Το καλό λένε έρχεται στο τέλος και όντως έτσι συνέβη. Το “Rawk” ήταν η τελευταία δουλειά που είχα να παρουσιάσω σε έναν μήνα με αρκετές συμπαθητικές κυκλοφορίες. Κάτι η κούραση κάτι η καθημερινότητα το έβαλα να παίζει σχετικά μπαφιασμένος. Ε, μπορώ να πω ότι ήταν ο καλύτερος επίλογος για τον μήνα αυτόν!
Οι Grand Design δεν είναι χθεσινοί. Μας έρχονται από την Σουηδία (σ.σ.: Αχ…) και σαν σχήμα υπάρχουν από το 2006 και είναι το πνευματικό παιδί του τραγουδιστή και παραγωγού Pelle Saether. Μέχρι στιγμή έχουν κυκλοφορήσει έξι άλμπουμ, μαζί με αυτό, με τελευταία τους δουλειά το “V” (σ.σ.: εμπνευσμένος τίτλος μπορώ να πω) του 2020. Στο “Rawk” επιστρέφουν με έντεκα νέες συνθέσεις και διάρκεια λίγο παραπάνω από πενήντα λεπτά.
Το σχήμα παίζει ένα κράμα από hard rock/ AOR με αρκετή μελωδία. Οι συνθέσεις τους είναι αρκετά εμπορικές, ολίγον τι “cheesy” αλλά αυτό είναι αναμενόμενο. Με την πρώτη ακρόαση στο μυαλό μου έμειναν το “Love Or Fantasy”, που κάτι μου θυμίζει αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τι, με το εμπορικό ρεφραίν του, το κάπως πιο σκληρό “Carry On My Wing” που ήταν και το αγαπημένο μου στο άλμπουμ αλλά και το “In The H.E.A.T. Of The Nite” πού όχι δεν είναι διασκευή του γνωστού έπους.
Πάμε όμως και στα αρνητικά. Αδύναμη παραγωγή. Ειδικά τα τύμπανα ακούγονται πολύ λεπτά. Γενικά το άλμπουμ χάνει σε βάθος και όγκο. Η φωνή του Saether είναι φάση “love or hate”. Θέλει σίγουρα υπομονή για να την συνηθίσεις αλλά OK, αυτό είναι και λίγο προσωπικό. Τέλος, η χρήση βλακωδέστατης αργκό με λέξεις όπως “luv”, “rawk”… δεν είμαστε στο 1990. Ξεπεράστε το.
Στο τέλος όμως ο δείκτης έγειρε θετικά για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Σίγουρα μπορούν και καλύτερα αλλά μπορώ να πω ότι το “Rawk” ήταν μια ευχάριστη ακρόαση για εμένα.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
