Οι Death’s Eminence είναι μια αμερικάνικη μπάντα που μας έρχεται από το Navato της California. Σχηματίστηκε το 2006 αλλά η κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ θα δει το φως της ημέρας μετά από πολλά χρόνια. Και αυτό γιατί τα πρώτα χρόνια υπήρξαν πολλές αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας, ενώ μια προσπάθεια κυκλοφορίας ολοκληρωμένου άλμπουμ δεν ευδοκίμησε, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου και χρημάτων. Τελικά, το πρώτο άλμπουμ, το “Of Blood & Sacrifice”, θα κυκλοφορήσει το 2015 και το δεύτερο, με τίτλο “The Execution Mandate”, θα ακολουθήσει δύο χρόνια μετά. Τώρα, οι Death’s Eminence μας παρουσιάζουν την τρίτη τους δουλειά, ονόματι “In A Hideous Dream Made True”.
Μην έχοντας ακούσει τις προηγούμενες δουλειές των Αμερικανών, η πρώτη μου επαφή μαζί τους συνοδεύτηκε από ξάφνιασμα, και αυτό γιατί η μουσική τους είναι ιδιαίτερη και όχι κάτι που ακούς συχνά. Και το ξάφνιασμα εξελίχθηκε σε ενδιαφέρον και στην αναπόσπαστη προσοχή με την οποία άκουγα τα τραγούδια του δίσκου. Για να σας δώσω να καταλάβετε. Οι Death’s Eminence παίζουν death metal με ολίγον από black και αρκετή progressive διάθεση που συνοδεύεται από αρκετό τεχνικό παίξιμο.
Το έχω πει και σε άλλο κείμενο μου, ότι δεν είμαι μεγάλος οπαδός της progressive μουσικής αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα την εκτιμήσω σε έναν extreme metal δίσκο, όταν έχει πραγματικό νόημα ύπαρξης και όχι απλά για να δείξει ο εκάστοτε μουσικός ότι ξέρει να παίζει τεχνικά. Και αυτό είναι που συμβαίνει στον συγκεκριμένο δίσκο. Η progressive πλευρά της μουσικής των Αμερικανών εμφανίζεται κυρίως στις πιο αργές στιγμές, όπου τα πράγματα είναι πραγματικά ενδιαφέροντα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, ακόμα και στα πιο γρήγορα μέρη του, υπάρχει μια πολύ ωραία σκοτεινιά στον ήχο. Όταν, όμως, η ένταση και οι ρυθμοί πέφτουν τότε είναι που η ατμόσφαιρα γίνεται εντελώς ζοφερή, ενώ το παίξιμο στις κιθάρες και στα τύμπανα αλλάζει και δίνουν μια αίσθηση χάους και παράνοιας στη μουσική. Χαοτική και παρανοϊκή μουσική μεν, πολύ όμορφα εκτελεσμένη δε και εξαιτίας αυτού βρίσκεις τον εαυτό σου να απορροφάται από αυτή τη χαώδη και σκοτεινή κατάσταση αλλά δεν κάνεις απολύτως τίποτα για να αντισταθείς.
Και σε όλη αυτή την περίεργη αλλά ελκυστική ατμόσφαιρα, συμβάλλουν και τα φωνητικά, τα οποία έχουν black χροιά, χωρίς όμως να είναι τσιριχτά, και πατάνε ανάμεσα στο τραγούδι και στην αφήγηση προσθέτοντας μια αίσθηση απειλής στο τελικό αποτέλεσμα. Επίσης, ωραίο είναι το γεγονός ότι πολλές φορές τα τύμπανα βγαίνουν πιο μπροστά, ενώ οι μελωδικές κιθάρες ακούγονται από πιο μακριά, κάνοντας έτσι τη μουσική ακόμα πιο ατμοσφαιρική, προσθέτοντας και μια κάπως ονειρική και λυρική αίσθηση.
Όσον αφορά τα γρήγορα σημεία, έχουμε να κάνουμε με πιο στάνταρ καταστάσεις που σημαίνει απότομα ξεσπάσματα με blast beats και γρήγορες και βαριές κιθάρες, ενώ αρκετές φορές οι κιθάρες βγάζουν πιο παγωμένες μελωδίες με τη μουσική να περνάει έτσι από το death προς το blackened death. Και σε κάποιες λίγες στιγμές, κατά τη διάρκεια κάποιου γρήγορου ξεσπάσματος, οι Death’s Eminence βάζουν και λίγο groove στη μουσική τους, για πιο black ή death ‘n’ roll καταστάσεις. Και όπως ανέφερα και πιο πάνω, ο σκοτεινός ήχος παραμένει αναλλοίωτος ακόμα και όταν οι ταχύτητες ανεβάζουν ρυθμούς.
Παρόλες, όμως, τις πολλές εναλλαγές στη μουσική, είναι γεγονός πως όσο περνάνε τα τραγούδια και φτάνουμε προς το τέλος του δίσκου, ξανασυναντάμε την ίδια φόρμα που ακούσαμε στα προηγούμενα τραγούδια. Δηλαδή τις συνεχείς αλλαγές μεταξύ αργών περασμάτων και γρήγορων ξεσπασμάτων, με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα, το τεχνικό παίξιμο και τη χαοτική μουσική. Δεν λέω ότι κουράζει, απλά ότι προς τα τελευταία κομμάτια έχεις μάθει πλέον τι να περιμένεις και οι Αμερικανοί δεν σου προσφέρουν άλλες εκπλήξεις. Και δεν κουράζει, καθώς ο δίσκος διαρκεί 36 λεπτά, οπότε δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος ώστε η μουσική να πλατιάσει και να καταντήσει κουραστική.
Πάντως, αυτό δεν αναιρεί καθόλου το γεγονός πως το “In A Hideous Dream Made True” είναι ένας πολύ ενδιαφέρον δίσκος από μία μπάντα που έχει εξελίξει με πολύ ωραίο τρόπο τον προσωπικό της ήχο. Μπορεί η μουσική να μην είναι αρεστή σε πολλούς, αφού δεν είναι τόσο ευκολοάκουστη και για μαζική κατανάλωση, είναι όμως μια μουσική που κρύβει πολύ ωραίες ιδέες, που εκτελείται άψογα από δεξιοτέχνες μουσικούς και που πλαισιώνεται από μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Σίγουρα ένας δίσκος που πρέπει να ακουστεί.
7/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
