Οι Αυστραλοί deathsters στο ντεμπούτο τους θέλουν να μας προσφέρουν κάτι από τη μαγεία της Αιγύπτου. Όταν αναφερόμαστε όμως στον συνδυασμό Αιγύπτου-death metal, αναπόφευκτα η συζήτηση καταλήγει στους Nile. Οι Eternal Rest κάνουν φιλότιμες προσπάθειες ώστε να αποφύγουν να γίνουν κλώνοι των Αμερικάνων, ωστόσο παρά την αξιοπρεπή παραγωγή και την όσο τους παίρνει διαφορετική μουσική προσέγγιση δεν καταφέρνουν να κάνουν κάτι διαφορετικό απ’ ότι τα ινδάλματά τους και πέφτουν στην παγίδα της επανάληψης. Παρότι δεν είμαι και ο πιο ένθερμος οπαδός των Nile, εκτιμώ αφάνταστα τις ασύλληπτες τεχνικές τους ικανότητες και τα όσα έχουν προσφέρει στον extreme death metal ήχο. Οι Eternal Rest όπως είναι λογικό για ντεμπούτο δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν προσωπικό ήχο και είναι φανερά επηρεασμένοι από τα έργα και τις ιστορίες της μπάντας του Νείλου, κάτι που κάποιους θα ενοχλήσει και κάποιους πιθανότατα όχι. Προσωπικά μ’ ενοχλεί περισσότερο το γεγονός του ότι δεν υπάρχουν νέες ιδέες παρά μόνο πράγματα που τα έχεις ξανακούσει. Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι καλοί παίχτες, έχουν όρεξη, ο Josh Robinson έχει τα στοιχεία που χρειάζεται ένας frontman σε μια τέτοια μπάντα, όμως οι Eternal Rest χρειάζονται απεγνωσμένα έναν άνθρωπο που θα τους δείξει τον σωστό δρόμο. Στο πρώτο τους τεστ έπιασαν οριακά τη βάση, στο επόμενο δεν θα δείξω την ίδια επιείκεια.
5/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
