Ελληνικές νότες για μια ακόμη φορά. Οι Desert Near The End είναι μια μπάντα που απ’ ότι είδα είναι κάμποσο καιρό ενεργή συνθέτοντας και γράφοντας μουσική. Ο δίσκος ξεκινά με το “A Crimson Dawn” το οποίο βασίζεται ολόκληρο στην ιδέα ενός riff. Είναι μεν καλό, με δυναμικές φωνές και αρκετά επιθετικό, αλλά μετά τα δύο λεπτά επανάληψης καταλήγει μονότονο. Το “The Healer” που έρχεται επόμενο, έχοντας (σχεδόν σίγουρα) αντλήσει τη βασική δομή του από το One των Metallica είναι αυτό με τη σειρά του σχετικά επαναλαμβανόμενο. Το “Morning Hope” είναι το πρώτο που ξεκινά με έναν πιο χαλαρό και ήρεμο τρόπο. Ένας ήχος διαφορετικός σε αντίθεση με αυτό που μέχρι εκείνη την ώρα είχα ακούσει. Έχοντας πλέον φτάσει στη μέση της ακρόασης διαμορφώνω σιγά σιγά την άποψή μου. Η όλη δουλειά που έχει γίνει στο άλμπουμ μπορώ να πω πως είναι πολύ καλή. Υπερβολικά και heavy και επιθετική. Γενικά η μπάντα φαίνεται να μπορεί να δώσει πολλά καλούδια στη σκηνή και της Ελλάδας αλλά και (γιατί όχι;) έξω, αρκεί όμως να γράφει περισσότερο κομμάτια όπως το “The Tide Of Time”. Είναι το πρώτο του δίσκου που φαίνεται να ισορροπεί ανάμεσα στις επιρροές και τις original ιδέες της μπάντας. Είναι το μεγάλο highlight της ακρόασης, και αυτή η epic νότα που έχει, νομίζω πως ταιριάζει στην μπάντα γάντι. Γενικά τα υπόλοιπα τύπου thrash metal κομμάτια που υπάρχουν (βλ. το “The Healer”) υστερούν κάμποσο σε έμπνευση και καταλήγουν κουραστικά. Ένα ακόμα highlight του δίσκου, το “The High Pass” με έναν αέρα Blind Guardian (κυρίως στα φωνητικά…) θα κάνει πολλά κεφάλια να στροβιλίζονται και καφάσια μπύρες να τελειώνουν. Η προσπάθεια, είναι παραπάνω από καλή σε γενικές γραμμές. Δυνατότητες αναμφισβήτητα υπάρχουν και περιμένω τη συνέχεια!
7/10
Ντένια Παλαιολόγου
