Εντάξει, τι να πει κανείς για αυτή τη μπάντα… Είχα τη χαρά να τους παίξω μαζί τους (με τη δική μου μπάντα) στο ProgPower Festival στην Ολλανδία και με άφησαν με το στόμα ανοικτό! Χωρίς τα πολλά-πολλά χωσίματα σε στυλ Dream Theater, αλλά με ένα groove και έναν ήχο τεράστιο! Και δεν είναι και λίγο να έχεις κυκλοφορήσει 3 albums, το ένα καλύτερο από το άλλο, χωρίς ουσιαστικά άσχημες στιγμές! Το τελευταίο τους πόνημα, το “The Mountain” (3ο album στη σειρά, είναι απλά δισκάρα! Με επιρροές μέχρι και από μουσική ragtime, αρμονίες σε στυλ Queen (όχι κάτι εύκολο να το πετύχεις, και το πετυχαίνουν γαμώτο!), μέχρι και funky μπασογραμμές, το CD αυτό κάνει κάτι που, προσωπικά, θεωρώ ότι ανεβάζει ένα μουσικό έργο στη στρατόσφαιρα: ρέει (ακούστε, για παράδειγμα, το “Falling Back To Earth” και θα με καταλάβετε). Και είναι σημαντικό, ειδικά για μια prog μπάντα, τα τραγούδια να ρέουν και να μην κουράζουν το αυτί, είτε από τεχνική, είτε από αλλαγές, είτε από τη γενική φιγούρα που επικρατεί στη σκηνή, που όλοι πιστεύουν πως όσο δυσκολότερα θέματα παίξεις, τόσο πιο prog είσαι! Επίσης, πέτυχαν κάτι που είχα καιρό να το ακούσω (σε τόσο καλό βαθμό): η μουσική δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που αναδεικνύει τέλεια τους στίχους – κάτι που δεν είναι εύκολο να ταιριάξει πάντα. Όσο πάνε ωριμάζουν ως μπάντα και ως μουσικοί κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα!
9.5/10
Στέλιος Παύλου
