Οι Sense Of Noise είναι μια melodic death metal μπάντα από το Μεξικό. Δημιουργήθηκαν το 2020 και τώρα μας δίνουν το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ τους μετά από τρία singles. Αγαπάμε melodeath. Θα αγαπήσουμε και τους Sense Of Noise; Μετά το intro “A Forgotten Oath”, περνάμε στο “The Broken Hope”. Δεν μπορώ να σχολιάσω πολύ το κομμάτι, λόγω της παραγωγής. Έχουν γίνει κάποιες περίεργες αποφάσεις που με εμποδίζουν από το να το κρίνω τσαν σύνολο. Τα growls είναι τέρμα μπροστά, τα καθαρά στο ρεφραίν είναι χαμένα και κάπου υπάρχουν τα όργανα. Διακρίνω ωραίες μελωδίες στις κιθάρες αλλά χάνονται πολύ και είναι κρίμα.
Το “War Within” έχει ένα αρκετά κολλητικό ρεφραίν αλλά πάλι έχω τα ίδια παράπονα όσον αφορά την παραγωγή. Μακάρι τα καθαρά φωνητικά να ήταν τόσο μπροστά όσο τα growls. Θα δημιουργούταν μια πολύ ωραιότερη αντίθεση. Το break είναι μια πολύ ωραία προσθήκη, θα το ήθελα όμως πιο δυνατό. Ο τίτλος “Morning Glory” αλλού παραπέμπει αλλά ας μη το σχολιάσουμε… Ωραία μελωδία στα πλήκτρα αλλά όχι κάτι παραπάνω, όπως και το πιο groove-ατο “March Of The Fallen”. Όμως τώρα. Τώρα έρχεται ο κύριος Björn Strid. Αγαπάμε τον κύριο Strid. Στο “Zero Killed” έχουμε πιο πολύ κοπάνημα, και σίγουρα το χρειαζόμασταν. Τα φωνητικά του σίγουρα έδωσαν έναν πολύ ωραίο χαρακτήρα στο κομμάτι. Ίσως και να είναι το αγαπημένο μου μέχρι τώρα.
Για να ηρεμήσουμε έρχεται η ακουστική εισαγωγή του “Our Dying Light”. Πολύ ωραίο «ξεμπούκωμα» στον ήχο. Ακούμε πιο καθαρά τα καθαρά φωνητικά, και επιτέλους οι κιθάρες έχουν τον ρόλο που τους αρμόζει. Τα δεύτερα φωνητικά στη συνέχεια κάνουν το κομμάτι πιο ανθεμικό αλλά πάλι η «τοποθέτηση» τους είναι περίεργη. Στο επόμενο συμμετέχει ο Antony Hämäläinen. Το κομμάτι παραπέμπει πιο πολύ σε core αλλά αυτό δεν με χαλάει καθόλου, με τα καθαρά φωνητικά στο ρεφραίν να είναι φανταστικά. Για να κλείσει το άλμπουμ έχουμε το “Sense Of Darkness”. Το πιο melodeath κομμάτι μέχρι τώρα, με ιδιαίτερη αγάπη στους Dark Tranquility. Αυτό που με χάλασε ήταν η γέφυρα. Θεωρώ ότι απλά εμπόδισε το ρεφραίν από το να σκάσει δυνατά.
Το άλμπουμ σε γενικές γραμμές είναι ωραίο. Είναι καλογραμμένο, οι μελωδίες είναι πολύ όμορφες (παρότι δεν τις ακούμε όσο θα έπρεπε) και τα φωνητικά είναι καλά (τόσο καθαρά, όσο βρώμικα). Θεωρώ ότι η μίξη το χαντάκωσε όμως. Και αρκετά. Θα ήθελα πολύ να ακούσω μια δουλειά των Sense Of Noise με έναν σωστό ήχο.
6,5/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
