Οι session μουσικοί είναι πολλές φορές ευλογία για μια μπάντα. Όταν υπάρχουν προβλήματα με τα μέλη, τότε αυτή η ομάδα μουσικών πολλές φορές σώζει την κατάσταση, είτε για ηχογραφήσεις είτε για ζωντανές εμφανίσεις. Ο κύριος Gabriels, είναι ένας Ιταλός session πιανίστας με αρκετές συμμετοχές στην metal σκηνή. Πριν από κάποια χρόνια κυκλοφόρησε και την δουλειά του “Fist Of The Seven Stars Act I: Fist Of Steel”, η οποία είναι μια metal όπερα βασισμένη στο anime “Hokuto No Ken” από τους Tetsuo Hara και Buronson.
Φέτος, ο συμπαθής και πολυπράγμων πιανίστας, αποφασίζει να κυκλοφορήσει το δεύτερο μέρος της rock όπερας, με τίτλο φυσικά, “Fist Of The Seven Stars Act 2: Hokuto Brothers”. Οι προσκεκλημένοι είναι πάρα πολλοί, αλλά δυστυχώς – ή ευτυχώς – παντελώς άγνωστοι σε εμένα. Ο δίσκος έχει ένα τραγουδιστή για καθέναν από τους 10 χαρακτήρες της ιστορίας, ενώ ο Gabriels έχει καλέσει και πολλούς κιθαρίστες να συμμετέχουν με τα σόλο τους αλλά και μπασίστες και drummers.
Η γνώμη μου για τις metal όπερες, είναι μάλλον αρνητική και ενισχύθηκε από την τελευταία ψυχρολουσία των Therion στο “Beloved Antichrist”. Θεωρώ ότι τέτοια μεγαλεπήβολα σχέδια, πρέπει να ακολουθούνται από κλασσικές ενορχηστρώσεις και από μεγάλες παραγωγές και πάνω απ’ όλα, από καλή μουσική που δεν σε κάνει να βαριέσαι. Το να ονομάσω metal ή rock όπερα, ένα concept δίσκο, επειδή έχω κάποια κλασσικά και οπερατικά σημεία, είναι μάλλον διαφημιστικό κόλπο. Δεν έχω ακούσει κάτι από το παρελθόν του Gabriels, αλλά πριν ακόμη ακούσω τι συμβαίνει στο “Fist Of The Seven Stars Act 2: Hokuto Brothers”, ήξερα τι θα αντιμετωπίσω από πλευρά μουσικής.
Τι περιμένουμε να ακούσουμε; Μα φυσικά μια μίξη AOR/hard rock/οπερατικού power metal, κάτι μεταξύ Europe, Edguy και Avantasia. Από εκεί και πέρα, μάλλον θα πω ότι σίγουρα η παραγωγή και η μίξη είναι το χειρότερο σημείο του δίσκου. Τα φωνητικά σκεπάζουν όλα τα όργανα, ενώ όταν τα πλήκτρα μπαίνουν στην εξίσωση, είναι και αυτά τόσο ψηλά, που απλώς χαλάει το όλο αποτέλεσμα. Όσον αφορά τις φωνές, δεν θέλω να πιστέψω ότι οι τραγουδιστές που χρησιμοποιεί ο Gabriels, είναι μέτριοι, αλλά έτσι ακούγονται στο δίσκο. Δεν ξέρω αν φταίει η παραγωγή ή η “σκηνοθεσία” του Gabriels, αλλά τα φωνητικά μου φαίνονται σε στιγμές απαράδεχτα. Παραδείγματα; Ακούστε τα “Cobra Clan”, “End Of Cobra” και “I See Again” και θα έχετε τις απαντήσεις σας.
Γενικά και μουσικά το “Fist Of The Seven Stars Act 2: Hokuto Brothers”, είναι μέτριο έως κακό θα έλεγα. Δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι το οποίο θα μου δώσει την επιθυμία να το ακούσω πάλι. Τα τραγούδια που κάπως σώζονται είναι τα “Looking For Your Brother” και “Myth Of Cassandra”, τα οποία βασίζονται σε πιο metal ρυθμούς και όχι τόσο στο progressive. Σίγουρα όμως, δεν μιλάμε για τραγουδάρες που θα σε αφήσουν άφωνο.
Συγγνώμη, αλλά ο δίσκος είναι σχεδόν κακός. Τα τραγούδια είναι κακά, χωρίς όμορφες μελωδίες, χιλιοπαιγμένα riffs και χιλιοπαιγμένα runs σε πλήκτρα και κιθάρες. Καμία πρωτοτυπία και καμία φαντασία. Συγνώμη, αλλά πιστεύω ότι και οι πιο φανατικοί οπαδοί του είδους θα πρέπει να προσπεράσουν. Αν ο συμπαθητικός Gabriels, δεν το πάρει αλλιώς σε παραγωγή και δημιουργικότητα, δεν θα μπορέσει ποτέ να δώσει και κάτι καλό. Προσπερνάω με μεγάλη ευκολία.
3/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
