Ανταποκρίσεις

Graspop Metal Meeting 2016 – Ημέρα 1

Πως μπορούν να βρεθούν οι λέξεις για να μπορέσεις να μεταφέρεις την εμπειρία μιας ζωής; Το να βρεθείς σε ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό φεστιβάλ, είναι πραγματικά μια εμπειρία, όταν ειδικά αυτό το φεστιβάλ αποχαιρετούν την ενεργή δράση δυο από τις μεγαλύτερες μπάντες του heavy metal, οι Black Sabbath αλλά και οι Twisted Sister. Βρεθήκαμε στο Βέλγιο και στο Dessel, για να γίνουμε μάρτυρες μιας πραγματικά metal συνάντησης, που δυστυχώς στιγματίστηκε από τον πολύ άσχημο καιρό, ειδικά τη δεύτερη μέρα.

Αυτή τη χρονιά, υπήρχαν 5 σκηνές στο χώρο, με δυο Main Stages, ένα μεγάλο κλειστό χώρο, το Marquee, το οποίο άνετα χωρούσε 5.000 άτομα, το Metal Dome (ένα μικρότερο κλειστό χώρο), καθώς και μια μικρή σκηνή, την Jupiler Stage. Οι διοργανωτές σκέφτηκαν πολύ έξυπνα και χώρισαν τα είδη της μουσικής ανάλογα με την σκηνή. Στο Marquee, είχαμε τα πιο extreme είδη (black/death/thrash), στο Metal Dome τα πιο μοντέρνα (electronic κλπ.), ενώ στο Jupiler Stage τα πιο hardcore, punk συγκροτήματα.

Οι δυο κύριες σκηνές, φυσικά φιλοξένησαν τα μεγάλα ονόματα του φεστιβάλ, αλλά και αρκετό μοντέρνο metal, με ονόματα όπως οι Tremonti, Heaven Shall Burn, Soilwork κλπ.

Ας πάρουμε τα πράγματα όμως με τη σειρά.

Παρασκευή 17 Ιουνίου

Όσο και να ήθελα να βρεθώ στις 11:30 το πρωί στο συναυλιακό χώρο, έτσι ώστε να μπορέσω να δω τους Firewind στη κύρια σκηνή του φεστιβάλ, απλά ήταν αδύνατον. Η συνεχής βροχή, τα μποτιλιαρίσματα, καθώς και η πρώτη επαφή με το χώρο, ήταν οι λόγοι που έχασα τους συμπατριώτες μας αλλά και την Myrkur. Η ημέρα όμως, προβλεπόταν πολύ γεμάτη και πρώτη στη σειρά ήταν οι…

Carach Angren 13:15 – 14:05

Οι Ολλανδοί, έχουν πλέον γίνει μια από τις μεγάλες μπάντες του black metal στο εξωτερικό. Μέσα στο Marquee, που αν και καθημερινή, ήταν αρκετά γεμάτο, η πρώτη επαφή με τους Carach Angren ήταν απολύτως θετική. Χωρίς να επικεντρωθούν μόνο στο τελευταίο τους δίσκο “This Is No Fairytale”, παρουσίασαν για σχεδόν μια ώρα, στιγμές από όλη την καριέρα τους, με ένα τρομακτικό stageshow που θύμιζε το lyric video του “Two Flies Flew into a Black Sugar Cobweb” (το οποίο και έπαιξαν): Ένα μεγάλο σπίτι στο πίσω μέρος της σκηνής, τα τύμπανα πίσω από σκουριασμένα κάγκελα και δυο πυρσοί μπροστά από αυτά. Μια απίστευτα δεμένη και τεχνική μπάντα, με πολύ κίνηση πάνω στη σκηνή και με μεγάλη επαφή με το κοινό, απλά με άφησε άφωνο με την αμεσότητα αλλά και την μουσικότητά της. Ο ήχος ήταν πεντακάθαρος, παρ’ όλα τα προ-ηχογραφημένα μέρη, ενώ σε μερικές στιγμές απλά μου θύμισαν τα παλιά show του King Diamond. Με εξέπληξε το γεγονός ότι έπαιξαν τόσο νωρίς, αλλά σίγουρα ήταν ένα πολύ καλό ορεκτικό για την πρώτη ημέρα. Οι Carach Angren είναι σίγουρα μια μπάντα που θα μας απασχολήσει περισσότερο στο μέλλον και ελπίζω να τους δούμε κάποτε και στην Ελλάδα.

The Winery Dogs 13:50 – 14:45

Όσο βλέπαμε τους Ολλανδούς blacksters Carach Angren, στο Mainstage 1, οι The Winery Dogs, το super group των Ritchie Kotzen, Billy Sheehan και Mike Portnoy, έκανε την εμφάνισή του μπροστά σε αρκετό κόσμο. Δυστυχώς κατάφερα να ακούσω μόλις τρία κομμάτια από την εμφάνισή τους (“I’m No Angel”, “Desire”, “Elevate”), τα οποία ήταν αρκετά όμως για να δει κανείς την τεχνική δεινότητα των τριών μουσικών. Πολύ καλός ήχος, με τον Ritchie Kotzen να τραγουδάει καλύτερα από το δίσκο, οι The Winery Dogs, σίγουρα ευχαρίστησαν όσους επέλεξαν να τους δουν.

Fleshgod Apocalypse 14:45 – 15:35

Είχα μεγάλη απορία να δω τους Ιταλούς, αφού έχουν κάνει ένα αρκετά μεγάλο και καλό όνομα στην death metal σκηνή, με το συμφωνικό τους στυλ. Δυστυχώς όμως η εμφάνιση τους, μπορώ να πω ότι με απογοήτευσε, με το κύριο πρόβλημα να είναι ο ήχος τους. Πολλά προ-ηχογραφημένα μέρη που ήταν αρκετά δυνατά ‘μπούκωσαν’ τα ηχεία, τα φωνητικά (growls και καθαρά) θαμμένα σε βαθμό που δεν ακουγόντουσαν, και γενικά ο ήχος ήταν πολύ κακός. Σαν μπάντα οι Ιταλοί ήταν πολύ καλά στημένοι, με πολύ κίνηση και επαφή με τον κόσμο. Δυστυχώς ο κακός ήχος με προέτρεψε να πάω για μπύρα για να μην καταστρέψω την ακοή μου. Κρίμα..

Virgin Steele 15:45 – 16:30

Ο κακός ήχος τον Fleshgod Apocalypse, δεν ήταν τίποτε μπροστά στο συνονθύλευμα του ήχου των Virgin Steele. Πραγματικά αναρωτιέμαι πως μια μπάντα του βεληνεκούς των Virgin Steele  μπορεί να εμφανίζεται με αυτό τον τρόπο. Ο DeFeis είναι απλά απαράδεκτος, με τα φωνητικά στο Θεό και με τις κραυγές του να καλύπτουν τα πάντα, ενώ οι κιθάρες ήταν απλά θαμμένες κάπου πίσω από τα τύμπανα και το μπάσο. Ο κόσμος δεν συμμετείχε στην εμφάνισή τους και προσωπικά αρκέστηκα τους δω μέχρι και το αγαπημένο μου “Symphony Of Steele”, το οποίο και κατακρεούργησαν. Έφυγα από το Metal Dome για να παρακολουθήσω τους…

Arcturus 16:15 – 17:05  

Άλλη μια μπάντα για την οποία είχα μεγάλη απορία να δω. Το set τους είχε ξεκινήσει αλλά και πάλι δυστυχώς ο ήχος ήταν κάκιστος, κάτι που με έκανε να αρχίζω να φοβάμαι για τον ήχο γενικά των συγκροτημάτων στο φεστιβάλ. Τα φωνητικά κάλυπταν τα πάντα, το βιολί ήταν ανύπαρκτο. Οι Artcurus προσπάθησαν, ήταν κινητικοί στη σκηνή, αλλά μια ο ήχος, μια οι πολύπλοκες συνθέσεις, μπορώ να πω ότι με άφησαν απαθέστατο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση όμως, ήταν η συμμετοχή του κόσμου στην εμφάνισή τους. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν, οπότε ήρθε η ώρα και για λίγη μάσα…

Heaven Shall Burn 16:40 – 17:30

Σίγουρα όχι η αγαπημένη μου μπάντα… και σίγουρα όχι μια μπάντα που έχω ακούσει. Το metalcore, δεν είναι από τα αγαπημένα μου είδη, αλλά τουλάχιστον οι Γερμανοί έκαναν μια εμφάνιση, η οποία δικαιολογεί το όνομά τους. Δεν νομίζω ότι άφησαν ακάλυπτο μέρος της σκηνής στο οποίο δεν πάτησαν, είχαν ένα πολύ καλό stageshow και αρκετό κόσμο, ο οποίος συμμετείχε ενεργά στα κομμάτια. Καθόλου παράξενο ότι έπαιξαν στη δεύτερη κύρια σκηνή του Graspop.

Moonspell 17:45 – 18:35

Moonspell ή Loudness ήταν το πρώτο σοβαρό δίλημμα της ημέρας, με τους Πορτογάλους να κερδίζουν – αφού τους Ιάπωνες τους είδαμε πέρυσι – και να μεταφερόμαστε και πάλι στο κλειστό χώρο του Marquee. Νομίζοντας ότι θα παίξουν υλικό από την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, “Extinct”, βρέθηκα προ μεγάλης έκπληξης, όταν ο Ribeiro ανακοίνωσε ότι αυτό θα ήταν μια επετειακή εμφάνιση, με την οποία γιόρταζαν τα 20 χρόνια κυκλοφορίας του “Irreligious”. Με αυτό τον τρόπο οι Πορτογάλοι, πήραν τα κεφάλια των παρευρισκόμενων στο Marquee, με μια καταπληκτική ατμόσφαιρα, ένα εκπληκτικό lightshow και με ένα Ribeiro στα καλύτερά του. Η φιλική συμμετοχή της Mariangela “Mary” Demurtas (Tristania) στο “Ruin & Misery”, ήταν το κερασάκι στη τούρτα.

Ας ελπίσουμε ότι οι Moonspell, μας ετοιμάζουν μια τέτοια εμφάνιση και το φθινόπωρο στην Αθήνα. Τουλάχιστον στο Graspop ήταν κάτι παραπάνω από καλοί και κέρδισαν τα χειροκροτήματα όλων.

Dark Funeral 19:15 – 20:10

Με ανυπομονησία περιμέναμε στον ίδιο χώρο τους Σουηδούς Dark Funeral, μια από της μεγαλύτερες μπάντες στο Ευρωπαϊκό black metal. Δυστυχώς όμως, πρέπει να ήταν η χειρότερη εμφάνιση που είδα όλη την ημέρα (χειρότερη και από αυτή των Virgin Steele). Εκτός του lightshow και των καπνών, ο ήχος ήταν άθλιος, θυμίζοντας οικοδομή με τεράστιες μπετονιέρες και ένα γάτο που υπέφερε από κοιλόπονο…. συγνώμη… άντεξα μόνο δυο κομμάτια και την έκανα για να δώ κάτι άλλο.

Amaranthe 19:20 – 20:10  

Προφανώς, δεν τους είδα από την αρχή, αλλά όσο κατάφερα να δω, η μπάντα έσπερνε. Όλα τα μέλη όργωναν την σκηνή του Metal Dome, πολύ δεμένοι και με ΠΑΡΑ πολύ κόσμο, ο οποίος συμμετείχε σε όλα τα κομμάτια. Πολύ παράξενο που δεν επιλέχθηκαν για την κύρια σκηνή, αφού o κλειστός χώρος δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις ανάγκες της εμφάνισής τους. Δίνοντας έμφαση στον τελευταίο τους δίσκο και με κορυφαία τους στιγμή το “Massive Addictive, μας έκαναν να ξεχάσουμε το πρώτο μεγάλο όνομα της βραδιάς. Και πως να μην το ξεχάσω, με τα λίγα ρούχα που επέλεξε η γλυκιά Ryd να φορέσει…

Megadeth 19:50 – 20:50

Χωρίς τον Chris Adler και με τον Βέλγο Dirk Verbeuren (που έτυχε προφανώς αποθεωτικής υποδοχής) στα τύμπανα, οι Megadeth εισέβαλαν στην πρώτη κύρια σκηνή με το “Hangar 18”. Φυσικά, ο χρόνος που είχαν ήταν πολύ λίγος για να μπορέσουν να παίξουν αποσπάσματα από όλη τους τη δισκογραφία και επέλεξαν να προωθήσουν λίγο παραπάνω το “Dystopia”. Προσωπικά ο δίσκος δεν μου αρέσει, αλλά ο κόσμος έδειχνε να ανταποκρίνεται στα καινούργια κομμάτια. Από εκεί και πέρα, ο Kiko Loureiro πρέπει να είναι ο καλύτερος αντικαταστάτης που θα μπορούσε να βρει ο Mustaine για την μπάντα του.

Με μεγάλη ευκολία έπαιξε τα μέρη του, πιστά και χωρίς παρατράγουδα, ενώ ο Verbeuren ήταν σταθερός. Από εκεί και πέρα, οι Megadeth δεν με εξέπληξαν ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Φυσικά ο κακός χαμός έγινε στο τέλος της εμφάνισής τους, όπου και τα “Peace Sells” και “Holy Wars”  έκλεψαν την παράσταση και έκαναν όλο και περισσότερο κόσμο να στρέψει το κεφάλι του προς τη σκηνή. Οι Megadeth σίγουρα δεν είναι η μεγάλη μπάντα του παρελθόντος και η φωνή του Mustaine, η οποία είναι λιγότερο σταθερή από ποτέ, το επιβεβαιώνει. Δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάστασή τους όταν θα παίξουν στην Αθήνα, αλλά αν στο set list δεν υπάρξουν τα κλασσικά κομμάτια, τότε οι εμφανίσεις τους είναι καταδικασμένες να είναι απλά καλές.

Amon Amarth 21:00 – 22:15  

Πόσο μεγάλη μπάντα έχουν γίνει πλέον οι Σουηδοί, ώστε να επιλέγονται να εμφανιστούν μετά τους Megadeth, σκεφτόμουν όσο προσπαθούσα να πλησιάσω κοντά στη δεύτερη μεγάλη σκηνή, τσαλαβουτώντας σε μικρές λίμνες νερού, λάσπης και διάφορων άλλων σκουπιδιών… Η τελευταία τους δισκογραφική δουλειά ήταν απογοητευτική, αλλά ίσως και οι ίδιοι να το ξέρουν κατά βάθος, αφού στη μια ώρα και 15 λεπτά, στράφηκαν πάλι στο ένδοξο παρελθόν τους, μαζεύοντας πολύ κόσμο παρ’ όλη τη λάσπη και τη βροχή. Μόλις 3 κομμάτια από το “Jomsviking” και η κόλαση εξαπολύθηκε στη σκηνή. Είναι πραγματικά απόλαυση να τους βλέπεις σε μεγάλο stage, με τους δυο δράκους στις άκρες της σκηνής να φτύνουν φωτιά και να έχουν τρομερή επικοινωνία με τον κόσμο.

Πολύ καθαρός ο ήχος και όλα τα κλασικά κομμάτια ήταν εκεί: “Cry Of The Black Birds”, Death In Fire”, “Runes To My Memory”, “Twilligh Of The Thunder Gods καθώς και τα καταπληκτικά “As Loke Falls”, “Father Of The Wolf” και “Deiceiver Of The Gods” από τον καταπληκτικό προηγούμενο ομώνυμο δίσκο.

Είμαι σίγουρος ότι οι Amon Amarth θα δώσουν το καλύτερο τους στην επόμενη επίσκεψή τους στη χώρα μας και θα αφήσουν τους πάντες ικανοποιημένους, ειδικά αφού θα είναι και σε μεγάλη σκηνή αυτή τη φορά. Ελπίζω μόνο, δισκογραφικά να αλλάξουν μονοπάτι, αφού ήδη τα πρώτα σημάδια κόπωσης είναι κάτι παραπάνω από εμφανή.

Black Sabbath 22:25 – 23:55

Είχε έρθει όμως η ώρα για το πρώτο μεγάλο headliner της βραδιάς. Οι Black Sabbath γράφουν το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας τους με την “The End” περιοδεία και το Graspop ήταν ένας σταθμός αυτής. Τώρα, τι να λέμε… όταν βλέπεις μπροστά σου την ιστορία του heavy metal να ξεδιπλώνεται και τις μορφές των Tony Iommi, Ozzy Osbourne και Geezer Butler να ερμηνεύουν κάποια από τα σπουδαιότερα κομμάτια της καριέρας τους, δεν υπάρχουν και πολλά να πεις.

Όλα τα σπουδαία κομμάτια ήταν εκεί και εξέπληξαν τους πάντες όταν διάλεξαν το doomy ομώνυμο κομμάτι για να ανοίξουν την εμφάνισή τους. Ο ήχος ήταν απλά τέλειος και το stage / light show αντάξιο του ονόματος των Black Sabbath. “Fairies Wears Boots”, “After Forever”, “N.I.B”, “War Pigs”, “Iron Man”, “Dirty Women”, “Children Of The Grave” και φυσικά το “Paranoid” σαν encore, ήταν μερικοί από τους ύμνους που χάρισαν απλόχερα και για τελευταία φορά οι Άγγλοι που πριν από σχεδόν 50 χρόνια, ξεκινούσαν χωρίς να έχον ιδέα πόσο ψηλά και πόσο σημαντικοί θα γινόντουσαν.

Η μόνη παραφωνία στην εμφάνισή τους, όπως καταλαβαίνετε, ήταν ο Ozzy. Όσο και να τον αγαπάμε – παρ’ όλες τις βλακείες που έχει κάνει αρκετές φορές – φαίνεται ότι ο χρόνος πλέον τον έχει καταβάλει. Δεν ήταν όσο κινητικός μπορεί να τον θυμάται κάποιος, ενώ η επικοινωνία με τον κόσμο ήταν ελάχιστη. Η φωνή του, πάντως, ήταν ικανοποιητική και αυτό ήταν που μέτρησε περισσότερο.

Γύρω στους 50.000 κόσμος παρακολούθησε τους Black Sabbath να λένε αντίο και τους αποθέωσε στο τέλος της εμφάνισής τους. Είναι σωστό πιστεύω που κλείνουν το βιβλίο και δίνουν το πυρσό σε πιο νέους ανθρώπους.

Η πρώτη ημέρα έκλεισε για εμάς, αφού η κούραση από το ταξίδι και η ταλαιπωρία με τη βροχή και τις λάσπες ήταν πολύ για να την αντέξουμε. Συνέχεια είχε ο King Diamond και το αφιέρωμά του στο “Abigail” το οποίο και αφήσαμε προς τέρψιν του κρεβατιού και τις ξεκούρασης. Έτσι και αλλιώς η επόμενη ημέρα είχε πολύ ωραία πράγματα αλλά και απίστευτα άσχημο καιρό…

Billing:

Mainstage 1: Black Sabbath (22:25 – 23:55), Megadeth (19:50 – 20:50),    Foreigner (17:40 – 18:40), Bad Religion (15:40 – 16:30), The Winery Dogs (13:50 – 14:35),    Monster Truck (12:15 – 12:55)

Mainstage 2: King Diamond (00:05 – 01:35),    Amon Amarth (21:00 – 22:15),     Disturbed (18:50 – 19:40),     Heaven Shall Burn (16:40 – 17:30), SIXX:A.M. (14:45 – 15:30),     Soilwork (13:00 – 13:45), Firewind (11:30 – 12:10)

Marquee: Apocalyptica (21:00 – 22:00), Dark Funeral (19:15 – 20:10), Moonspell (17:45 – 18:35), Arcturus (16:15 – 17:05), Fleshgod Apocalypse (14:45 – 15:35), Carach Angren (13:15 – 14:05),    Myrkur (12:00 – 12:40)

Metal Dome: Zakk Wylde (21:20 – 22:20), Amaranthe (19:20 – 20:10), Loudness (17:30 – 18:15), Virgin Steele (15:45 – 16:30),  Grand Magus (14:00 – 14:45), Raven (12:20 – 13:00), Bloodbound    (11:15 – 11:55)

Jupiler Stage:    Goe Vur In Den Otto (22:20 – 00:00), August Burns Red    (20:20 – 21:10),    Atreyu     (18:25 – 19:05), Norma Jean (16:40 – 17:20), Turnstile (14:55 – 15:35), Monuments (13:10 – 13:50)

Κείμενο – Ανταπόκριση: Δημήτρης Σταύρος / Αλίκη Μαξούτογλου

 

haursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X