Οι Fierce Cult είναι μια thrash/death metal μπάντα που μας έρχεται από την Ισπανία. Η ιστορία της ξεκινάει το 2006 όταν σχηματίστηκαν στη Μαδρίτη οι The Seed, οι οποίοι μέχρι το 2017 κυκλοφόρησαν δύο ολοκληρωμένους δίσκους και μία τριλογία EPs, με τον βασικό τίτλο “El Triunfo De La Muerte”. Το 2017 το συγκρότημα άλλαξε όνομα σε Fierce Cult, ενώ στις αρχές του επόμενου χρόνου ένα από τα ιδρυτικά μέλη αποχώρησε.
Τα δύο εναπομείναντα μέλη ξεκίνησαν να ψάχνουν μουσικούς, ενώ ταυτόχρονα άρχισαν να γράφουν μουσική για ένα καινούγιο άλμπουμ. Τα καινούρια μέλη βρέθηκαν μέσα σε δύο μήνες, όμως το άλμπουμ έμελε να καθυστερήσει πάνω από τρία χρόνια. Τώρα, όμως, η ώρα έφτασε επιτέλους και οι Ισπανοί μας παρουσιάζουν το ντεμπούτο τους, με τίτλο “Where Humanity Ends”.
Μπορεί οι οπαδοί των The Seed να χρειάστηκε να περιμένουν αρκετό καιρό μέχρι την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ των Fierce Cult, όμως οι Ισπανοί τους αντάμειψαν με ένα δυνατό άλμπουμ, που έχει μια in-your-face νοοτροπία. Και αυτό γιατί συνδυάζοντας την ταχύτητα του thrash και τη βαρύτητα του death, οι Fierce Cult δημιούργησαν ένα καταιγιστικό άλμπουμ με επιθετική μουσική, χωρίς να συγκρατούνται καθόλου.
Το «δίπολο» thrash και death δημιουργεί δύο βασικούς άξονες. Ο πρώτος άξονας πατάει πάνω στις γρήγορες ταχύτητες και στα καταιγιστικά ξεσπάσματα, όπου η μουσική των Ισπανών ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά της, με δαιμονισμένο drumming, που περιλαμβάνει blast beats και ανελέητο κοπάνημα της δίκασης, γρήγορα riffs και αρκετό groove.
O δεύτερος άξονας πατάει πάνω στις αργές και μεσαίες ταχύτητες, όπου κυριαρχεί η βαρύτητα. Εκεί οι Fierce Cult επιλέγουν ένα σαφώς πιο αργό παίξιμο, που δεν στερείται καθόλου έντασης, και σε αυτό συνεισφέρουν και πάλι τα τύμπανα με το δυναμικό παίξιμο και τη δίκαση, τα ωραία breakdown riffs αλλά και το μπάσο, που έχει πιο πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές τις πιο αργές και βαριές στιγμές. Επίσης, μεγάλο ρόλο σε όλη αυτή την επιθετική νοοτροπία της μουσικής των Ισπανών παίζουν αδιαμφισβήτητα τα φωνητικά του Koko, τα οποία είναι τραχιά και φωναχτά καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου.
Είναι σίγουρο πως όλη αυτή η δύναμη και η επιθετικότητα που αναδύεται από την μουσική των Ισπανών, ξεσηκώνει τον ακροατή και τον κάνει να θέλει να χτυπιέται ανελέητα και είναι επίσης σίγουρο πως τέτοια μουσική θα ξεσηκώνει το κοινό όταν τα τραγούδια αυτά θα παρουσιάζονται ζωντανά. Όμως, αν κοιτάξεις το δίσκο σφαιρικά, θα δεις πως πρακτικά δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές στη μουσική όσο προχωράει.
Και στο κομμάτι του death και στο κομμάτι του thrash ο ήχος δεν έχει μεγάλες αλλαγές και όσο το ένα κομμάτι διαδέχεται το άλλο, ειδικά προς τα τελευταία τραγούδια, αρχίζεις να αισθάνεσαι μια επαναληψιμότητα. Και στη δημιουργία αυτής της αίσθησης παίζουν ρόλο και τα φωνητικά, που ναι μεν είναι δυναμικά και βοηθάνε στην όλη ένταση του δίσκου, όμως είναι γεγονός πως είναι ίδια σε όλη τη διάρκειά του. Και όταν ένας δίσκος διαρκεί 50 λεπτά, τα ίδια φωνητικά και ο ίδιος ήχος αρχίζει και βαραίνει τον ακροατή. Ίσως μια διάρκεια των 35-40 λεπτών, να μην είχε την ίδια αρνητική επίδραση.
Πάντως, το “Where Humanity Ends” είναι ένας δυναμικός δίσκος με δυνατά κομμάτια που θα ικανοποιήσουν και τους οπαδούς της μπάντας αλλά και τους οπαδούς του thrash και του death, ειδικά εκείνους που προτιμούν την πιο μοντέρνα προσέγγιση. Υπάρχουν πολλές ωραίες ιδέες και αναμφίβολα έχει γίνει φοβερή δουλειά στο εκτελεστικό κομμάτι από όλα τα μέλη της μπάντας. Αν η διάρκεια ήταν μικρότερη, διώχνοντας με αυτό τον τρόπο την αίσθηση της επανάληψης, θα μιλούσαμε σίγουρα για ένα ανώτερο αποτέλεσμα. Όπως και να ‘χει, ο δίσκος αυτός είναι ένας δίσκος που πρέπει να ακουστεί. Θα περάσετε καλά.
7/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
