Γιατί πάντα οι “χριστιανικές” μπάντες να προέρχονται από Αμερική; Πόσο τυχαίο πρέπει να είναι; Τέλος πάντων, οι γνωστοί άγνωστοι Demon Hunter, οι οποίοι πούλησαν μέχρι τις αρχές του 2010, μισό εκατομμύριο δίσκους κάτι που “μάλλον” τους βοήθησε και λίγο το γεγονός της θρησκείας, αλλά ποτέ δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος. Στο «True Defiance» διακρίνονται ελάχιστες αλλαγές από τους πέντε προκάτοχούς του, στα φωνητικά που είναι πιο πλούσια και στον γενικότερο ήχο, που τώρα ακούγεται πιο βαρύς μαζί και με τα υπόλοιπα στοιχεία του δίσκου. Ο ένας εκ τον δύο αδερφών, ο Ryan Clark, φαίνεται ότι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, συνθέτοντας αυτόν τον δίσκο, καθώς η ανταπόκριση του κοινού τους ήταν αρκετά θετική, με αρκετούς μάλιστα να δηλώνουν ότι πρόκειται για τον καλύτερό τους δίσκος. Δεν θα πω ψέματα, metalcore είναι και πάλι, απλά πιο επηρεασμένο από thrash και melodic death, που παρότι υπάρχουν αρκετά σημεία που αξίζουν, χάνονται μέσα στα δεκατρία ξεχωριστά κομμάτια του δίσκου, κάνοντας αυτή την μία ώρα που κρατά ο δίσκος να είναι σχεδόν ανυπέρβλητη. Δεν είμαι fan και δεν θα το κρύψω, προσπάθησα με μερική επιτυχία να το πάρω όσο πιο σοβαρά γίνεται, το αποτέλεσμα και πάλι μέτριο. Σίγουρα έχει πολλά στοιχεία ο ήχος του που είναι και μοναδικά και υψηλά ποιοτικά, όπως η φωνή του και πέντε riffs μετρημένα, αλλά δεν αξίζει αλήθεια κάποιος να πληρώσει για να ακούσει “heavy” metalcore, με αμερικάνικες “Avenged Sevenfold” μπαλάντες και όμορφα λογάκια για τον καλό Χριστούλη.
5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
