Συνεντεύξεις

Forbidden Seed

Τον τρίτο τους δίσκο κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό οι Θεσσαλονικείς Forbidden Seed με τίτλο “On Blackest Wings, Shadows Of The Crow Pt. I”. Ο δικός τους frontman και «δικός μας» Κωνσταντίνος Μάρης μας μιλά για το νέο τους πόνημα.

Κωνσταντίνε καλημέρα, θα μου δώσεις την ευκαιρία να σου πω και από εδώ συγχαρητήρια για την νέα σας δουλειά η οποία πιστεύω ότι ανεβάζει τον πήχη ψηλά για το επόμενο άλμπουμ. Αλήθεια, πες μου πως νιώθεις κρατώντας το φυσικό προϊόν στα χέρια σου;

Καλημέρα Μιχάλη, αρχικά σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου, τόσο για την κριτική του δίσκου όσο και για αυτή μας την συνομιλία. Σε ευχαριστούμε επίσης για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι πραγματικά που σου άρεσε. Είναι πάρα πολύ όμορφο και κατά κάποιο τρόπο “λυτρωτικό” το συναίσθημα να σου πω την αλήθεια. Η ποσότητα δουλειάς που ρίξαμε σε αυτό το album δεν είχε προηγούμενο, τουλάχιστον ως προς το στρατόπεδο των Forbidden Seed. Ατελείωτες ώρες, άπειρα προβλήματα, Covid-19 και άλλα πόσα θέματα τα οποία, κάποια στιγμή εμένα προσωπικά, με έκαναν να πιστέψω πως δεν θα τα καταφέρουμε. Οπότε όπως αντιλαμβάνεσαι το να κρατάμε πλέον στα χέρια μας το “On Blackest Wings, Shadows Of The Crow Pt. I” φέρνει μια κάποια αίσθηση λύτρωσης.

Πριν μιλήσουμε για το άλμπουμ όμως αυτό θέλω να μου πεις τι έκανε το συγκρότημα το μεσοδιάστημα από την προηγούμενη κυκλοφορία σας μέχρι και πριν την αρχή των ηχογραφήσεων του “On Blackest Wings, Shadows Of The Crow Pt. I” μιας και έχουν περάσει τέσσερα σχεδόν χρόνια ανάμεσα στους δύο δίσκους.

Αρχικά όπως ξέρεις, τρέχουμε όλοι μας σε διαφορετικά μέτωπα και γεωγραφικές τοποθεσίες μοιρασμένοι όπως ήμαστε, ειδικά πλέον, σε τρία άκρα της Ελλάδας. Οπότε πέρα από το ότι όλοι μας ασχολούμασταν με τις δουλειές μας και τα προσωπικά μας θέματα, όσο το επέτρεπε ο χρόνος μας και οι υποχρεώσεις μας, κάναμε κάποια live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να προωθήσουμε το “The Grand Masquerade”, με τελευταία μας, δυστυχώς, εμφάνιση τον Γενάρη του. Στο 2020μεσοδιάστημα τόσο εγώ όσο και ο Νίκος και ο Κώστας ασχοληθήκαμε και με τα άλλα μουσικά μας project. Εγώ με τους I, Abyssick συγκεκριμένα, ο Νίκος με τους Downtown Association και ο Κώστας πρέπει να έκανε κανά δύο album την ίδια περίοδο. Βέβαια, φτάσαμε στα τέσσερα χρόνια γιατί μεσολάβησε και ο Covid-19 και όλο το μπάχαλο που έφερε μαζί του. Σκέψου ότι μετά την εμφάνισή μας στο τελευταίο, μέχρι στιγμής, Under The Quarry τον Σεπτέμβριο του 2019, σταντάραμε λίγο κάποια θέματα στα κομμάτια και μπήκαμε στο στούντιο τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς για να γράψουμε τύμπανα. Το αρχικό πλάνο ήταν να ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε όλα τα υπόλοιπα τον Φεβρουάριο του 2020. Μας πρόλαβαν όμως οι καταστάσεις. Τώρα από εκεί και μετά επικράτησε λίγο παράνοια. Μέχρι να μπορέσουμε να διαχειριστούμε όλη αυτή την τρέλα των πρώτων μηνών της πανδημίας, κάτι καταθλίψεις που έσκασαν σαν επακόλουθο και ότι αντιμετώπισαν λίγο πολύ όλοι, φτάσαμε στα Χριστούγεννα όπου και κάπου μας την έδωσε όλο αυτό και είπαμε να σπρώξουμε λίγο πίσω. Κάπως έτσι ξεκίνησα με χίλιες δύο “μαμουνιές” να ηχογραφώ κιθάρες αρχές του 2021.

Το νέο άλμπουμ είναι concept, βασισμένο στην πολύ δημοφιλή ταινία “The Crow”. Πως σας ήρθε αυτή η ιδέα;

Νομίζω πως η συγκεκριμένη ταινία λίγο πολύ άφησε το στίγμα της σε μια συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα και πως από την “πολυχρησία”, με τον αρνητικό τρόπο, κάπου έγινε λίγο κλισέ και ξέφτισε. Προσωπικά, όπως πολλοί ακόμα φαντάζομαι, την λάτρεψα και αποτελούσε τεράστιο σκάλωμα και εικόνισμα  για πάρα πολλά χρόνια. Πραγματικά αποτελεί μεγάλη μου απορία πως δεν μπήκε κανένας στην διαδικασία να κάνει κάτι πάνω σε αυτή την θεματική πιο πριν. Με εξαίρεση ίσως μερικά διάσπαρτα κομμάτια που γνωρίζω, δεν έχει πέσει κάτι άλλο στην αντίληψη μου. Ίσως επειδή απέκτησε αυτό το “αστείο” status από την κακή χρήση όπως προανέφερα.  Πέρα από την αγάπη στην ταινία, εξίσου μεγάλη ήταν και η αγάπη μου για την πηγή έμπνευσης της, δηλαδή την ομότιτλη σειρά comics του James O’Barr που προηγήθηκε. Εντελώς άλλο “τέρας” αυτό από μόνο του. Οπότε πάντα είχα κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου την σκέψη του να κάνουμε κάτι γύρω από αυτή την θεματική. Κάποιο κομμάτι ίσως ή κάποια τριλογία κομματιών. Και καταλήξαμε εν τέλει να κάνουμε ένα ολόκληρο τεράστιο album χωρισμένο σε δύο part. Όλη η ιδέα πάντως ξεκίνησε το 2009 όταν γράφτηκε η αρχική μορφή αυτού που στον δίσκο ονομάστηκε “Death Is Coming” και “γέννησε” την ιδέα ενός concept δίσκου γύρω από το “The Crow”.  

Πόσο πιστό στην ταινία παραμένει το άλμπουμ; Μιλάμε για την ίδια ροή με αυτή τις ιστορίας της ταινίας;

Κοίτα, αυτό ήταν κάτι που με προβλημάτισε αρκετά όταν αρχίσαμε να ορίζουμε την δομή του δίσκου, τόσο ως προς την σειρά των κομματιών, όσο και στο στιχουργικό κομμάτι. Το comic είναι ένας απίστευτος ποιητικός παράδεισος με καταπληκτικές αναφορές σε dark wave και post punk/goth αναφορές. Είναι τρομερά δύσκολο το να προσπαθήσεις να αναπαραγάγεις ή έστω ακόμα και να μιμηθείς τον τρόπο γραφής του O’Barr. Παράλληλα, η πλοκή του είναι πολύ γρηγορότερη και με λιγότερο υλικό αφήγησης. Εννοώ ότι οι χαρακτήρες πέραν του βασικού, δεν αναπτύσσονται περισσότερο ούτε έχουν κάποιο ουσιαστικό περιθώριο ώστε να χτίσεις. Καλημέρα, σου φυτεύω δύο σφαίρες γιατί αυτό και αυτό, σκουπίσατε τελειώσατε. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν ότι θα ήταν τρομερά δύσκολο από μεριάς μας να κρατήσουμε την θεματική στιχουργικά σταθερή και να μην μπούμε σε εντελώς αόριστες περιπλανήσεις, κάτι που ακόμα και αν τολμούσαμε να κάνουμε, το πιθανότερο είναι πως τουλάχιστον εγώ δεν είμαι τόσο ταλαντούχος ή ποιητής όσο χρειάζεται ένα τέτοιο εγχείρημα. Οπότε, κρατήσαμε σε μεγαλύτερο βαθμό την ροή και τις αναφορές της ταινίας με κάποιες αναφορές από το comic, περισσότερο στα πιο “εσωτερικά” σημεία. Επίσης, ο τρόπος που προσεγγίσαμε το όλο θέμα είναι μέσα από μια πολύ πιο ανθρώπινη και εφικτή οπτική, παρά από την υπερφυσική του πτυχή. Δηλαδή, αν μεταφράσεις όλο το θέμα στην πραγματική ζωή, πολλά πράγματα βγάζουν νόημα και απλά τα όποια υπερβατικά και υπερφυσικά μέρη της ιστορίας αποτελούν μεταφορικές έννοιες περασμένες στο χαρτί ως μέσο κάθαρσης. Νομίζω πως και στην πραγματικότητα, για τον δημιουργό του “The Crow”, αυτό ισχύει.

Μιας και εδώ έχουμε το πρώτο μέρος του άλμπουμ πρέπει να σε ρωτήσω: έχετε ήδη γράψει έστω σε επίπεδο στίχων το δεύτερο μέρος ή είναι στα… to do list;

Το δεύτερο μέρος είναι ολοκληρωμένο σε επίπεδο προ-παραγωγής κατά 80% ίσως και παραπάνω. Ουσιαστικά μόνο οι όποιες ενορχηστρώσεις μένουν να στηθούν και οι φωνητικές γραμμές σε δύο/τρία κομμάτια. Εδώ αλλάζει λίγο η ισορροπία, με τα υπολειπόμενα σκηνικά της ταινίας να παίζουν μικρότερο ρόλο αριθμητικά ως προς τα κομμάτια, κάτι που αφήνει περισσότερο χώρο για αναφορές και τρόπο αφήγησης πιο κοντά σε αυτόν του comic. Είναι αρκετά πιο εσωστρεφής σαν δίσκος στο σύνολο του, κάτι που από την φύση του επιτρέπει την παραπάνω στιχουργική ανάπτυξη. Βασικά, μου είναι πάντοτε προτιμότερο να γράφω στίχους πάνω στο εκάστοτε κομμάτι παρά το ανάποδο. Με βοηθάει απίστευτα το να έχω την όποια μελωδία και γενική αισθητική του κομματιού στο να το επενδύσω κατάλληλα με λέξεις.

Πάμε λίγο στα των ηχογραφήσεων. Πού γράψατε και πόσο καιρό σας πήρε η όλη διαδικασία;

Πολύ, παραπάνω από όσο θα έπρεπε (γέλια). Όπως σου είπα τα τύμπανα τα είχαμε γραμμένα από το 2019. Αρκετά γρήγορα θα έλεγα για ένα τόσο μεγάλο σε ποσότητα και διάρκεια δίσκο, του πήρε του Κώστα περίπου μία εβδομάδα, ίσως και λίγο παραπάνω. Οι κιθάρες εμένα που πήραν περίπου ένα μήνα και αυτό γιατί δεν είχα την δυνατότητα να γράφω κάθε μέρα και είχα πάντα μικρό χρονικό παράθυρο λόγω των περιορισμών στην μετακίνηση λόγω Covid-19. Ο Νίκος δεν πρέπει να πήρε παραπάνω από μια εβδομάδα και αυτός για το μπάσο. Φωνητικά το θέμα τράβηξε αρκετά, γιατί έπρεπε να βρω και πάλι τα όποια πατήματα μου από την αρχή σχεδόν, μετά από διακοπή καπνίσματος. Κάπνιζα πάρα πολύ επί ακριβώς είκοσι χρόνια και μετά την διακοπή του δεν δούλευε απολύτως τίποτα “σωστά” στον τομέα φωνή. Οπότε μέχρι να νιώσω άνετα με τα γραμμένα και την απόδοση μου, μου πήρε αρκετό χρόνο. Δεν είμαι σίγουρος αλλά πρέπει να χρειάστηκα κοντά δύο μήνες μέχρι να πω ότι είμαστε οκ με τα φωνητικά. Αυτό που τράβηξε πολύ ήταν η ενορχήστρωση που ακολούθησε. Πρέπει να φάγαμε κοντά στους τέσσερις μήνες με τον Κώστα Βρετό (Wardrum) για να ολοκληρώσουμε τα πάντα. Αν τα συμπτύξω λοιπόν, χωρίς τις όποιες ενδιάμεσες καθυστερήσεις για διάφορους λόγους, ο καθαρός χρόνος ηχογραφήσεων πρέπει να ήταν οκτώ με εννέα μήνες. Άλλους δύο με τρεις μήνες πρέπει να κράτησε η μίξη και το mastering συνολικά. Όλα θα ήταν στον μισό χρόνο υπό διαφορετικές συνθήκες αλλά ήταν πρωτόγνωρα όλα αυτά που βιώναμε όλοι από κάθε άποψη. Κιθάρες, πιάνο και φωνές γράφτηκαν στα Eventide Studio εδώ στην Αθήνα, το μπάσο στην Κύπρο και τα τύμπανα στα Tubes Studios στην Θεσσαλονίκη. Η παραγωγή, η μίξη και το mastering έγινε στα LittleBig Studios στην Θεσσαλονίκη.

Το άλμπουμ έχει μια σειρά προσκεκλημένων, τι μπορείς να μας πεις για αυτούς; Πιστεύεις ότι ο καθένας από αυτούς έβαλε την προσωπική πινελιά του στο υλικό;

Το έχουμε παράδοση σε κάθε δίσκο να έχουμε φίλους να πλαισιώνουν την μπάντα. Ο καθένας τους είναι ιδιαίτερος κάθε φορά και προσδίδει κάτι το ξεχωριστό στα κομμάτια. Αυτή την φορά ήταν επιτέλους η ώρα να συμμετέχει και ο “μόνιμος session” κιθαρίστας των Forbidden Seed, ο Δημήτρης Κουτζιαμάνης. O Δημήτρης είναι ο μόνιμος live κιθαρίστας μας από την αρχή, μιας και κιθάρες στα album γράφω εγώ και μέχρι πρότινος ο προηγούμενος κιθαρίστας μας, ο Γιώργος Ματίκας. Οπότε ο Δημήτρης είναι πιο μέλος και από τα μέλη, ήταν ώρα να αφήσει το στίγμα του και σε κυκλοφορία. Με τον Δημήτρη είχαμε συνεργαστεί και σε άλλη μπάντα στο παρελθόν και ήξερα πολύ καλά το χρώμα του και το πόσο πλούσιο παίξιμο έχει, οπότε σε κάποια κομμάτια ήταν μονόδρομος η επιλογή του. Επίσης, αυτή την φορά προσθέσαμε πιάνο σε κάποια από τα κομμάτια μας και όταν ήρθε η ώρα να παιχτούν και να γραφτούν σωστά, πάλι μονόδρομος ήταν η επιλογή του Άγγελου Γερογιάννη, ο οποίος είναι πολλά χρόνια φίλος και υπεύθυνος για την ιστοσελίδα μας. Το πιάνο από μόνο του προσδίδει κάτι μοναδικό και ιδιαίτερο, πόσο μάλλον όταν παίζει και κάποιος με γνώση του οργάνου. Η Ρούμπι Μπουζιώτη επίσης συμμετέχει φωνητικά σε δύο κομμάτια. Δυστυχώς ή ευτυχώς όπως εξελίχθηκε, είχαμε κάποιες αλλαγές στο αρχικό πρόγραμμα και όταν υπήρξε η ανάγκη για γυναικεία φωνητικά η Ρούμπι ανταποκρίθηκε απίστευτα γρήγορα και πρόθυμα και μας έσωσε πραγματικά την τελευταία στιγμή. Με την Ρούμπι δεν γνωριζόμασταν παλαιότερα προσωπικά, ήταν πρόταση των καλών μας φίλων από τους Desert Near The End, του Άκη και του Αλέξανδρου και πραγματικά ήταν λαχείο. Έχει πολύ ιδιαίτερη χροιά η Ρούμπι και μια ζεστασιά στην φωνή της που νομίζω ότι μας ταίριαξε πολύ. Ο Άγγελος Seaito, ο αδερφός και drummer των Ι, Abyssick έδωσε το τρανταχτό παρόν σε ομαδικά φωνητικά επίσης. Ο Σάκης Μπαντής έδωσε ένα μεγάλο χέρι ως προς το “γυάλισμα” των ορχηστρικών και ο Δημήτρης Κουτσουράης μας χάρισε ακόμα μια φορά εξαιρετικούς στίχους σε δύο κομμάτια. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει ο Κώστας Βρετός από δίσκο μας, έκανε το τρία στα τρία με αυτόν. Όπως έχω πει στο παρελθόν, κανένας δεν είναι “ασήμαντος”, όλοι όσοι συμμετέχουν σε μια δουλειά, από την μικρότερη μέχρι την μεγαλύτερη συμμετοχή αφήνουν το στίγμα τους και την προσωπική τους πινελιά και επιρροή στο τελικό αποτέλεσμα. Ακόμα και την διάθεση τους, την χημεία τους και την καλή τους διάθεση αλλάζει το αποτέλεσμα. Φυσικά τους ευχαριστούμε όλους από τα βάθη της καρδιάς μας.

Όχι ότι το προηγούμενο άλμπουμ ήταν απλοϊκό αλλά εδώ γίνεται πραγματικά χαμός στην γαλαρία. Πόσο εύκολο ή δύσκολο θα είναι να παρουσιάσετε το νέο υλικό ζωντανά;

Σε ευχαριστούμε πολύ, φαίνεται ότι αφιέρωσες χρόνο και στα δύο album για να το λες αυτό. Θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο η αλήθεια είναι και υπάρχουν φορές που χάνω και τον ύπνο μου σκεπτόμενος τον όγκο πληροφορίας που υπάρχει. Κοίτα, ο δίσκος ευτυχώς γράφτηκε εξ αρχής έτσι ώστε να μπορεί να σταθεί και να είναι πλούσιος ακόμα και χωρίς την ορχήστρα. Η ενορχήστρωση έγινε τελευταία πάνω στο ήδη υπάρχων τελειωμένο υλικό, πλαισιώνοντας το και όχι το ανάποδο. Βέβαια είναι λογικό ότι θα είναι αισθητά μικρότερο από θέμα όγκου σε μια τέτοια περίπτωση, αλλά δεν είναι απαγορευτικό. Μία άλλη σκέψη είναι η μόνιμη παρουσία πληκτρά, του Άγγελου πολύ πιθανόν, προκειμένου να καλύψει όλα τα ορχηστρικά μέρη και υπάρχει πάντοτε και η επιλογή των προηχογραφημένων σημείων. Φυσικά το τελευταίο απαιτεί αρκετή δουλειά και πρόβες προκειμένου να αποφευχθούν πιθανές “αστοχίες”, κάτι το οποίο λόγω απόστασης είναι αρκετά δύσκολο αλλά όχι αδύνατο. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, είμαι το ίδιο περίεργος, μη σου πω και παραπάνω, για το πως θα βγει τούτο το “βάσανο” ζωντανά. Το μόνο που με καθησυχάζει είναι ότι έχουμε πλέον τον Στέφανο στην μπάντα και θα σωθούν τα φωνητικά. Είναι τεράστια βοήθεια η προσθήκη του βασικά στο κομμάτι δεύτερα φωνητικά.

70 λεπτά και κάτι ψηλά διαρκεί το άλμπουμ, κάτι που είναι μεν λογικό για το concept που υποστηρίζει όμως πιστεύεις ότι μπορεί να σταθεί τροχοπέδη για κάποιους ακροατές;

Δεν το σκέφτηκα ούτε για μία στιγμή για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Ποτέ μου δεν μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ υπό αυτή την πλευρά όσον αφορά το γράψιμο μουσικής. Αυτό που πάντα προσπαθώ είναι να είναι άρτιο το αποτέλεσμα, να έχει συνοχή, νόημα και λόγο ύπαρξης. Τώρα αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γράψω 70 λεπτά μουσική προκειμένου να πετύχω τον στόχο μου, ας είναι. Αυτός που θα μπει στην διαδικασία να το ακούσει για αυτό που είναι, θα το κάνει όπως και να έχει, ασχέτως της διάρκειας του. Αυτός που ψάχνει για χιτάκια και εύκολα κομμάτια και ξεχωρίζει ένα ή δύο κομμάτια από κάθε κυκλοφορία το κάνει παντού, δεν έχει να κάνει με την διάρκεια του δίσκου. Έτσι λειτουργεί και ακούει μουσική γενικά και δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό από μεριάς μου. Ελπίζω πως θα βρει και αυτός κάτι που θα του κάνει και θα του ταιριάζει μέσα σε δεκαέξι κομμάτια. Αν όχι, ε και τι να κάνουμε; Δεν ακολουθούμε μόδες και τάσεις, μουσική παίζουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι και σαν γενιά, μεγαλώσαμε με μεγάλους σε διάρκεια δίσκους, τους εκθειάζουμε μέχρι σήμερα και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της δισκοθήκης μας. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που κάνουν “κωλοτούμπες” με τα λεγόμενα τους τώρα λόγω τάσης της εποχής όπως είπα. Το ερώτημα είναι τι εστί τελικά τροχοπέδη; Η διάρκεια ενός δίσκου ή η διάθεση του να ακούσεις μουσική όπως πρέπει; Από την αρχή ως το τέλος. Ολόκληροι Maiden και κυκλοφόρησαν δύο διπλά album το ένα μετά το άλλο, μάλλον άσχετοι θα είναι βάση των λεγομένων των περισσότερων “ειδικών”.

Πρόσφατα ανακοινώσατε και ένα νέο μέλος στις τάξεις σας. Τι μπορείς να μας πεις για τον Στέφανο;

Ο Στέφανος είναι ένας αγαπητός φίλος. Είναι ένας εξαιρετικός μουσικός, δώρο για κάθε μπάντα το να τον έχει στις τάξεις της, τόσο σαν κιθαρίστα όσο και σαν τραγουδιστή. Τι μπορώ να πω εγώ τώρα για τον Στέφανο; Περισσεύω βασικά, όσοι τον γνωρίζουν καταλαβαίνουν. Όταν ο κιθαρίστας που αναπλήρωσε αρχικά την θέση του Ματίκα όταν σταμάτησε από την μπάντα, για τους δικούς του λόγους δεν εμφανίστηκε στις ηχογραφήσεις του δίσκου βρεθήκαμε ακόμα μια φορά σε αναζήτηση μόνιμου μέλους. Επικοινώνησα τότε με τον Στέφανο για το ενδεχόμενο να τον ενδιαφέρει η θέση. Ήξερα βέβαια πως οι υποχρεώσεις του είναι πολλές και δεν είχα ιδιαίτερα πολλές ελπίδες, αλλά να που τελικά ήταν καθαρά η σωστή στιγμή και δέχτηκε. Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη, καθότι είναι πολυεργαλείο, δύο σε ένα, κάτι που είχαμε πολύ ανάγκη, ειδικά με τις απαιτήσεις που έχει το “On Blackest Wings, Shadows Of The Crow Pt. I”. Εξομολόγηση τώρα, πριν μερικά χρόνια είχα σκεφτεί προσωπικά πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να του κάναμε πρόταση να αναλάβει εξ ολοκλήρου το μικρόφωνο, ώστε εγώ να αποτραβηχτώ στην κιθάρα. Δεν έγινε ποτέ βέβαια αυτή η πρόταση αλλά να που ήρθε με άλλο τρόπο.

Αν έπρεπε να διαλέξεις μόνο ένα κομμάτι από το νέο άλμπουμ για να το ακούσει ένας φίλος σου πιο θα ήταν αυτό και για πιο λόγο;

Πω, μου βάζεις πραγματικά πολύ δύσκολα τώρα. Ειλικρινά δεν ξέρω. Αγαπώ όλα μας τα κομμάτια εξίσου, ειδικά από αυτόν το δίσκο όπου υπάρχουν και τόσα διαφορετικά ηχοχρώματα και ατμόσφαιρες από ότι έχουμε κάνει παλαιότερα και ξεδιπλώνονται διαφορετικά στοιχεία του καθένα μας αλλά και της μπάντας συνολικά  από το ένα κομμάτι στο άλλο . Ανάλογα την ημέρα υποθέτω θα διαφοροποιείται και η απάντηση μου. Αγαπάω το “On Feathered Wings” πολύ, ίσως επειδή είναι από τα παλαιότερα, επίσης το “Clown” έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, από την μία γιατί έχει εντελώς άλλες δυναμικές και μια πλευρά μας που δείχνουμε για πρώτη φορά αλλά και λόγω των στίχων του Δημήτρη. Το “Beyond The Doors Of Sleep” για την ευαισθησία του και την “αθωότητα” του, το κουβαλάω αυτό το κομμάτι μαζί μου από τα δεκαεπτά μου χρόνια. Φυσικά και το “Death Is Coming” που όπως σου είπα τα ξεκίνησε όλα πίσω το 2009.

Ζωντανές εμφανίσεις. υπάρχει τίποτα στα σκαριά ή είμαστε σε αναμονή;

Λίγο και από τα δύο. Υπήρξαν κάποια πλάνα που δυστυχώς στην πορεία ναυάγησαν, άλλα που είναι στο ναι μεν αλλά περίμενε να δούμε πότε και κάποια που θέλουμε να δούμε λίγο πως θα πάει η κατάσταση για να τα “βγάλουμε” παραέξω. Μην ξεχνάμε ότι θέλει πολύ δουλειά προκειμένου να βγει σωστά η νέα δουλειά και δεν θα θέλαμε να κάνουμε κάτι “πρόχειρο”.

Το άλμπουμ κυκλοφορεί από την καταξιωμένη Steel Gallery. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Με τον Κώστα της Steel Gallery γνωριζόμαστε στο νερό δεκαπέντε/είκοσι χρόνια. Μέσα στο μαγαζί του “μεγαλώσαμε”, μικρή πόλη βλέπεις η Θεσσαλονίκη και πολύ συγκεκριμένα τα δισκάδικα της. Η συνεργασία μας για το “The Grand Masquerade” ήταν κάτι παραπάνω από άψογη, όχι ότι είχαμε και καμία αμφιβολία δηλαδή. Ο Κώστας έβαλε πλάτη και πιστεύει πολύ στις μπάντες με τις οποίες συνεργάζεται, ένας λόγος παραπάνω και τα χρόνια της φιλίας μας. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει λένε και έτσι είναι νομίζω. Είναι σημαντικό να ξέρεις τι να περιμένεις και ότι οι συνεργάτες σου έχουν πίστη και εμπιστοσύνη σε εσένα όσο και εσύ σε αυτούς. Οπότε με τον καινούργιο δίσκο ήταν αυτονόητη η ανανέωση της συνεργασίας μας.

Θα γυρίσετε κάποιο βίντεο για το νέο άλμπουμ;

Είναι μέσα στα άμεσα και επόμενα πλάνα μας, πιθανόν και περισσότερα από ένα. Η απόσταση δυσκολεύει τα πράγματα πάντα και σε όλους τους τομείς σε αυτή την μπάντα.

Πόσο σύντομα θα πρέπει να περιμένουμε τον διάδοχο του άλμπουμ; Δεν είστε και από τα σχήματα που βγάζουν νέα δουλειά κάθε χρόνο!

Μας τα χάλασε η πανδημία σε αυτό το κομμάτι, το αρχικό πλάνο ήταν να κυκλοφορήσει το “On Blackest Wings…”“On Blackest Wings, Shadows Of The Crow Pt. I”ενάμιση χρόνο πριν. Σταθεροί δηλαδή στα δύο με δυόμισι χρόνια ανά δίσκο, αλλά εμείς κάνουμε σχέδια και το σύμπαν γελάει. Αν όλα πάνε κατ’ ευχή, το δεύτερο μέρος θα κάνει την εμφάνιση του ίσως και πριν τα δύο χρόνια. Μουσικά είναι έτοιμο σε πολύ μεγάλο βαθμό, καλώς εχόντων των πραγμάτων μετά το καλοκαίρι θα μπούμε να ξεκινήσουμε να στήνουμε τα τελικά τύμπανα και τα πάντα για την τελική ευθεία. Αν δεν έχουμε άλλα δηλαδή μέχρι τότε.

Που μπορούν οι φίλοι σας να ακούσουν την μουσική σας;

Είμαι σίγουρος πως πρέπει να έχει ανέβει ολόκληρος ο δίσκος σε κάποια κανάλια στο Youtube, αλλά σαν επίσημη πηγή υπάρχει η σελίδα μας στο Bandcamp. Σύντομα θα είναι διαθέσιμο τόσο το “The Grand Masquerade” όσο και το “On Blackest Wings, Shadows Of The Crow Pt. I” και στο Spotify.

Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Κλείσε αυτή την συνέντευξη με ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας.

Εγώ σε ευχαριστώ Μιχάλη όπως και το GreekRebels για την πρόσκληση και τον χρόνο. Όλο αυτό που έγινε τα τελευταία δύο χρόνια στις ζωές όλων μας θα πρέπει να αποτελέσει αφορμή για αναθεώρηση πολλών πραγμάτων. Αλλά εδώ είμαστε για να μιλήσουμε για μουσική, οπότε θα το περιορίσω σε αυτόν το τομέα. Στηρίξτε και συνεχίστε να στηρίζετε αυτήν την σκηνή, αφήστε την ανάγκη που δημιουργήθηκε από τα δύο στείρα αυτά μουσικά χρόνια να ξεχειλίσει και στηρίξτε τις τοπικές αρχικά μπάντες με την παρουσία σας, την φωνή σας, την αγάπη σας και κατ επέκταση την ίδια την σκηνή. Τώρα το έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ, όπως και εσείς.  Πάνω από όλα μείνετε ασφαλής και υγιής. Ευχαριστούμε όλους όσους διάβασαν μέχρι τέλους αυτή την συνέντευξη και όσους μας έχουν στηρίξει με οποιοδήποτε τρόπο μέχρι σήμερα. Βαστάτε γερά.

Συνέντευξη: Μιχάλης Νταλάκος

Official Website
Facebook
YouTube
Spotify
Bandcamp

Band Members
Κωνσταντίνος Μάρης – Φωνητικά, Κιθάρα
Νίκος Ντανιέλος – Μπάσο
Κώστα Μάτης – Τύμπανα
Στέφανος Ζαφειρόπουλος – Κιθάρα, Δεύτερα Φωνητικά

Discography
From Sand to Eternity, 2015
The Grand Masquerade, 2018
On Blackest Wings, Shadow of the Crow Pt. I, 2022

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X