Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Οι Dimlight το γνωρίζουν καλά αυτό. Γι’ αυτό και το νέο τους πόνημα “Psychosynthesis” αρνείται να καταταχθεί κάπου συγκεκριμένα. Δεν είναι το τέλειο album, αλλά είναι μία πάρα πολύ σοβαρή προσπάθεια άλλης μίας ελληνικής μπάντας να κάνει την χώρα μας να βροντοφωνάξει πως είμαστε παρόντες στη metal σκηνή. Υπό τις πρώτες καλοκαιρινές σπίθες, συναντήθηκα με τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Peter Invoker, ο οποίος μου ανέλυσε αρκετά θέματα γύρω από τη μπάντα.
Γεια σου, Πέτρο. Πώς είσαι;
Μια χαρά!
Κατ’ αρχάς συγχαρητήρια για το νέο σας album “Psychosynthesis”.
Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ. Να ‘σαι καλά.
Δώσε μου ένα σύντομο βιογραφικό των Dimlight για όσους δε σας γνωρίζουν.
Φτιαχτήκαμε το 2006. Δε θα μπω στη διαδικασία να πω ότι στην ελληνική σκηνή αλλάζουν τα ιδρυτικά μέλη συνέχεια, καλώς ή κακώς. Τα γνωρίζεις αυτά. Αυτή τη στιγμή στο line-up είναι η Κωνσταντίνα στα φωνητικά, εγώ στις κιθάρες και τα φωνητικά, ο Νίκος στις κιθάρες και ο Δημήτρης στα τύμπανα.
Ποια είναι τα πρώτα σου συναισθήματα τώρα που ακούς το album ολοκληρωμένο;
Ανάμεικτα. Γιατί γενικότερα είναι ένα ερμαφρόδιτο album, ηχητικά. Δε μπορείς να το κατατάξεις σε ένα συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα. Είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα, όπως και όλα τα παιδιά στη μπάντα, διότι παλέψαμε πάρα πολύ. Φάγαμε πάρα πολύ χρόνο και αμέτρητες ώρες στο studio, περισσότερο για να συνθέσουμε και όχι για να αποτυπώσουμε μουσικά αυτό το πράγμα. Φαντάσου ότι οι προπαραγωγές πήραν το τριπλάσιο και το τετραπλάσιο χρόνο απ’ ότι η ηχογράφηση. Προσπαθήσαμε να αφήσουμε τους εαυτούς μας πιο ελεύθερους αυτή τη φορά σε σχέση με το “Obtenebration”, έτσι ώστε να μπορέσουμε να βάλει ο καθένας το προσωπικό του στοιχείο χωρίς να έρχεται σε σύγκρουση με τον άλλο. Η Κωνσταντίνα, ας πούμε, ακούει πολύ jazz και γενικά πολύ περίεργα μουσικά είδη. Εγώ είμαι πιο πολύ του hardcore, ο Νίκος είναι πιο πολύ της ατμοσφαιρικής και της gothic σκηνής. Επομένως θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να γίνει το πάντρεμα αυτών των ειδών, χωρίς ο ένας να πέσει στα λημέρια του άλλου. Νομίζω ότι τα καταφέραμε αρκετά καλά και είμαστε όλοι μαζί ικανοποιημένοι από αυτό. Ναι, είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος.
Έχετε κάποια πρώτα σχόλια από τον τύπο ή από αυτούς που το έχουν ήδη ακούσει;
Κοίτα. Κάναμε μία προακρόαση του δίσκου πριν τον κυκλοφορήσουμε, ο οποίος θα τολμήσω να πω ότι πήρε διθυραμβικές κριτικές. Βέβαια είχα πει και στα παιδιά που είχαν έρθει για την προακρόαση ότι είναι ένας πολύ δύσπεπτος δίσκος και το παραδέχτηκαν και αυτοί. Θέλει και δεύτερη και τρίτη ακρόαση. Το vibe το οποίο παίρνω σε σχέση με το “Obtenebration” έχει απίστευτη διαφορά. Αν είχαν πρόβλημα στον πρώτο δίσκο λόγω του πιο αγοραστικού κοινού, τώρα έχουν διπλάσιο πρόβλημα. Γιατί μπορεί να μας ακούσει και ένας τύπος που ακούει black metal, ένας τύπος που ακούει death, ένας τύπος που ακούει pop. Έχουμε απ’ όλα τα ιδιώματα μέσα. Είναι λίγο ερμαφρόδιτο, όπως σου είπα εξ’ αρχής. Αλλά γενικότερα έχουμε πολύ καλό vibe.
Ας περάσουμε τώρα στα πιο ουσιαστικά. Έχοντας ακούσει και το προηγούμενο “Obtenebration”, θα έλεγα ότι το “Psychosynthesis” είναι ένα μεγάλο “κλικ” πιο πάνω. Εσύ προσωπικά, τί διαφορές εντοπίζεις ανάμεσα στα 2 albums;
Κατ’ αρχήν, η αλλαγή των μελών. Ο καθένας μουσικός που έρχεται και εισχωρεί στη μπάντα, προσφέρει το δικό του προσωπικό στοιχείο. Αλλάξαμε άνθρωπο πίσω απ’ τις ορχήστρες. Στον πρώτο δίσκο ήταν ο Δαρείος. Στο δεύτερο δίσκο συνεργαστήκαμε με το Χρήστο Μαυρίδη, ο οποίος είχε μία τελείως διαφορετική τεχνική και νοοτροπία στις ορχήστρες. Ωριμάσαμε και σαν μουσικοί, επομένως διακρίνω μεγάλη απελευθέρωση στις δικές μας αναζητήσεις. Βλέπω τεράστια απελευθέρωση και όχι φόβο. Το συνειδητοποιήσαμε την ώρα που το γράφαμε. Τεράστια ήταν η κιθαριστική συνεισφορά του Νίκου, γιατί στον πρώτο δίσκο όλη η παραγωγή είχε στηριχθεί πάνω σε δικές μου ιδέες όσον αφορά τις κιθάρες. Ήθελε όμως και κάτι ακόμα. Δεν ξέρω. Ίσως στο τρίτο album να προσθέσουμε και κάτι ακόμα.
Θα μπορούσες να το θεωρήσεις και ως φυσική εξέλιξη της μπάντας;
Ναι, φυσικότατη. Το “Obtenebration” είναι ένας δίσκος που βγήκε το 2009, ενώ δουλευόταν από το 2007. Το “Psychosynthesis” είναι ένας δίσκος που κυκλοφόρησε τέλη του 2012 και δουλευόταν από το 2011. Καταλαβαίνεις ότι ωριμάζεις και σαν μουσικός, ωριμάζεις και σαν άνθρωπος. Έχουμε μεγαλώσει κιόλας. Επομένως η αλλαγή αυτή αποδίδεται και στη μουσική.
Ως ιδρυτικό μέλος των Dimlight, ήθελες εξ’ αρχής να συμπεριλάβεις γυναικεία φωνητικά στις ερμηνείες σας; Δε σας φόβισε το γεγονός ότι υπήρχαν ήδη πολλές μπάντες τέτοιου τύπου;
Πολλές μπάντες τέτοιου τύπου δεν υπήρχαν όταν το ξεκινήσαμε. Ίσως να υπήρχαν στην Ελλάδα σαν underground σκηνή όπου όλοι προσπαθούσαν. Αλλά κοίταξε να δεις. Εμένα μ’ αρέσει πάρα πολύ αυτό το ying και yang. Το καλό και το κακό. Έτσι μπορώ να το προσομοιώσω. Όπως το προσομοιώνουν όλες οι μπάντες που παίζουν ατμοσφαιρικά και έχουν γυναικεία με αντρικά φωνητικά. Απλά εμείς δίνουμε μία ξεχωριστή πινελιά σε αυτό το πράγμα. Διότι δεν είναι ούτε η αγνότητα και το κακό. Είναι η νηνεμία πριν την καταιγίδα ή το ξέσπασμα. Κάπως έτσι το θεωρώ. Επειδή στα δικά μου αυτιά αρέσουν πολύ μελωδικά πράγματα, αλλά και πιο επιθετικά, δε θα μπορούσα ποτέ να είμαι σε μια μπάντα που παίζει καθαρό black metal ή καθαρό death. Μου αρέσει η μίξη. Μου αρέσει η μελωδία. Μου αρέσει και το groove, το beatdown. Άρα αυτό το πάντρεμα μου έδωσε την ελευθερία να μπορέσω να εκφραστώ καλύτερα και να μπορέσω να μην πάω προσκολλημένος μόνο σε “hardcore-beatdown-επιθετικό riff-beatdown-επιθετικό riff”. Είχα τη δυνατότητα να αφεθώ ελεύθερος και εγώ, όπως και τα παιδιά, αφού τα βγάλαμε μαζί τα κομμάτια. Έτσι βγήκε αυτό το αποτέλεσμα.
Ακούγοντας το νέο album συνειδητοποίησα ότι σας αρέσει να παίζετε διαρκώς με τις διαθέσεις του ακροατή. Εκεί, ας πούμε, που ακούς ένα πιασάρικο “Mind’s Game”, έρχεται το “Stillborn Debris” για να σε καθηλώσει. Σωστά ή κάνω λάθος;
Παίξαμε κατ’ αρχάς με τη δική μας ψυχολογία. Αυτό το καταλάβαμε κυρίως όταν είχαμε τελειώσει την προπαραγωγή και συζητούσαμε με ποια σειρά θα μπουν τα κομμάτια. Υπήρχε αυτή η διάθεση του να το πάμε χαλαρά και να βάλουμε στο τέλος τα πιο “χύμα”, ή το ανάποδο. Καταλάβαμε ότι δεν υπήρχε κάτι το οποίο να ήταν έτσι. Όλα είχαν το “χύμα” και το χαλαρό. Ήταν μία μίξη. Μπορώ να πω βέβαια ότι τολμήσαμε σε κάποια στοιχεία να χρησιμοποιήσουμε, αν μου επιτρέπεται ο όρος, στοιχεία από νορβηγική σκηνή, όπως στο “Unify”. Γενικά μας αρέσει να μην έχει πλαίσια η μουσική. Δε θέλαμε μόνο αυτό το γλυκανάλατο, δε θέλαμε μόνο αυτό το επιθετικό. Θέλουμε να έχει αυτό το αρρωστημένο. Θέλουμε να ‘χει και αυτό το θεατρικό. Δηλαδή να έχει πολλά πράγματα ενωμένα. Ο καθένας όπως είπα βάζει το προσωπικό του στοιχείο. Για παράδειγμα, η φωνή της Κωνσταντίνας έχει μία ιδιαίτερη χροιά η οποία δίνει αυτό το λυρικό που χρειάζονται οι Dimlight. Δε θέλω να περιαυτολογήσω και να πω κάτι για μένα. Αυτό θα το κρίνει ο κόσμος. Θεωρώ ότι η επιθετικότητα μου έχει δώσει κάτι ξεχωριστό. Γενικά, υπάρχει μία θεατρικότητα που περιλαμβάνει όλες αυτές τις σχολές στις οποίες έχουμε σπουδάσει και προσπαθήσαμε ταπεινά να τις ενώσουμε για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Μας αρέσει έτσι κι αλλιώς αυτό το παιχνίδι με την ψυχολογία, γι’ αυτό άλλωστε ονομάζεται και “Psychosynthesis” ο δίσκος.
Ας μιλήσουμε τώρα για το “Cardinal Sins”, για το οποίο έχει γυριστεί και ένα videoclip που σηματοδοτεί και μία συνεργασία-έκπληξη. Θα ήθελες να μας πεις κάποια πράγματα γι’ αυτό;
Η συνεργασία με το Seth Siro Anton είχε προαποφασιστεί από εμάς, να γίνει από τον πρώτο δίσκο. Απλά λόγω συνθηκών, δεν είχε ευδοκιμήσει αυτό. Δεν είναι η μοναδική συμμετοχή στο δίσκο. Απλά θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι είναι το top των συμμετοχών που υπάρχει στο δίσκο. Το Seth το θαυμάζω σαν μουσικό και ειδικά στα φωνητικά του. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μου έδειξε πως να κάνω τα brutal φωνητικά. Από μικρή ηλικία ήμουν fan των Septicflesh και πάντα έλεγα μέσα μου: “Πρέπει να συνεργαστώ με αυτό τον άνθρωπο”. Του κάναμε την πρόταση, μας είπε OK με συνοπτικές διαδικασίες και μπήκαμε στο studio. Διαλέξαμε αυτό το κομμάτι γιατί αντιπροσώπευε πάρα πολύ τα φωνητικά του Seth και το κομμάτι τον χρειαζόταν. Έτσι έγινε η συνεργασία.
Θεωρείς ότι είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του δίσκου;
Όχι, γιατί ο δίσκος είναι “all around”. Έχει τα πάντα μέσα. Επομένως, το καθένα κομμάτι έχει τη δική του ταυτότητα. Μπορεί να πεις γενικά ότι είναι ατμοσφαιρικό metal, αλλά από την άλλη έχει κι άλλα στοιχεία. Ίσως μπορείς να το θεωρήσεις αντιπροσωπευτικό γιατί ήταν από τα πρώτα κομμάτια που γράψαμε στο δίσκο, το τρίτο κατά σειρά νομίζω. Ίσως ήταν το σημείο έναρξης αυτής της απελευθέρωσης που είπαμε εξ’ αρχής. Να πάμε να γράψουμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε και όχι με στερεότυπους τρόπους.
Ένα άλλο στοιχείο που μου έκανε εντύπωση είναι η επιβλητική παραγωγή. Είναι δύσκολο για τους Dimlight να έχουν τόσο καθαρό, κινηματογραφικό αν μου επιτρέπεις, ήχο σε τόσο δύσκολους οικονομικά καιρούς;
Χμμμ… Κοίτα. Την παραγωγή μας την έκανε ο Fotis Benardo στα Devasoundz Studios. Η προπαραγωγή και οι ηχογραφήσεις έγιναν στο προσωπικό μας studio. Κάναμε τη μίξη και κάποιες πινελιές που ίσως χρειάστηκαν στην ηχογράφηση στα Devasoundz με το Φώτη. Τη μίξη την κάναμε μαζί. Τώρα όσον αφορά το κινηματογραφικό που είπες και εσύ. Το κινηματογραφικό είναι πολύ λογικό να μπορούσε να αποδοθεί σωστά, διότι οι Septicflesh όπως γνωρίζεις έχουν δημιουργήσει αυτό το θεατρικό, αυτό το καταπληκτικό πράγμα που ακούμε και ο Φώτης ήταν το καταλληλότερο άτομο για να το αποτυπώσει και στη δική μας μουσική. Θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να επενδύσουμε σαν Έλληνες σε κάποιον Έλληνα τα χρήματά μας, παρά να τα δώσουμε σε κάποιον ξένο ο οποίος δε θα σεβαστεί τη μουσική μας έτσι όπως πρέπει να τη σεβαστεί , δηλαδή να την κατανοήσει. Δε θέλαμε να έχουμε δίπλα μας κάποιον όλη τη ώρα και να του λέμε συνέχεια “κάνε εκείνο”, “κατάλαβε τι θέλουμε να κάνουμε εδώ”. Μας έδωσε πάρα πολλές ιδέες και μας βοήθησε πάρα πολύ. Επομένως δεν είναι δύσκολο, αρκεί να έχεις μεράκι, όρεξη, χρόνο, διάθεση και να είσαι ανοιχτόμυαλος. Να μην είσαι προσκολλημένος στη νοοτροπία “θέλω να ακούγεται σαν αυτούς”, “θέλω να γίνω σαν αυτούς”. Να ακούγεται σαν τη μπάντα σου. Αυτό μπορούν να παίξουν οι Dimlight και αυτό βγαίνει. Και αυτό νομίζω είναι και ο καθρέφτης που βγαίνει στα live.
Για να λέμε την αλήθεια, ανέκαθεν το μάτι του metal κοινού έπεφτε στον τραγουδιστή. Σαν ενοχλεί καθόλου το γεγονός ότι μπορεί ενδεχομένως να δοθεί περισσότερη προσοχή στη Sanna παρά στους υπόλοιπους;
Όχι. Να δοθεί στη Sanna. Αφού είναι female-fronted. Αλλιώς θα ήταν male-fronted και θα ήμουν εγώ ή ο Νίκος ή οποιοσδήποτε τραγουδιστής. Όχι. Η Κωνσταντίνα είναι μπροστά και θεωρώ ότι το υποστηρίζει μια χαρά. Έχει το ταλέντο να το κάνει και έχει την όρεξη. Όταν είχαμε ξεκινήσει την οντισιόν για να πάρουμε τραγουδίστρια, υπήρχαν τραγουδίστριες οι οποίες ήταν πιο φτασμένες από την Κωνσταντίνα, με πιο πολύ εμπειρία και περισσότερες γνώσεις. Προτίμησα όμως έναν άνθρωπο που να ‘χει μεράκι, να ‘χει αγάπη σε αυτό το οποίο κάνει και ας μην έχει τις γνώσεις ακόμα. Χτίσαμε σκαλοπάτι-σκαλοπάτι αυτό που έχουμε αυτή τη στιγμή σήμερα. Εννοείται ότι δεν είμαστε σε κάποιο επίπεδο το οποίο θα μπορούσα να πω ότι είναι εκπληκτικό, αλλά έχουμε μεράκι, θέληση και αγάπη για αυτό που κάνουμε. Ποτέ δε μας τρόμαξε, πάντα το θέλαμε και ποτέ δε θέλησα να γίνει διαφορετικά. Το γουστάρω γιατί στην τελική, η γυναίκα είναι γυναίκα. Βγάζει μία λυρικότητα. Και ένας άλλος θα μπορούσε να βγάλει τη λυρικότητα, αλλά τελείως διαφορετικά απ’ ότι μία γυναίκα. Και απ’ τη στιγμή που υπάρχει και το πάντρεμα με τα αντρικά φωνητικά, νομίζω ότι το αποτέλεσμα προσωπικά με ικανοποιεί πάρα πολύ.
Ποιες είναι οι επιρροές σου ως μουσικός; Τόσο ως κιθαρίστας, όσο και σαν ερμηνευτής.
Ακούω τα πάντα. Και όταν σου λέω τα πάντα, εννοώ τα πάντα. Εκτός από σκυλάδικα. Χαχαχα! Μπορεί να μπω στο αμάξι μου και να ακούσω Michael Jackson, ο οποίος είναι αγαπημένος από πολύ μικρή ηλικία, όπως νομίζω και το 90% των ανθρώπων. Θα ακούσω hardcore, θα ακούσω metalcore, θα ακούσω death, θα ακούσω black, θα ακούσω συμφωνικό και όχι αναγκαία metal. Θα ακούσω συμφωνική ορχήστρα. Θα ακούσω τα πάντα. Πράγματα τα οποία θα με κάνουν να νιώσω καλά. Ό,τι ευφραίνει το αυτί μου, είναι καλό. Από κει και πέρα, δε χρειάζεται να ακούσω μόνο hardcore γιατί είμαι hardcor-άς.
Απ’ όσο ξέρω, το “Psychosynthesis” είναι αυτοχρηματοδοτούμενο album. Μέχρι στιγμής, έχετε έρθει καθόλου σε συζητήσεις με κάποιο label;
Είναι κατ’ επιλογή μας αυτοχρηματοδοτούμενο. Είχαμε προσφορές από labels αλλά, όπως έχω πει κι άλλες φορές σε άλλες συνεντεύξεις ή έχω μιλήσει με φίλους και γνωστούς, δεν πρόκειται να δωρίσω τον κόπο μου -για να το πω ευγενικά- σε κάποιον ο οποίος θα τον σφετεριστεί και δε θα τον αγκαλιάσει. Υπήρχαν προσφορές, σίγουρα όχι από major, αλλά σχετικά καλά labels. Δε βρήκαμε κάτι το οποίο να μας καλύπτει ή κάτι που να μας κάνει να νιώθουμε αξιοπρεπείς με τον εαυτό μας. Ότι δώσαμε σε κάποιο κάτι το οποίο θα το εκμεταλλευτεί σωστά. Και δε μιλάω για το οικονομικό επίπεδο. Μιλάω καθαρά για το κομμάτι της προώθησης. Το κάναμε μόνοι μας. Σίγουρα και ήταν επίπονη η διαδικασία των χρημάτων και της ταλαιπωρίας του να το προωθήσεις. Προσπαθούμε όσο πιο πολύ μπορούμε, αλλά στο αυτοχρηματοδοτούμενο ξέρεις πως όταν αποτύχεις, απέτυχες λόγω δικού σου σφάλματος ή κάποιου σφάλματος τρίτου. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε συζητήσεις με ένα label, καθώς μας προσέγγισε ένας άνθρωπος ο οποίος δείχνει ότι αγαπάει αυτό που κάνει. Δε θεωρείται η βασική του δουλειά. Αγαπάει τη μουσική. Η συμφωνία μου μας έκανε ήταν ενδιαφέρουσα. Έχουμε συμφωνήσει με τα συμβόλαια και με αυτά που μας έχει δείξει, ενώ μας αποστόμωσε λέγοντας: “Αυτή τη στιγμή δεν έχω χρόνο να σας προωθήσω. Θα το κυκλοφορήσουμε λίγο πιο μετά”. Οπότε σκοπεύουμε σε μία επανακυκλοφορία του “Psychosynthesis” με κάποια extra καλούδια. Δε θέλω να πω κάτι παραπάνω. Θα ‘χει 2-3 εκπληξούλες που θα είναι ιδιαίτερες και θα προσελκύσουν τον κόσμο να αγοράσει το CD, ενώ πιθανότατα θα κάνουμε και ένα τρίτο δίσκο. Αυτός ο άνθρωπος έδειξε ότι ενδιαφέρεται γι’ αυτό το οποίο κάνουμε. Και αυτό μας ικανοποιεί. Όταν γυρνάει και μου λέει ότι δε θέλει να μας υπογράψει αυτή τη στιγμή γιατί τρέχει με κάποιες άλλες μπάντες και δε θα έχει το χρόνο που του χρειάζεται για να μας αξιοποιήσει σωστά, θα περιμένουμε. Εμένα μου αρέσει αυτό και είμαστε σε αναμονή. Αν του κινήσαμε το ενδιαφέρον, όλα καλά. Αν όχι, τότε ΟΚ.
Επειδή έχω κάνει στο παρελθόν κουβέντα και με άλλες μπάντες, μερικές μου είχαν πει πως θα προτιμούσαν να δουλεύουν μόνες τους, παρά να δέχονται συμβουλές και οδηγίες από μία εταιρεία. Εσύ τί θα έκανες αν σου παρουσιαζόταν μία τέτοια επιλογή;
Κοίταξε να δεις. Δε μπορείς να είσαι αρνητικός σε προτάσεις. Σίγουρα το να σου επιβάλλουν κάτι είναι άσχημο αν είσαι μουσικός. Δε θα ήθελα να με διατάζουν, να μου προτείνουν και να ακούω. Αν με βοηθούσαν να εξελιχθώ όμως, θα μου άρεσε πάρα πολύ. Αυτό κολλάει και στην προηγούμενη ερώτησή σου. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να το κάνει αγνά αυτό. Δηλαδή όταν βλέπουμε π.χ. το DVD των Metallica “Some Kind Of Monster”, όπου εκεί υπάρχει ένας τύπος που τους προτείνει συνέχεια πράγματα, νομίζω ότι όλα αυτά είναι πολύ ουτοπικά και δε γίνονται. Δε νομίζω ότι θα ασχοληθεί αυτή τη στιγμή κάποιος με έναν τυχάρπαστο Έλληνα ο οποίος θέλει να βγάλει ένα δίσκο. Όλοι κοιτάνε την αρπαχτή. Επομένως, είναι λίγο αδύνατο. Αν μου δινόταν κάτι τέτοιο θα ήμουν όλος αυτιά να ακούσω προτάσεις.
Ποια είναι τα live σχέδια των Dimlight για το μέλλον; Έχετε κάποιο πλάνο για το promotion του “Psychosynthesis”;
Με το που βγήκε το “Psychosynthesis” το κυκλοφορήσαμε την ίδια μέρα που παίξαμε στο μεγαλύτερο festival γυναικείων φωνητικών που υπάρχει, το “Metal Female Voice Fest”, το οποίο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Ακριβώς στα καπάκια παίξαμε στην Κύπρο, πριν 2-3 βδομάδες παίξαμε στο Κύτταρο, ενώ υπάρχουν κάποιες βλέψεις για ένα ελληνικό tour. Απλά επειδή, όπως καταλαβαίνεις, είναι πάρα πολύ δύσκολοι οι οικονομικοί καιροί, προτιμάμε να μην κάνουμε βεβιασμένες κινήσεις για να πούμε ότι κάναμε live. Υπάρχουν κάποιες συζητήσεις γι’ αυτό, υπάρχει ένα πλάνο για tour το Σεπτέμβριο. Έτσι είναι αυτά. Κάνεις συζητήσεις διαρκώς. Κάποιες σου κάθονται, κάποιες άλλες όχι. Εμείς είμαστε ανοιχτοί να κάνουμε συνέχεια live και να βρισκόμαστε διαρκώς “on the road”. Έχει να κάνει με το τι ευκαιρίες μας δίνονται. Και δυστυχώς οι ευκαιρίες αρχίζουν και μειώνονται. Όχι μόνο για τους Dimlight, αλλά γενικά για τις μπάντες και αυτό είναι το πιο απογοητευτικό. Να μη μπορείς να προωθήσεις τη μουσική σου.
Έχετε καθόλου υλικό για ένα τρίτο album, ή δε σας απασχολεί κάτι τέτοιο στην παρούσα φάση;
Χμμμ… Έχουμε ήδη 6 κομμάτια. Θα μου πεις ότι είναι πάρα πολύ γρήγορα, αλλά δε θα αφήσουμε τίποτα σε χλωρό κλαρί. Είμαστε ήδη στην παραγωγή του τρίτου δίσκου επειδή είναι μία μεταβατική εποχή για τους Dimlight. Θέλουμε αυτή τη μεταβατική εποχή να την κάνουμε με λίγη θετική ενέργεια ώστε όλη αυτή η ανακατωσούρα που πιθανόν να υπάρξει, να τη μετατρέψουμε σε μουσική. Υπάρχει υλικό και αυτή τη φορά νομίζω ότι τολμάμε υπερβολικά. Αν τολμήσαμε στο “Psychosynthesis”, τώρα τολμάμε υπερβολικά πολύ. Εμείς το αγκαλιάζουμε. Το θέμα είναι να το αγκαλιάσει και ο κόσμος. Ελπίζω σύντομα να έχουμε και τον τρίτο δίσκο στα χέρια μας και να κοιτάμε την κατάλληλη εποχή που θα το κυκλοφορήσουμε.
Τελευταία ερώτηση. Τι πιστεύεις ότι είναι οι Dimlight για σένα; Νομίζεις ότι σε αντιπροσωπεύουν σαν καλλιτέχνη;
Αν δε με αντιπροσώπευαν δε θα σκύλιαζα από το 2006 και δε θα προσπαθούσα. Με αντιπροσωπεύουν πάρα πολύ. Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου. Είναι όπως η διαδικασία με ένα φίλο. Να συναντιόμαστε και να συζητάμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για τη μουσική. Να συναντιέμαι με το Νίκο και να γράφουμε ένα κομμάτι. Με τον εκάστοτε μουσικό που συνεργάζομαι να δουλεύουμε σε αυτό το οποίο αγαπάμε, είναι πάρα πολύ ευχάριστο. Είναι μία πανέμορφη καθημερινότητα. Όπως κάποιος άλλος τη βρίσκει με το να πηγαίνει να βλέπει μπάλα, να πηγαίνει να βλέπει ταινίες, έτσι και ‘γω τη βρίσκω να κάθομαι στο σπίτι μου και να γράφω μουσική. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα.
Πέτρο αυτό ήταν όλο! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που μου διέθεσες και σου εύχομαι τα καλύτερα για τη συνέχεια. Κλείσε αυτή τη συνέντευξη όπως εσύ θέλεις.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Greekrebels και εσένα Χάρη προσωπικά για την ευκαιρία που μας έδωσες να μιλήσουμε. Εύχομαι να πάνε καλύτερα τα πράγματα και σε προσωπικό επίπεδο στους Dimlight, αλλά και στο προσωπικό επίπεδο του καθενός με αυτή την οικονομική κρίση που έχουμε. Ας ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο, και όχι μόνο μουσικά. Γιατί είναι πολύ δύσκολες οι εποχές.
Χάρης Μπελαδάκης
www.facebook.com/pages/Dimlight
Band
Sanna – φωνητικά
Peter Invoker – κιθάρες, φωνητικά
Nick – κιθάρες
Andy – τύμπανα
Discography
Obtenebration – 2009
Psychosynthesis – 2012
