Είχε πραγματικά πάρα πολύ καιρό να με εκπλήξει τόσο…αρνητικά μια κυκλοφορία, γιατί πραγματικά τα έργα του συνθέτη της με άλλα σχήματα είναι πραγματικά πάρα πολύ ωραία. Ο λόγος, κυρίες και κύριοι, αφορά τον κύριο Mark Mangold, ο οποίος έχει παρουσιάσει την δουλειά του μέσω των Touch και τον Drive, She Said.
Ο ίδιος είναι τραγουδιστής/πληκτράς και ξεκίνησε την καριέρα του με τους American Tears την δεκαετία του ’70 κυκλοφορώντας τρία albums, τα “Branded Βad” (1974), “Tear Gas” (1975) και “Powerhouse” (1977). Μετά από ένα κενό μόλις…τριάντα ενός χρόνων, επιστρέφει το 2018 και κυκλοφορεί το “Hard Core”, έναν χρόνο αργότερα το “White Flag” και φέτος το “Free Angel Express”. Mark, μήπως παραπήρες φόρα;
Στο νέο του λοιπόν keyboard driven (για ακόμα μια φορά) album, με τον ίδιο να έχει αναλάβει και τα φωνητικά, συμμετέχουν ο θεός Alex Landenburg (Kamelot, CyHra) στα τύμπανα και ο Barry Sparks (ex-UFO) στο μπάσο. Η (σχεδόν) απόλυτη έλλειψη κιθάρας μέσα στο δίσκο και η «ωμή» φωνή του Mangold σίγουρα πολλούς από τους ακροατές πρόκειται να τους «ξενίσει», όπως και στον γράφοντα, ωστόσο οι συνθέσεις που μας παραθέτουν είναι θα έλεγα απλά αδιάφορες.
Για εμένα προσωπικά, το “Free Angel Express” αποτελεί ανάμεσα σε πληθώρα κυκλοφοριών που έχω ακούσει φέτος από τον χώρο του hard rock, ίσως τον χειρότερο από όλους. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος ο λόγος ύπαρξης για εμένα ενός keyboard driven rock trio. Όταν ξεκινά η ακρόαση και από τα πρώτα κομμάτια πιάνεις τον εαυτό σου να μετανιώνει την ώρα και την στιγμή που έβαλε για ακρόαση το δίσκο αυτό, τότε σίγουρα δεν πάει καλά.
Ίσως οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του ηχοχρώματος να εξυμνήσουν την κυκλοφορία αυτή. Όχι όμως εγώ. Ο δίσκος απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε αυτούς. Οι υπόλοιποι έχετε προσπεράσει και δεν το ξέρετε.
3/10
Νίκος Σιγλίδης
nicklasinferno@gmail.com
