Escumergamënt – “...Ni Degu Fazentz Escumergamënt E Mesorga...”. Αυτό είναι το όνομα της μπάντας και ο τίτλος του πρώτου άλμπουμ της. Αν σας φαίνονται ακαταλαβίστικα θα έχετε απόλυτο δίκιο, καθώς είναι γραμμένα στην οξιτανική (Occitan), γλώσσα που έχει τις ρίζες της στο μεσαίωνα και μιλιόταν στην Οξιτανία, ιστορική περιοχή που καταλάμβανε τα νότια της Γαλλίας, ένα μικρό κομμάτι του βορρά της Ισπανίας και ένα μικρό κομμάτι της δυτικής Ιταλίας.
Βέβαια το συγκρότημα δεν προέρχεται από εκεί αλλά από την Σουηδία, με τα μέλη της να κρατάνε την ταυτότητά τους κρυφή, καθώς όπως λένε οι ίδιοι αυτή είναι ένα project που είναι διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλειές τους και δεν θέλουν να βγάλει ο κόσμος λανθασμένα συμπεράσματα προτού ακούσει το δίσκο. Όσον αφορά το όνομα και τον τίτλο, το μόνο που αποκάλυψαν είναι ότι escumergamënt σημαίνει βδελυρός.
Στο Δελτίο Τύπου διαβάζουμε ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε ένα μικρό ξύλινο παρεκκλήσι, αναλογικά, σε μπομπίνες, χωρίς μετρονόμους ή triggers. Και αν αυτή η πρόταση μεταφράζεται στα αυτιά σας ως old-school, έχετε απόλυτο δίκιο, καθώς αυτή είναι η αίσθηση που ήθελαν να περάσουν στη μουσική τους οι Σουηδοί. Και αυτή η αίσθηση του old-school μεγαλώνει ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι γενικά το άλμπουμ θυμίζει πολύ έντονα τους δίσκους του δεύτερου κύματος του black metal, που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του στις αρχές/μέσα της δεκαετίας του ‘90. Και αυτό είναι, φυσικά, αποτέλεσμα της ηχογράφησης, καθώς έχει δοθεί προσοχή ώστε ο ήχος να ακούγεται πιο ξερός και πιο ωμός, ενώ τα φωνητικά ακούγονται από πιο μακριά (όχι από το πηγάδι αλλά λίγο πιο απομακρυσμένα σε σχέση με τη μουσική).
Μουσικά, έχουμε όλα τα στοιχεία του παλιού καλού black metal: σκοτεινή ατμόσφαιρα, μελωδικές παραμορφωμένες κιθάρες με πολλές παγωμένες μελωδίες, τύμπανα που ακούγονται σχεδόν επίπεδα, blast beats, τυπικά black φωνητικά που είναι τσιριχτά και φωναχτά, αλλά και απομακρυσμένα όπως προανέφερα, και αρκετά σημεία που ακούγονται αρκετά χαώδη. Οι ταχύτητες κινούνται περισσότερο σε μεσαίους και αργούς ρυθμούς, αν και υπάρχουν αρκετά μέρη όπου οι γρήγορες κιθάρες και τα blast beats κυριαρχούν.
Βέβαια, όσο και να αγαπάω αυτά τα γρήγορα ξεσπάσματα, είναι στις μεσαίες ταχύτητες που αναδύεται η ομορφιά του black metal. Εκεί όπου οι παραμορφωμένες και παγωμένες μελωδίες αναμειγνύονται με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και σε κάνουν να κλείνεις τα μάτια και να ταξιδεύεις. Ένα αίσθημα, το οποίο επιτείνεται στα σημεία όπου αναδύονται τα πλήκτρα, οι μελωδίες των οποίων ταιριάζουν πολύ όμορφα σε όλη αυτή τη καταχνιά που επικρατεί. Ωραία είναι επίσης τα σημεία όπου οι ταχύτητες πέφτουν εντελώς και κυριαρχούν οι αργές παραμορφωμένες κιθάρες αλλά και παραμορφωμένες μελωδίες πλήκτρων, και δίνουν στη μουσική μια noise αισθητική, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στο “Antediluvium”.
Και ενώ όλα τα παραπάνω είναι όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν πετυχημένο έναν black metal δίσκο, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς πως το τελικό αποτέλεσμα είναι κάτι το οποίο ακολουθεί την πεπατημένη, το μονοπάτι που έχουν ακολουθήσει τόσες πολλές άλλες μπάντες στο παρελθόν. Ναι, αν το δεις ως κάτι μεμονωμένο θα πεις πως το “...Ni Degu Fazentz Escumergamënt E Mesorga...” είναι ένα αξιόλογο δείγμα του κινήματος αναβίωσης του black metal των 90s.
Αλλά αν το βάλεις δίπλα σε όλους τους άλλους άπειρους αντίστοιχους δίσκους, δύσκολα θα καταφέρει να ξεχωρίσει. Ναι, η μουσική είναι ωραία, η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική και η δεξιοτεχνία είναι αδιαμφισβήτητη. Αλλά δυστυχώς δεν έχει το κάτι που θα κρατήσει τον ακροατή για παραπάνω ακροάσεις και δεν θα τον αφήσει να περάσει στον επόμενο δίσκο. Σίγουρα είναι ένας δίσκος που αξίζει να τον ακούσετε, δεν χωράει αμφιβολία αυτό. Μακάρι οι Σουηδοί στο μέλλον να βάλουν στη μουσική τους εκείνο το κατιτίς έξτρα που κερδίσει τον ακροατή.
6,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
