Έχω πάντα τεράστιο ενδιαφέρον όταν μου έρχεται για κριτική, κάτι από το χώρο του power metal. Οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται ποτέ και πάντα θα θυμάμαι τις στιγμές που άκουσα για πρώτη φορά τα “Keepers” ή Queensryche κλπ κλπ. Πιστεύω όμως ότι το είδος πολύ δύσκολα έχει να δώσει κάτι καινούργιο εκτός από πλέον κάποιες ενδιαφέροντες μελωδίες ή riff. Οι Enceladus (είναι το 6ο μεγαλύτερο φεγγάρι του Δία) έρχονται να ενισχύσουν μάλλον αυτή την άποψη. Από το Texas και έχοντας ήδη κυκλοφορήσει ένα EP, οι Enceladus μας υπόσχονται με το ντεμπούτο τους “Journey To Enlightenment” ένα από τα ποιο εμπνευσμένα power metal albums που έχουν κυκλοφορήσει εδώ και χρόνια. Δεν νομίζω όμως ότι αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κινητήριος μοχλός ο Geo Roessler στις κιθάρες ο οποίος καθορίζει τον ήχο των Enceladus από το Α έως το Ω. Μουσική full Dragonforce μπλεγμένη με νεοκλασικές φόρμες στις κιθάρες (θέλω να γίνω ο καινούργιος Malmsteen ωεω!) και έχουμε λιτά και χωρίς πολλές κουβέντες περιγράψει τι καπνό φουμάρουν οι Enceladus. O Soikkam στα φωνητικά κάνει αρκετά καλή δουλειά, έχει καλές high-pitched συχνότητες αλλά βγάζει και τσαμπουκά όταν χρειάζεται. Ο Judas στο μπάσο και αυτός αποστομωτικός ακολουθώντας και ντύνοντας πολύ γρήγορους ρυθμούς με άνεση και ευκολία. Δεν έχω γνώση ποιος ηχογράφησε τα τύμπανα στο δίσκο, αλλά γενικά η μπάντα τεχνικά κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Αυτό είναι κάτι που κάποιος παρατηρεί από το άνοιγμα του δίσκου, το ομώνυμο instrumental, το οποίο σε πολύ τεχνικές, νεοκλασικές και mid tempo φόρμες δίνει καλές αποχρώσεις για το τι μπορεί να κάνει η μπάντα. To “Live To Submit” που ακολουθεί είναι μια ευχάριστη up tempo μίξη Dragonforce / Helloween που μου αφήνει ένα χαμόγελο στα χείλη με ένα πολύ ’80s ωραίο ρεφρέν. Από εδώ και πέρα όμως το πράγμα αρχίζει και γίνεται κουραστικό. Η μπάντα αναλώνεται σε μια αντιγραφή των Dragonforce (σε λίγο πιο χαμηλές ταχύτητες) με τις κιθάρες και τους πολύ γρήγορους ρυθμούς να προκαλούν πονοκέφαλο. Η μπάντα δεν μπορεί να ισορροπήσει την τεχνική με τη μελωδία και αυτό φαίνεται πάρα πολύ στα κιθαριστικά μέρη του Roessler. Οι στιγμές που είναι ενδιαφέρουσες είναι λίγες όπως το speedάτο “Ethereality” με το εμπνευσμένο και μελωδικό ρεφρέν του και το “Frigid Vigor” με το πολύ ωραίο intro riff του και το μελωδικότατο ρεφρέν του. Το “Time in a Dream” αρκετά μελωδικό σε πιο νεοκλασικούς δρόμους ξεχωρίζει επίσης με το πιο epic feeling του. Η κορυφαία στιγμή του δίσκου έρχεται στο τελευταίο κομμάτι “Book of Pure Evil” το οποίο επιτέλους δίνει μια πιο προσωπική σφραγίδα για τους Enceladus. Σε πιο ’80s φόρμες, μελωδικότατο, εμπνευσμένο, πολύ πιο σκοτεινό από τα υπόλοιπα τραγούδια και με πολύ ωραία breaks απλά με αφήνει στεναχωρημένο γιατί οι Enceladus δεν ακολούθησαν αυτή τη συνταγή περισσότερο. Στα υπόλοιπα κομμάτια του “Journey to Enlightenment” βρήκα πολύ λίγα θετικά στοιχεία, αφού το μόνο που μου κίνησε το ενδιαφέρον ήταν κάποια καλά riff και τίποτε άλλο. Τα πάντα χάνονται σε μέτριες μελωδίες και την μανία του Roessler να κάνει shredding σε οποιοδήποτε σημείο των κομματιών. Πολύ καλή παραγωγή, καθαρή και κρυστάλλινη όπως απαιτείται από το είδος, παρόλο που είναι αυτοχρηματοδοτούμενη δουλειά. Τεχνικές ικανότητες στο μάξιμουμ και μια μπάντα παγιδευμένη μέσα στις επιρροές της. Το γεγονός ότι είναι η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με κάνει πιο μαλακό στη άποψη μου, περιμένοντας να ακούσω το δρόμο που θα ακολουθήσουν. Οι Enceladus έχουν τη δυνατότητα να παράξουν κάτι πολύ καλό απλά θα πρέπει να αναζητήσουν περισσότερα προσωπικά στοιχεία στη μουσική τους. Όσοι αρέσκονται στους Dragonforce, τις ατελείωτες νεοκλασικές φόρμες στην κιθάρα, σε γρήγορους ρυθμούς και σε αρκετά τεχνικά στοιχεία μπορεί να βρουν πιο ενδιαφέρουσα την κυκλοφορία από εμένα. Όσοι απεχθάνονται τους Dragonforce (σαν εμένα) δεν νομίζω ότι θα ακούσουν με ευχαρίστηση όλο το δίσκο.
6/10
Δημήτρης Σταύρος
