[Option A]
Από τη Καλιφόρνια των ΗΠΑ μας έρχονται οι Dire Peril και το “The Extraterrestrial Compendium” αποτελεί το πρώτο τους ντεμπούτο άλμπουμ, το οποίο έρχεται και κυκλοφορεί μετά από τρία EP και τέσσερα singles ενώ έχουν κυκλοφορήσει και μια συλλογή ενδιάμεσα. Η μπάντα αποτελεί επί του πρακτέου ένα project του κιθαρίστα των Helion Prime, Jason Ashcraft (σ.σ. πολύ καλό το “Terror Of The Cybernetic Space Monster”) και του τραγουδιστή των Judicator, John Yelland (σ.σ.: εξαιρετικό το “The Last Emperor”).
Για όσους αναρωτιέστε τι επρόκειτο να ακούσετε εδώ, πρόκειται για ένα κατά βάση US heavy/power metal album με κλεφτές ματιές προς Γερμανία. Θα μπορούσε κανείς να πεις ότι η βάση τους είναι οι Iced Earth των τελευταίων ετών κυρίως, όμως υπάρχουν σημεία μέσα στο δίσκο που ξεπετάγονται οι Demons & Wizards στο μυαλό, οι Iron Savior ενώ σε σημεία φλέρταραν με την μαεστρία των Star One του Arjen Anthony Lucassen, ο οποίος συμμετάσχει στο δίσκο ανάμεσα σε άλλους (σ.σ.: “Journey Beyond Τhe Stars”). Περίεργο υβρίδιο θα έλεγα αλλά το αποτέλεσμα δικαιώνει στο έπακρο!
Η παραγωγή είναι καθαρή και καλογυαλισμένη, όχι όμως σε σημείο να ενοχλεί, αφήνοντας χώρο στο όλο ηχητικό αποτέλεσμα να “αναπνέει”. Ο Jason Ashcraft για ακόμα μια φορά καταπιάνεται με sci-fi θέματα, τα οποία εμφανίζονται με έναν τρόπο… που είναι σίγουρα πιο σοβαρός από την κύρια μπάντα του, ενώ παράλληλα επιτρέπει υπάρχει η αίσθηση του χιούμορ.
Συνθετικά από την άλλη ο ακροατής αναμένεται να αντιληφθεί έντονη ποικιλομορφία, παραμένοντας τα περισσότερα από αυτά σε πιο speedy μονοπάτια. Πάρτε για παράδειγμα το εναρκτήριο “Yautja (Hunter Culture)”, το “Preservation Planet”, το “Roughnecks”, αλλά και το “Total Recall” όπου το σχήμα παρουσιάζει περισσότερο μια πιο thrash πλευρά του συγκροτήματος ενώ στο “The Visitor” το σχήμα παίρνει έναν πιο μελωδικό ήχο χωρίς να μετατραπεί σε μια τεράστια μπαλάντα Demons & Wizards κοπής. Το “Queen of the Galaxy” είναι σίγουρα το μεγάλο hit του άλμπουμ, καθώς επανεμφανίζεται η Brittney Hayes των Unleash the Archers, η οποία κέρδισε το ντουέτο. Άλλωστε η ίδια είχε ξαναεμφανιστεί στο EP του 2014, “Queen of the Galaxy”.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω πως για την ολοκλήρωση του δίσκου και τις συμμετοχές των Arjen Anthony Lucassen και Brittney Hayes, αποτέλεσαν οι Justin Tvetan (Wastewalker) στα τύμπανα, οι Carlos Alvarez (Power Theory), Christian Münzner (Alkaloid, Eternity’s End, ex–Obscura), Taylor Washington (Arsis [live]) στις lead κιθάρες αλλά και ο Austin Bentley (Disforia, ex–Judicator) στα πλήκτρα και τις ενορχηστρώσεις.
Συνολικά, θα έλεγα πως το πρώτο full-length άλμπουμ της αρμάδας των Dire Peril αποτελεί μια εξαιρετική απεικόνιση του Αμερικανικού power metal. Το στυλ του είναι πιο επιθετικό και πιο σκοτεινό θα έλεγα από αυτό των Judicator ή των Helion Prime. Συνιστάται ανεπιφύλακτα!
8/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
—————————————————-
[Option B]
Για όποιον έχει ασχοληθεί με το heavy/power παραπάνω από επιφανειακά, το όνομα του Jason Ashcraft ίσως και να θυμίζει κάτι, καθώς πρόκειται για τον κιθαρίστα των Helion Prime. Φέτος είπε να παίξει λίγο πιο σκληρά. Έπειτα από πληθώρα EP‘s και single, οι Καλιφορνέζοι Dire Peril έχουν έτοιμο το πρώτο τους album που ενδεχομένως να είναι ένα πολύ καλό ’90s comeback σε αυτό το χώρο.
Μουσικώς τα πράγματα είναι όσο πιο απλά γίνονται. Πάρε τους Iced Earth με τους Blind Guardian και ξεκίνα τα πειράματα. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι το “The Extraterrestrial Compendium”. Και ναι, μπορεί να είναι μία πρώτης κλάσεως κόπια των προαναφερθέντων, ποτέ όμως μία κόπια δεν ακούστηκε τόσο μα τόσο απολαυστική. Είναι η μαεστρία με την οποία εξαιρετικά κομμάτια όπως τα “Enemy Mine”, “The Visitor”, “Queen Of The Galaxy” και “Blood In The Ice” αμφιταλαντεύονται ανάμεσα σε κλασικό heavy και power, με το δεύτερο να απέχει χιλιοστά από το να χαρακτηριστεί “nerd”. Εδώ μέσα θα βρεις πάρα πολλά και ωραία μελωδικά θέματα στις κιθάρες, ρεφρενάκια που με 2-3 ακροάσεις καρφώνονται κατευθείαν στον εγκέφαλο και άφθονη στιχομυθία γύρω από science fiction θεματολογίες. Και αυτό το τελευταίο μάλλον είναι και το κρυφό χαρτί των Dire Peril.
Οπότε έχουμε ένα δίσκο που αυτομάτως ξυπνάει αρκετές αναμνήσεις, καθώς από ηχητικής πλευράς το συγκρότημα πιθανόν να άκουγε ακριβώς τα ίδια με εσένα ακριβώς δύο δεκαετίες πριν και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Ίσως όχι με την ίδια ποιότητα, σίγουρα όμως με ένα νοσταλγικό vibe.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
