε η αναγκαστικά η τεχνολογία παίζει και στη δική σας περίπτωση σημαντικό ρόλο;;
Μουσικά το υλικό στο νέο άλμπουμ έτυχε να έχει γραφτεί εξολοκλήρου από εμένα. Από τη στιγμή που είμαστε μαζί 10 χρόνια καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει θέμα αυταρχισμού στο ελάχιστο, απλά ίσως οι υπόλοιποι με εμπιστεύονται περισσότερο στο να ολοκληρώνω τις συνθέσεις και εγώ αντίστοιχα πάντα κινούμαι σε μονοπάτια που ξέρω ότι θα ικανοποιήσουν όλους μας. Δηλαδή οι συνθέσεις μου μάλλον δε θα ήταν οι ίδιες αν ήμουν με άλλα μέλη καθώς η έμπνευσή μου σίγουρα πηγάζει και από την ενέργεια που λαμβάνουμε όλοι μας από την μεταξύ μας χημεία. Όσο για τη διαδικασία, πάντα κοιτάω να έχω κάτι ολοκληρωμένο να παρουσιάσω, από το να δείχνω απλά κάποιες ιδέες που δεν καταλήγουν κάπου. ‘Έτσι δουλεύω τα κομμάτια σπίτι μέχρι να τα νιώσω έτοιμα από πλευράς riff, δομής, δεύτερες κιθάρες κλπ, μετά τα δείχνω στον Τ.Κ. (ο άλλος κιθαρίστας) και τέλος βρισκόμαστε όλοι μαζί για πρόβα για να τα μάθουν οι υπόλοιποι. Μερικές φορές φυσικά μπορούν να υπάρξουν μικρές αλλαγές στη πορεία, κάτι που στο κεφάλι σου το φανταζόσουν διαφορετικά και τελικά δεν αποδίδει το συναίσθημα που ήθελες, οπότε προσαρμόζεις ανάλογα το σημείο. Με τεχνολογία δεν έχουμε σχέση, είμαστε παραδοσιακοί. Όταν έχω ιδέες τις παίζω στη κιθάρα αρκετές φορές ώστε να τις αποτυπώσω καλά και να μην τις ξεχάσω και όταν ολοκληρωθεί το κομμάτι το προβάρουμε όλοι μαζί σαν κανονική μπάντα. Άλλωστε αν δε νιώσεις την έξαρση που προκαλεί το υλικό σε κανονικές συνθήκες δε μπορείς να είσαι σίγουρος ότι το «δουλεύει» πραγματικά όπως το θέλεις.
Σε ποιο στούντιο έγινε η ηχογράφηση του υλικού; Πόσο καιρό σας πήρε; Μπήκατε μέσα έχοντας ολοκληρωμένο το υλικό ή οι διορθώσεις/προσθήκες που έγιναν ήταν κάτι παραπάνω από τα συνηθισμένα;
Ηχογραφήσαμε στο Studio Feedback στην Αθήνα γιατί ξέραμε ότι θα είχαμε πολύ καλή συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη/ηχολήπτη Χάρη και επειδή τη παραγωγή θα τη κάναμε μόνοι μας ήταν πολύ βασικό να δουλέψουμε με κάποιον που θα ήταν ανοικτός στην καθοδήγησή μας και στο να κατανοήσει το όραμά μας ως προς τον ήχο. Το υλικό ήταν μουσικά έτοιμο στο ολάκερο με την εξαίρεση 2-3 solos που προστέθηκαν στη πορεία, συν τις φωνητικές γραμμές, μιας και τα κομμάτια ήταν instrumental μέχρι τότε.
Θέλω να μου δώσεις μερικές πληροφορίες σχετικά με το τρόπο ηχογράφησης των εγχόρδων. Ο ήχος που βγαίνει θα έλεγα ότι είναι τόσο ωμός σαν να βρίσκεται κανείς στο πρόβαδικό σας.
Αυτό ακριβώς έγινε, φέραμε τον εξοπλισμό μας από το προβάδικό μας, ενισχυτές, καμπίνες, drums, τα πάντα, βάλαμε μικρόφωνα και ηχογραφήσαμε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Η ωμότητα που αναφέρεις σίγουρα οφείλεται και στο τρόπο παιξίματος. Πάντα ηχογραφούμε χωρίς μετρονόμους και χωρίς να διορθώνουμε κραυγαλέα λάθη στις εκτελέσεις μας για να διατηρούμε το live συναίσθημα που θέλουμε. Είμαστε της άποψης ότι αν θέλεις ο ήχος σου να είναι σούπερ καθαρός και σφιχτός αυτό πρέπει να προέρχεται από το παίξιμό σου και όχι από τεχνολογικά βοηθήματα. Εμείς δεν είμαστε τεχνικά άρτιοι οπότε γιατί να υποκρινόμαστε για κάτι τέτοιο;
Πριν πάμε παρακάτω μια ερώτηση σφήνα. Ξέρω ότι είσαι μεγάλος οπαδός του βινυλίου και αν και δεν άκουσα τη βινυλιακή έκδοση του δίσκου, είμαι σίγουρος ότι αποδίδει ακριβώς τον ήχο που θέλετε. Αν ήταν στο χέρι σου θα τον κυκλοφορούσες μόνο σε βινύλιο;;
Καμία σχέση, για την ακρίβεια είμαι εξίσου μεγάλος οπαδός του CD για διαφορετικούς λόγους. Η αλήθεια είναι ότι συχνοτικά και από άποψη στερεοφωνίας το βινύλιο είναι περιοριστικό άσχετα αν φαινομενικά ακούγεται πιο «ζεστό» στο ανθρώπινο αυτί. Το CD αποδίδει το 100% των συχνοτήτων, όπως επίσης είναι πολύ πιο θετικό που δεν αλλάζεις πλευρές με αποτέλεσμα να χάνεις τη συνοχή του άλμπουμ. Το βινύλιο έχει το καλό ότι έχει μεγαλύτερο εξώφυλλο και ένθετο με στίχους κλπ, με αποτέλεσμα να το νιώθεις πιο απτό αν είσαι πραγματικός φετιχιστής με τη μουσική και δεν ακούς απλά επιδερμικά στο computer σου ενώ κάνεις άλλες δουλειές χωρίς να εμβαθύνεις στη ουσία του κάθε άλμπουμ. Γενικά το βινύλιο σε βάζει λίγο πολύ σε μία τελετουργική διαδικασία ακρόασης που είναι σίγουρα θετικό.
Πως αισθάνεται ένας καλλιτέχνης όταν γνωρίζει τόσο κόσμο ,πολλοί εκ των οποίων δισκογραφούν σε συνεργασία και με την εταιρεία σου, των οποίων ο ήχος είναι σφόδρα επηρεασμένος από το θρυλικό πρώτο δίσκο σας;
Δεν νομίζω ότι είναι πολύ αναγνωρίσιμο πλέον το αντίκτυπο που είχε το «Graves Of The Archangels” στη σκηνή όταν κυκλοφόρησε, ή ακόμα πιο πίσω το «Purifying Consecrated Ground” που βγήκε σε μία εποχή που σχεδόν κανένας δεν ασχολούταν με το συγκεκριμένο ύφος του Death Metal. Πλέον υπάρχουν πολλές μπάντες που κινούνται σε παρόμοια μονοπάτια και είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς τί γινόταν 10 χρόνια πριν. Εμείς όμως πάντα συνθέτουμε για να ικανοποιήσουμε τη δική μας ανάγκη για δημιουργία οπότε τέτοιες λεπτομέρειες δε τις βρίσκουμε σημαντικές. Είναι κολακευτικό να ξέρεις ότι έβαλες το χέρι σου στη κλωτσιά στο κώλο που χρειαζόταν η σκηνή σε μία εποχή που ελάχιστοι έπαιζαν με συναίσθημα και ατμόσφαιρα αλλά από την άλλη κι εμείς συνειδητά και μη από κάπου επηρεαστήκαμε. Ειδικά στο ξεκίνημά μας. ‘Όλοι χρειάζονται ένα πάτημα, μία σπίθα για να ξεκινήσουν, το θέμα είναι να μη μείνεις στην αντιγραφή αλλά να προσθέσεις το προσωπικό σου στοιχείο στο μάξιμουμ. Αν θες φυσικά! Όπως νιώθει καλύτερα ο καθένας!
Και η αντίστροφη κατά κάποιο τρόπο ερώτηση. Πως νιώθεις που σήμερα και με το δεύτερο δίσκο σας πια έρχονται στην επιφάνεια, αν και καλά κρυμμένα, στοιχεία μουσικά που βρισκόταν στο Demo που κυκλοφορήσατε σαν Nuclear Winter και αν το πάμε ακόμη παραπίσω στοιχεία από τη μουσική που προωθούσες και γούσταρες και ήθελες και εμείς εδώ στο νότο να μάθουμε και αναφέρομαι σε όλα εκείνα τα φοβερά γκρουπ των early ’00s όπως Kaamos, Repugnant, Revocation κλπ.
Δε καταλαβαίνω για τί πράγμα μιλάς, δε θεωρούμε ότι έχουμε πολλά κοινά στοιχεία με τις μπάντες που αναφέρεις σε μουσικό επίπεδο.
Για τον πολλή κόσμο που πιθανόν να μην γνωρίζει ισχύει το γεγονός ότι οι σχέσεις σας με τους Κaamos ήταν κάτι παραπάνω από τυπικές με την έννοια ότι ο Κonstantin Papavasileiou ο κιθαρίστας τους μετά τη διάλυση της δικής του μπάντας ηταν live κιθαρίστας σε εσάς;;
Για την ακρίβεια ήταν session μπασίστας για 3 show στο εξωτερικό όταν ο μπασίστας μας έκανε τη στρατιωτική του θητεία και δε μπορούσε να ακολουθήσει. Αλλά ναι, η σχέση μου με τον Konstantin μόνο τυπική δεν είναι καθώς είναι αδερφικός φίλος του από χρόνια φίλου μου T.Ketola οπότε τελικά ήρθαμε κοντά και με τον Kosta όπως είναι λογικό.
Με αφορμή αυτή την ερώτηση τι θυμάσαι πια σήμερα από αυτές τις πρώτες μέρες της μπάντας; Νιώθεις να υπάρχει αυτή η συνέχεια με τις πρώτες μέρες των Νuclear Winter μιας και αν δεν κάνω λάθος το όνομά σας πρέπει να προήλθε από ένα από τα κομμάτια του θρυλικού εκείνου demo σας.
Εκτός από το ότι πράγματι πήραμε το όνομά μας από ένα κομμάτι των Nuclear Winter δεν υπάρχει τίποτα κοινό ανάμεσα στις δύο μπάντες, ειδικά αν αναφερθούμε στις πρώτες μέρες των Nuclear Winter που ήταν απλά μία χαβαλετζίδικη φάση χωρίς ουσιαστικό όραμα από κανένα μέλος τις μπάντας. Δε θέλω σε καμία περίπτωση οι Dead Congregation να ταυτίζονται με τους Nuclear Winter και μάλιστα αν θέλουμε να ακριβολογούμε όταν συντέθηκε και ηχογραφήθηκε το «Αbomination Virginborn» demo δεν υπήρχαν καν οι Nuclear Winter πλέον ουσιαστικά κι εγώ ίσως λανθασμένα αποφάσισα να κυκλοφορήσω το εν λόγω demo υπό το συγκεκριμένο όνομα. Κατά τη διάρκεια της σύνθεσης του επόμενου υλικού ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει κανένας συνδετικός κρίκος με το παρελθόν αυτής της μπάντας (ούτε μουσικά, ούτε ιδεολογικά, ούτε ουσιαστικά αφού από την αρχική σύνθεση δεν είχε μείνει ούτε ένα μέλος) κι έτσι απλά αποφασίσαμε να αποκόψουμε την σύνδεση και αρχίσαμε εκ νέου ώς Dead Congregation.
Οι Dead Congregation πάντα ήταν στο underground και δεν θα γινόταν και αλλιώς. Πόσο δύσκολο είναι για μια μπάντα να προσπαθεί να χτίσει το όνομά της the old school way μέσα από τις κυκλοφορίες της και τα live της, χωρίς τη χρήση διαφόρων μέσων προώθησης ;Μήπως αποτελείτε την εξαίρεση και τελικά οποίος αποφασίσει να το πάει έτσι θα πρέπει να είναι και προετοιμασμένος με τη σκέψη ότι θα μείνει στην αφάνεια;
Και πάλι θα πω ότι αν προσπαθείς να χτίσεις το οτιδήποτε χωρίς να υπάρχει ουσία από πίσω δε θα καταφέρεις πολλά. Τα μέσα προώθησης στις μέρες μάς ίσως βοηθάνε πρόσκαιρα αλλά σε βάθος χρόνου λίγοι θα θυμούνται μπάντες που αποκτήσανε hype χωρίς ουσιαστικό λόγο ενώ τα άλμπουμ που πραγματικά μετράνε θα μείνουν ανεξίτηλα για πάντα. Εμείς γυρίσαμε τη πλάτη στις μεγάλες εταιρίες για τους δικούς μας λόγους και από πλευράς προώθησης δεν κάναμε ποτέ καμία κίνηση, παρόλα αυτά καταφέραμε να ακουστούμε αρκετά. Άλλες underground μπάντες υπόγραψαν στη Century Media και δεν έγινε και κάτι το τρομερό. Τώρα το τί θα γινόταν στη περίπτωση που υπογράφαμε σε μεγάλη εταιρία και αν θα ήταν εις όφελός μας ή όχι, κανείς δε μπορεί να το ξέρει και στη τελική το όφελος είναι πάντα σχετικό. Εμείς είμαστε απλά 4 άτομα που θέλουμε να λειτουργούμε πάντα με τους δικούς μας όρους, να έχουμε απόλυτο έλεγχο σε ότι αφορά το συγκρότημά μας, κάτι το οποίο είναι ανεκτίμητο για μας…
Δεν είστε οι μοναδικοί που κάνουν τόσο καιρό να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο ούτε και οι μοναδικοί που σε τόσα χρόνια πορείας έχουν στο ενεργητικό τους μόνο ένα δίσκο, ας δει κάποιος και τους πολύ αγαπημένους σας αλλά και μου τους Sadistic Intent. το θέμα είναι ότι δεν θελήσατε με εξαίρεση μόνο ένα split να κυκλοφορήσετε τίποτα άλλο. Είμαι σίγουρος ότι προτάσεις θα υπήρχαν και όχι λίγες. Στη τελική υπάρχουν -και αρκετά γνωστά -ονόματα του χώρου που ο ήχος τους χρωστά πολλά σε εσάς .Δεν θα ήταν ας πούμε τρέλα ένα split δικό σας με Drawn And Quartered ή Cruciamentum ή ακόμα καλύτερα και με καμία black metal μπάντα..(σ.σ. εκεί να σου πω την αλήθεια θα τρελαινόμουν εγώ…)
Καταρχήν θεωρούμε ότι είναι αρκετά εύκολο να γράψεις 3 καλά κομμάτια και να κυκλοφορήσεις ένα EP ενώ το να συνθέσεις ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ που να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια και να έχει πλήρη συνοχή είναι πολύ πιο μεγάλη πρόκληση. Εγκυκλοπαιδικά να σου υπενθυμίσω βέβαια πως οι Sadistic Intent ποτέ δεν έχουν κυκλοφορήσει full-length album, μιας και το ανέφερες (σ.σ. σωστότατος και πώς να γινόταν αλλιώς άλλωστε). Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι νιώθουμε πως τα κομμάτια που πάνε σε split Eps χάνουν τη βαρύτητά τους και δε θα ακουστούν από τόσο πολύ κόσμο, άρα είναι σα να τα χαραμίζεις κάπως εκτός αν τα ξαναηχογραφήσεις αργότερα για κάποιο άλμπουμ, το οποίο επίσης δε βλέπουμε θετικό ώς κίνηση γιατί έτσι το άλμπουμ έχει προβλέψιμες στιγμές από τη γέννηση του. Συγκεκριμένα το «Perennial Blasphemous Affliction» που πήγε στο split με τους Hatespawn το νιώθαμε όχι «filler» αλλά κάπως «outsider» σε σχέση με το υπόλοιπο υλικό του «Graves…» από τη άποψη ότι ήταν μεν δυνατό κομμάτι αλλά δεν κόλλαγε με τη συνοχή του άλμπουμ. Έτσι αποφασίσαμε να το αφήσουμε έξω και αργότερα μιας και το είχαμε ήδη ηχογραφημένο είπαμε να το δώσουμε για το εν λόγω split.
Πες μου λίγο για τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας μερικές πληροφορίες. Καταρχήν τι γίνεται με τους Inveracity του drummer, σας του Βαγγέλη; Δεύτερον πως και προέκυψε η συνεργασία σας με το Γιώργο, το καινούργιο μπασίστα σας; Θα είναι μόνιμο μέλος; Σου αρέσουν καθόλου οι Cerebrum;
Για τους Inveracity πρέπει να ρωτήσεις τους ίδιους. Ο Γιώργος είναι μαζί μας πλέον πάνω από 2 χρόνια, έχουμε κάνει μαζί 3 περιοδείες και πάρα πολλά live, φυσικά και είναι μόνιμο μέλος. Οι Cerebrum για να σου πω την αλήθεια δεν είναι του γούστου μου καθώς ποτέ δεν ήμουν fan του fusion Death Metal (βλέπε Atheist, Pestilence κλπ μετά από τις πρώτες δουλειές τους) αλλά αναγνωρίζω το ταλέντο τους και είμαι σε θέση να πω ότι αυτό που κάνουν το κάνουν σίγουρα πολύ καλά.
Ύστερα από μόλις 14 ερωτήσεις πάμε να μιλήσουμε για τα κομμάτια του δίσκου. Καταρχήν το εισαγωγικό «Only Ashes Remain» σε πιάνει κατευθείαν από τον λαιμό. Άραγε το σύνθημα για το καινούργιο δίσκο είναι ολομέτωπη επίθεση;
Ναι είναι ακριβώς αυτό, δε μπορούσες να το πείς καλύτερα από το ότι θέλαμε να σε πιάνει κατευθείαν από το λαιμό, να σε πετάξει στην ασφυκτική δύνη του άλμπουμ και να σε αφήσει χωρίς να πάρεις ανάσα μέχρι τι τελευταία νότα του «From A Wretched Womb’.
Συνεχίζουμε με τη προσωπική μου αδυναμία το ομότιτλο. Ένας κολλητός μου επέμενε από το πρώτο σας δίσκο ότι είναι εμφανείς-γι αυτόν-οι επιρροές σας από τη γαλλική black metal σκηνή. Πλέον συμφωνώ. Το θέμα είναι τι έχεις εσύ να μας πεις.
Δε γνωρίζω καν τη Γαλλική Black Metal σκηνή εκτός από τους Deathspell Omega (σ.σ. νομίζω πως αυτό το όνομα αρκεί…). Αν υπάρχει μία Γαλλική μπάντα που μας έχει επηρεάσει κάπως αυτοί είναι οι Arkhon Infaustus.
Μου φαίνεται όπως έγραψα και στη κριτική μου ότι τα τρία πρώτα κομμάτια αποτελούν μια άτυπη τριλογία…τρία τόσο διαφορετικά κομμάτια που ακούγονται σαν ένα. Άραγε τυχαία συμβαίνει το τέλος του ενός να αποτελεί την αρχή του αλλού;
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, με το τέλος του κάθε κομματιού μου ερχόταν έμπνευση για άμεση συνέχεια, τα ΤΕΣΣΕΡΑ για την ακρίβεια πρώτα κομμάτια τα έγραψα σαν ένα, έχοντας όμως πλήρη επίγνωση του πού τελειώνει το ένα και πού αρχίζει το άλλο.
Στο «Quintessence Maligned» ακούμε την πολυθρύλητη συμμετοχή του Hassiophis των Καναδών Antediluvian που καιρό πριν μου είχες αναγγείλει. Είστε φίλοι με τη μπάντα; Να περιμένουμε και άλλες ανάλογες συνεργασίες στο μέλλον;;
Λίγο υπερβολικό σε βρίσκω με το «πολυθρύλητη», δεν είναι και ότι μας έγραψε στίχους ο Tom Araya. Φίλοι δεν είμαστε ακριβώς με τους Antediluvian, απλά έχουμε κοινά ιδεολογικά στοιχεία , έχουμε συναντηθεί 2-3 φορές και τους έχω κυκλοφορήσει ένα split 7”. Σε κάποια φάση της επικοινωνίας μας έπεσε η ιδέα και ο Tim μας έγραψε τους συγκεκριμένους στίχους. Επίσης ο Τ.Ketola έχει γράψει στίχους για το ‘Nigredo’ και στο παρελθόν είχαμε αντίστοιχες συνεισφορές από άλλους ομοϊδεάτες μας οπότε δε το αποκλείουμε να συμβεί και στο μέλλον.
Το «Immaculate Poison» που ακολουθεί βγάζει ένα εντελώς old school συναίσθημα τη στιγμή μάλιστα που βλέπω ότι όλη η φιλοσοφία σας με το νέο άλμπουμ έχει να κάνει με τη δημιουργία ενός καθαρά death metal άλμπουμ-όχι brutal death δηλαδή-τέτοιου που να έχει τη δυνατότητα να γίνει κλασικό. Άραγε τι ακριβώς σκεφτόσασταν;;
Τίποτα δε σκεφτόμασταν, απλά γράφαμε τα κομμάτια όπως μας έβγαιναν αυθόρμητα.
Με αφορμή τόσο το «Νigredo» όσο και τη γενικότερη ατμόσφαιρα του άλμπουμ οφείλω να παρατηρήσω μια μεγαλύτερη προσοχή-σπουδή που επιδεικνύει η μπάντα σε όλα αυτά τα μέρη με αυτό που εγώ ονομάζω lead riffing(αν πιάνεις το συλλογισμό μου) και βεβαία τα solos που εδώ πια υπάρχουν σε σαφώς μεγαλύτερη έκταση σε σχέση με το πρώτο δίσκο συμβάλλοντας και αυτά στη δημιουργία αυτού του πιο κλασικού death metal ήχου.
Στο παρελθόν ίσως να μη νιώθαμε ότι στο τότε υλικό μας κόλλαγαν τόσα πολλά solos ενώ τώρα μας φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό κι έτσι δε προσπαθήσαμε να το συγκρατήσουμε μόνο και μόνο επειδή θα ήταν κάτι νέο για μας. Συγκεκριμένα το βασικό solo του Nigredo μου ήρθε αυθόρμητα όπως έπαιζα από πάνω από το προηχογραφημένο υλικό (είναι ένα από τα solo που ανέφερα ότι προστέθηκαν στη πορεία της ηχογράφησης) και αρχικά κόμπιασα γιατί μάλλον είναι μελωδικό για τα δεδομένα μας αλλά αποφασίσαμε πως στη τελική τα δεδομένα μας τα δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι και αφού το solo ακουγόταν καλό στο κομμάτι και έδινε κάτι το ουσιαστικό στο σύνολο, τότε θα το κρατήσουμε.
Στο συγκεκριμένο κομμάτι έχουμε τη δεύτερη και μεγαλύτερη ,θα μου επιτρέψεις να πω, συμμετοχή του φίλου σας από τα παλιά του Τimo Κetola. Πως και δεν ανέλαβε το artwork και γενικά πως και δεν συμμετέχει περισσότερο; Στο μέλλον θα δούμε και κάποια νέα συνεργασία σας;
Ο Timo πλέον συνεργάζεται με πάρα πολλές μπάντες και δε θέλαμε να είμαστε κι εμείς ένας στους πολλούς γι’ αυτό θελήσαμε να συνεργαστούμε με ένα καλλιτέχνη που είναι άγνωστος στη ‘πιάτσα’. Το τελικό αποτέλεσμα δικαίωσε την επιλογή μας καθώς το artwork που επιμελήθηκε τελικά ο Άγις Λέρτας αποτυπώνει ακριβώς το συναίσθημα που θέλαμε να αποδώσει το εικαστικό μέρος του άλμπουμ. Για το μέλλον μπορεί να μιλήσει μόνο ο χρόνος!
Θυμάμαι πως σε μια πρόσφατη κουβέντα μας και μην έχοντας ακούσει καλά το δίσκο σου είχα πει πόσο μου έλειπαν εκείνα τα επικά riffs του πρώτου. Πρέπει μετά μάλλον να πήρατε και να βάλατε μέσα ένα τόνο περίπου επίκούρα όπως το «Schisma» γιατί πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν τα άκουγα αυτά τα πράγματα στις πρώτες ακροάσεις .Είναι αναμφίβολα ένας δίσκος που θέλει το χρόνο του. Με αφορμή όλα αυτά, πόσο ασφαλές είναι να δημιουργείς ένα τέτοιο δίσκο σήμερα και δη απευθυνόμενος σε ένα κοινό που ίσως και να προτιμούσε κάτι πιο βατό κ εύπεπτο…
Αναφέρεις το Schisma το οποίο είναι το έβδομο κομμάτι αλλά κατά τη γνώμη μου έχεις ήδη προσπεράσει πάρα πολλές επικές στιγμές στα «Only Ashes Remain», το ομώνυμο, τα τελευταία 3 λεπτά του «Serpentskin», το mid-section και τα solos του «Ιmmaculate Poison» και άλλα… Δεν έχω ιδέα τί είναι ασφαλές αλλά με όλο το σεβασμό στους οπαδούς μας, αν έγραφα μουσική για τους οπαδούς και όχι για το εαυτό μου θα ένιωθα καλλιτεχνικό ευνουχισμό και εκπόρνευση στο όνομα της δημοτικότητας.
Το «From A Wretched Womb» που κλείνει το δίσκο δείχνει να στέκεται αναμφίβολα στο ίδιο επίπεδο με το trademark σας θα τολμήσω να πω το «Τeeth Ιnto Red». Πως τα καταφέρατε;
Δεν καταλαβαίνω τί ακριβώς εννοείς καθώς συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, το κάθε κομμάτι εξυπηρετεί το δικό του σκοπό και πάντα θέλουμε να έχουν όλα το ίδιο υψηλό επίπεδο. Κανένα από τα δύο κομμάτια δε γράφτηκαν με σκοπό να κλείνουν τα εκάστοτε άλμπουμ απλά αφού όλο το υλικό ήταν έτοιμο σκεφτήκαμε ποιά θα ήταν η ιδανική σειρά ώστε η ροή του άλμπουμ να είναι ομαλή και έτσι αυτά τα δύο κατέληξαν στο τέλος, το καθένα για τους δικούς του λόγους. Το «Graves Of The Archangels» ξεκινάει και τελειώνει σχεδόν τελετουργικά. Το «Promulgation Of The Fall» όπως ανέφερα σε προηγούμενη ερώτηση, θέλαμε να ξεκινάει με ένταση και να κλείνει με ένταση. Να σε αφήνει με ένα συναίσθημα «τι ακριβώς συνέβη τώρα;» αναταραχής.
Mε αφορμή τη προηγούμενη ερώτηση επίτρεψε μου να το γενικεύσω λίγο. Περνάνε έξι χρόνια ο κόσμος αγωνιά για το αν θα καταφέρετε να κυκλοφορήσετε κάτι ανάλογο, δεν έχει ιδέα τι ακολουθεί και ξαφνικά αυτό εδώ .Δεν θα σου πω ψέματα στις πρώτες τρεις τέσσερις ακροάσεις απογοητευτικά. Αν με ρωτήσεις τώρα θα δηλώσω έκπληκτος με το αποτέλεσμα. Στη τελική πόσο ελεύθερος μπορεί να αισθανθεί κανείς να δημιουργήσει σε ένα είδος που ακόμη και χωρίς να το θέλει θέτει του δικούς του-πολλές φορές ανυπέρβλητους-περιορισμούς;
Το να εκφέρει κανείς άποψη για οποιοδήποτε άλμπουμ μετά από μία μόνο ακρόαση είναι επιπόλαιο. Αντίστοιχα και ένα catchy άλμπουμ μπορεί να αποδειχτεί τελικά βαρετό μετά από 3-4 ακροάσεις. Ο οπαδός ο οποίος δεν έχει την θέληση να εμβαθύνει στο υλικό μας και μας κρίνει από την επιφάνεια δε μας αφορά, ας ακούσει κάτι πιο εύπεπτο – υπάρχουν χιλιάδες μπάντες εκεί έξω… Εμείς θα νιώθουμε πάντα ελεύθεροι να κάνουμε αυτό που πηγάζει από μέσα μας και αν τελικά κάποια μελλοντική δουλειά μας δεν είναι το ίδιο αποδεκτή από κάποιους, για αυτούς υπάρχουν και οι παλιές μας κυκλοφορίες. Κι εγώ ας πούμε θεωρώ ανυπέρβλητο το «Τhe Τen Commandments» των Malevolent Creation αλλά δε γκρινιάζω για τη μετέπειτα δισκογραφία τους, απλά πάντα θα ακούω μόνο αυτό το άλμπουμ. Δε ξέρω αν με καταλαβαίνεις.
Ένιωσες ποτέ την ανάγκη ότι έπρεπε στα μυαλά των οπαδών να καταφέρετε να δημιουργήσετε κάτι που θα στέκεται στο επίπεδο του προηγούμενου ; Μπορείς άραγε να δουλέψεις με τέτοια πίεση στη πλάτη;;
Νιώσαμε την ανάγκη να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας συνθετικά, κατά την άποψή μας το καταφέραμε και αυτό είναι το μόνο που μετράει για μας.
Ας φύγουμε λίγο από το δίσκο και πάλι. Προφανώς και έχετε καθημερινές δουλειές. Από όσο ξέρω παίζετε και σε φεστιβάλ στο εξωτερικό .Υπόθεση ενός Σαββατοκύριακου δηλαδή. Πόσο τρελαμένοι αλήθεια είστε με τη μουσική σας και από τι είστε φτιαγμένοι για να αντέχετε;;
Δεν είναι και ότι σκάβουμε στα κάτεργα. Παίζουμε τη μουσική που μας εκφράζει, βλέπουμε καινούργια μέρη και από πάνω πληρωνόμαστε για αυτό, νομίζω όλοι θα άντεχαν… Αλλά προφανώς αυτή η μουσική είναι το είναι μας, πιστεύω αυτό φαίνεται σε όσους μας βλέπουν live αν μη τι άλλο.
Ως βετεράνος πια της σκηνής τι θα συμβούλευες τους νέους μουσικούς που βρίσκονται σε αυτό τη σινάφι;
Να κάνουν ότι τους προστάζει η καρδιά τους. Ακόμα κι αν δεν αναγνωριστείς ποτέ από κανέναν, αν οι συνθέσεις σου βγαίνουν από τη ψυχή σου νιώθεις ολοκληρωμένος σαν μουσικός.
Ύστερα από τόσα χρόνια τριβής (για να το θέσω ευγενικά) νιώθεις να έχει αλλάξει κάτι στην ελληνική σκηνή;;
Τριβής; Εννοείς κόντρες μεταξύ συγκροτημάτων; Δε γνωρίζω κάτι… Υποστήριξη μεταξύ συγκροτημάτων δε ξέρω κατά πόσο υπάρχει αλλά και πάλι η υποστήριξη δε πρέπει να θεωρείται δεδομένη λόγω γνωριμιών, πρέπει να κερδίζεται άξια.
Στη κριτική μου έγραψα επίσης πως αν είναι να σας πάρει έξι χρόνια πάλι για να βγάλετε κάτι αυτού του επιπέδου ο κόσμος σίγουρα δεν θα είχε αντίρρηση να περιμένει. Αλήθεια πόσο σύντομα βλέπεις μια νέα κυκλοφορία σας; Να τολμήσω να ρωτήσω αν υπάρχει τίποτα έτοιμο ή καθόλου ακυκλοφόρητο υλικό;;
Είχαμε κρατήσει σιγή ιχθύος για το «Promulgation» μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, δεν αφήσαμε να διαρρεύσει οποιαδήποτε λεπτομέρεια σχετικά με τη κυκλοφορία μέχρι που τελικά βγήκε προς διάθεση (και αυτός ήταν ένας από τους άλλους λόγους που δε θέλαμε να υπογράψουμε σε μεγάλη εταιρία, για να μη ξεκινήσουν το promotion νωρίτερα από τη μέρα της κυκλοφορίας). Άρα μάλλον δε θα αποκαλύψουμε ακόμα την επόμενη κίνησή μας!
Στα αργά σημεία του άλμπουμ πολλοί θα πουν για επιρροές από Incantation.. Εγώ όμως ξέρω αφενός για τη μεγάλη αγάπη σου για το doom death και για το doom γενικότερα. Θα ήθελες να μας πεις δυο λόγια γι αυτό καθώς και για τη γκρουπάρα τους Procession τους οποίους βοηθάς στα live;
Ποτέ δε καταλάβαμε γιατί τα αργά σημεία θεωρούνται πλέον αποκλειστικότητα των Incantation, μάλλον επειδή έχουν επανέλθει στο προσκήνιο πρόσφατα είναι εύκολο σημείο αναφοράς. Στη περίπτωση μας τα αργά σημεία δεν έχουν να κάνουν με οποιαδήποτε αγάπη σε παρακλάδια του metal, κάθε σημείο στα κομμάτια εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο σκοπό. Αν σε κάποιες φάσεις πέφτουν οι ταχύτητες είναι επειδή αυτό προσκάλεσε η διάθεση του κομματιού εκείνη τι στιγμή, όπως αντίστοιχα έτσι λειτουργούν τα γρήγορα σημεία. Τα πάντα είναι συνδετικοί κρίκοι που συνεισφέρουν στην επίτευξη του απώτερου σκοπού για μία ολοκληρωμένη σύνθεση, όπως εμείς την οραματιζόμαστε.
Τι μουσική ακούει ο Αναστάσης αυτό τον καιρό; Ξέρεις πολύ καλά ότι υπάρχει κόσμος με τα μπλοκάκια στο χέρι περιμένοντας την απάντηση σ αυτή την ερώτηση…
Αμφιβάλω εάν ο μέσος οπαδός των Dead Congregation συμμερίζεται το γούστο μου. Τελευταία έχω βάλει κάμποσες φορές τα Black Trip «Goin Under», Pallbearer «Foundations Of Burdain», Hate Eternal «Conquering The Throne», Vader «De Profundis», Vicious Rumors «Soldiers Of The Night”, Unleashed «Hammer Battalion/Sworn Allegiance», Diabolic «Supreme Evil» και πολύ Maiden (Powerslave, Somewhere In Time, Seventh son…) (σ.σ. είσαι –όχι άδικα- μεγάλος!)
Ελπίζω να μην σε κούρασα πολύ μιας και φτάσαμε πια στην τελευταία ερώτηση. Πες μου λίγο τι σχέδια υπάρχουν για ζωντανές εμφανίσεις…
Αυτή τη στιγμή σου γράφω από το tour van στην Αμερική, λίγες ώρες πριν την εμφάνισή μας στο Buffalo/NY (και απ’ ότι ακούω δε θα προλάβουμε να περάσουμε από τους καταρράκτες του Νιαγάρα και έχουμε ξενερώσει λίγο), μένουν 4 show μέχρι να γυρίσουμε Ελλάδα, μετά έχουμε ένα στο Δουβλίνο με τους Primordial, τα Χριστούγεννα 2 βδομάδες περιοδεία στην Ευρώπη, μετά ένα show Σλοβακία και κλείνουμε κι άλλα συνέχεια. Από festival για την ώρα έχουμε δεχτεί να παίξουμε στο Neurotic Deathfest (σ.σ. τσεκάρετε οπωσδήποτε γίνεται Ο Χαμός από συμμετοχές) στην Ολλανδία και το Brutal Assault στη Τσεχία…
Ήταν μεγάλη μου τιμή και απίστευτη ευχαρίστηση αυτή η συνέντευξη τα τελευταία λόγια είναι δικά σου αδελφέ…
Ευχαριστούμε κι εμείς εσένα και όσους είχαν το ενδιαφέρον και την υπομονή να διαβάσουν μέχρι το τέλος.
Τάσος Δεληγιάννης
https://www.facebook.com/deadcongregation?fref=ts
http://www.deadcongregation.com/
Band Members:
V.V : Drums
A.V : Φωνητικά, Κιθάρες
T.K : Κιθάρες
G.S.: Μπάσο
Discography:
Pyrifying Consecrated Ground (ep), 2005
Graves Of The Archangels, 2008
Dead Congregation/Hatespawn (split), 2008
Promulgation Of The Fall, 2014
