Η «δύσκολη» δουλειά ενός reviewer είναι όταν πρέπει να ακούσει παραπάνω από μία φορά ένα δίσκο τον οποίο δεν θα άκουγε ούτε με το πιστόλι στο κρόταφο. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το δεύτερο album των Ιταλών Fvzz Popvli και όπως προκύπτει από το όνομα τους, το fuzz effect στις κιθάρες, στο μπάσο και στον αέρα που αναπνέουν είναι εμφανές στον ψυχεδελικό 70s rock ήχο τους.
Τα φωνητικά, που κατά τη γνώμη μου, είναι το αδύνατο σημείο της μπάντας είναι τουλάχιστον εκνευριστικά με λαμπρό παράδειγμα το “Let it Die…” που σε βάζει στο κλίμα αφού ανοίγει τον δίσκο, με το ευρηματικότατο ρεφραίν (να, να, να, να, να) που με αυτή τη φωνή δίνει ένα σχεδόν κοροϊδευτικό χαρακτήρα.
Η συνέχεια είναι ανάλογη της έναρξης στα υπόλοιπα έξι κομμάτια και πραγματικά προσπαθώντας να ακούσω το “Magna Fvzz” αρκετές φορές και δίνοντας μάχη να απαλλαγώ από τις παρωπίδες που μου δημιούργησε η πρώτη ακρόαση δεν κατάφερα να συγκρατήσω κάτι πέραν ελάχιστων στιγμών που φυσικά έλειπε η φωνή. Ίσως να είμαι αχάριστος που δεν εκτίμησα αυτό το fuzz κρεσέντο αλλά ελπίζω ο χρόνος να γιατρέψει τ αυτιά μου γιατί όπως λένε είναι ο καλύτερος γιατρός. Αυτά…
Σπύρος Ράλλης
[email protected]
