Είχα ξεχάσει πόσο ανεβαστική μπορεί να γίνει η punk μουσική. Οι Enemy Alliance μόλις μου το ξαναθύμισαν στα σίγουρα! Η μπάντα αυτή που κρατάει από το 2005 (βαριά αρχές 2006), μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο ολοκληρωμένο album, μετά από μία τεράστια αναμονή δώδεκα ετών, μέσα στα οποία δεν είχαν κυκλοφορήσει τίποτα άλλο. Πάντως σίγουρα η αναμονή άξιζε.
Το album είναι πολύ μελωδικό και εξίσου σκληροπυρηνικό. Σε θυμώνει, σε κάνει χαρούμενο και το πιο σίγουρο σε κάνει να θες να χορέψεις. Νομίζω οι Σουηδοί έχουν πιάσει πολύ καλά τον όλο παλμό του καλού σκληροπυρηνικού punk. Σε κάποια σημεία βέβαια είναι τόσο μελωδικό που μπορεί και να το μπερδέψεις με pop-punk ή κάτι που θα ακουγόταν περισσότερο σε εποχές 2005, αλλά πιστεύω πως εκεί στοχεύουν ούτως η άλλως και στην τελική εξακολουθεί να είναι πολύ καλή δουλειά!
Η ποικιλία που έχουν στον ήχο τους πάντως είναι ένα τεράστιο συν για την μπάντα. Γιατί θα μπορούσα άνετα να τους δω με μπάντες όπως οι Against Me! και ταυτόχρονα με μπάντες σαν τους Rancid και τους Interrupters. Αυτό λειτουργεί πολύ υπέρ τους, καθώς τους χτίζει αυτόματα μεγαλύτερο κοινό. Και γιατί όχι δηλαδή, αφού είναι πάρα πολύ καλοί οι άνθρωποι σε αυτό/αυτά που κάνουν.
Ο δίσκος περιέχει δεκατρία κομμάτια και ειλικρινά το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Όμως έχει και κάποια πραγματικά διαμάντια μέσα του όπως το “Prove Me Wrong” ή το “No Justice, No Peace” που είναι ο υπέρτατος punk ύμνος μέσα στον δίσκο. Ένα κομμάτι ολόκληρο μέσα στην αδρεναλίνη που θεωρώ ότι είναι και το πιο σημαντικό θεματολογικά.
Από την άλλη πλευρά έχουμε το ακουστικό “Final Warning” που είναι προς την μέση του δίσκου και μου θυμίζει πολύ Street Dogs, χωρίς όμως να είναι αντιγραφή κάποιου δικού τους κομματιού και είναι επίσης πανέμορφο τραγούδι πραγματικά. O δίσκος έχει κυκλοφορήσει, τρέξτε να τον ακούσετε μπας και μας φτιάξει λίγο η διάθεση ρε παιδιά!
9/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]
