Οι Facedown μας έρχονται κατ’ ευθείαν από την Γαλλία, με έναν Ισπανό τραγουδιστή σημειωτέων, με το groovy stoner τους. Με ένα ΕΡ στο ενεργητικό τους, το “The Runaway” , μας παρουσιάζουν το ντεμπούτο full – length τους με 11 συνθέσεις. Αν και ο δίσκος ξεκινάει με ένα γρήγορο(σε σχέση με αυτό που θα ακολουθήσει) thrash riff, μας ξεγελάει αρκετά καθώς ο δίσκος κυλάει σε πιο «χαλαρούς» groovy ρυθμούς με αρκετή από τη «βρωμιά» του Νότου. Έχει βέβαια και κάποια γρήγορα solos και άλλα riffs, αλλά ως επί το πλείστον μιλάμε για πιο groovy καταστάσεις. Βαριές κιθάρες, γρεζοφωνητικά, υπερβολικό wah στα leads, ένα σταθερό και στιβαρό rhythm section να κρατάει τον ρυθμό. Η αλήθεια είναι πως ενθουσιάστηκα όταν άκουσα τα πρώτα κομμάτια του δίσκου και αναφώνησα πως εδώ ίσως υπάρχει κάτι. Δυστυχώς, με διαψεύσανε, καθ’ ότι οι συνθέσεις επαναλαμβάνονται πιο πολύ από το “Κύριε ελέησον” από έναν παπά, ο οποίος το βαριέται κιόλας. Οι καταλήξεις της φωνής είναι ίδιες σε όλα τα κομμάτια, το οποίο είναι ακόμα ένα στοιχείο που κάνει τις συνθέσεις πιο βαρετές. Το τελευταίο κομμάτι το βρήκα ανούσιο, τουλάχιστον έτσι όπως το έχουν κάνει. Το intro από “Evil Blues”(τίτλος κομματιού), το οποίο κόβεται απότομα κάπου στο 2ο λεπτό για να επικρατήσει μια 8λεπτη σιγή και έπειτα να χώσει με ένα συνεχές ρέψιμο, το οποίο δεν βρήκα αστείο λόγω της υπερβολικής επανάληψης. Αν και ξεκίνησαν καλά, εκτός από 1-2 τραγούδια, δεν μου είπαν κάτι παραπάνω.
3/10
Tένια Λάρδα
