Τέταρτο άλμπουμ αυτό εδώ που πήρα στα χέρια μου για τους Βούλγαρους, βετεράνους πια, του είδους Enthrallment. Η μπάντα υπάρχει από το 1998 και κινείται στο χώρο του death metal. Ήχος Αμερικάνικης προελεύσεως με τα ευρωπαϊκά στοιχεία να είναι λίγα και απλά να λειτουργούν περισσότερο σαν μικρές πινελιές. Στα οκτώ κομμάτια της μπάντας που διαρκούν κάτι παραπάνω από τριάντα τρία λεπτά (σωστός αριθμός και διάρκεια, πάμε παρακάτω!), διακρίνω όλων των ειδών τις επιρροές από κομμάτι σε κομμάτι, ακόμη και μέσα στην ίδια σύνθεση. Το εισαγωγικό κομμάτι για παράδειγμα στην εκκίνηση του θυμίζει τους Cannibal Corpse (από ό,τι μπορώ να καταλάβω η πιο συχνή αναφορά εδώ μέσα) για να εξελιχθεί σε ένα “πιο αργοί Dying Fetus” στυλ και να ολοκληρωθεί μια χαρά. Θα ακούσετε επιρροές από Hate Eternal, Suffocation, Morbid Angel, Nile (στο φοβερό “Madness Coloured in Light”). Όπως συζητούσα και με έναν φίλο που ξέρει την μπάντα καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι όλοι θυμίζουν τα πάντα και τελικά η υπερανάλυση δεν βοηθάει αλλά μάλλον μπερδεύει. Θέλω να πω πως οι τύποι παίζουν μια χαρά. Ο ήχος που αγαπούν βρίσκεται στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και οι αναφορές τους βρίσκονται κυρίως στην περίοδο ’95-’05. Η κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει εδώ είναι αξιολογότατη, με τα solos και γενικά τα lead κιθαριστικά μέρη να έχουν περίοπτη θέση στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά και το μπάσο να βρίσκεται “μπροστά” στην μίξη με αποτέλεσμα αφενός να μην χάνουμε τίποτα στα αυτιά μας από το συνολικό παίξιμο. Αφετέρου με την ευκρινή παρουσία του (τεχνικότατου) μπασίστα κερδίζουμε σε φυσικότητα μην έχοντας την ανάγκη να καταφύγουμε σε χαμηλοκουρδισμένες παραγωγές, χάνοντας έτσι τις φυσικές και καθαρές μπάσες συχνότητες που δίνουν στο δίσκο ένα ξεχωρίστο αποτέλεσμα. Πίσω από την κονσόλα της παραγωγής βρίσκουμε, τέλος, έναν από τους μεγαλύτερους session μουσικούς του death metal των late ’80’s/early ’90’s, τον φοβερό κιθαρίστα James Murphy (ex-Death, Obituary, Testament). Δίσκος από deathmetal-άδες για deathmetal-άδες, οπότε όπως θα καταλάβατε οι οπαδοί του είδους, θα πρέπει να σπεύσουν τουλάχιστον να ακούσουν την ωριμότερη, κατά τη γνώμη μου, δουλειά αυτών εδώ των γειτόνων μας.
7/10
Τάσος Δεληγιάννης
