Πολύ δύσκολη κριτική… Ας πούμε ότι χρησιμοποιούμε το χρόνο μας σε κάτι που αγαπάμε πάρα πολύ. Στην προκειμένη περίπτωση, να γράφουμε τις απόψεις μας για κυκλοφορίες που μπορείτε να ακούσετε ή να σας ενημερώνουμε για συναυλίες και νέα της μουσικής που τόσο αγαπάμε. Δεν πληρωνόμαστε, δεν έχουμε κανένα όφελος από αυτή τη διαδικασία, απλά το αγαπάμε αυτό που κάνουμε και προσπαθούμε να το κάνουμε με την μεγαλύτερη συνέπεια που μπορούμε όσο καλύτερα γίνεται.
Όταν άκουσα το “This Broken Mind”, απλά έβαλα τα γέλια… Μια αρχέγονη μίξη Venom, Celtic Frost και Hellhammer, η οποία χαρακτηρίζεται από κάκιστο ήχο και πολύ άσχημη απόδοση στο παίξιμο. Αλλά δεν είχα διαβάσει το δελτίο τύπου.
Όταν το διάβασα όμως, τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Γιατί; Οι Immolated Moth αποτελούν το one man project του Bleasdale, από την Μεγάλη Βρετανία. Το παλικάρι έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μουσική, αφού από τα 14 ξεκίνησε αυτή τη διαδικασία του να παίζει με μπάντες και έχοντας όλο το μέλλον μπροστά του, να προσπαθήσει να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Αλλά… υπάρχει ένα μεγάλο και μικρό αλλά… Η μοίρα δεν ήταν καθόλου καλή μαζί του. Ο Bleasdale εργαζόταν και έκανε εκπαίδευση στα Abbey Road studios για να γίνει μηχανικός ήχου. Κάπου εκεί, διαγνώστηκε με ινομυαλγία. Τι είναι αυτό;
Ως ινομυαλγία αναφέρεται μια μορφή ρευματισμού και πιο συγκεκριμένα εξωαρθρικού ρευματισμού καθώς αφορά πόνο στους μύες και όχι στις αρθρώσεις. Ο πάσχων από ινομυαλγία υποφέρει από διάχυτο μυοσκελετικό πόνο καθώς οι μύες, τένοντες και ινώδεις ιστοί παρουσιάζουν άλγος, που συνυπάρχει με κόπωση και διαταραχές ύπνου.
Σαν να μην του έφτανε αυτό, είχε και την κακοτυχία να έχει πολύ κακό κουράρισμα με αποτέλεσμα να φτάσει στο σημείο να πεθάνει τρεις φορές, ενώ έμεινε και στο κρεβάτι για έξι χρόνια. Η κατάστασή του, του απαγορεύει να παίξει με άλλους μουσικούς ή να ασχοληθεί με την μουσική όπως θα ήθελε.
Το “This Broken Mind” βγάζει τελικά προς τα έξω όλα αυτά τα συναισθήματα. Άγχος, μιζέρια, φόβος και απομόνωση είναι τα χαρακτηριστικά της μουσικής. Ναι η παραγωγή είναι άθλια, η κιθάρα είναι φάλτσα, τα φωνητικά λες και τραβάς τα @@ ενός λιονταριού μέσα σε ένα πηγάδι και αυτό βρυχάται… αλλά τι να πεις για έναν άνθρωπο που η ζωή ήταν τόσο σκληρή μαζί του και προσπαθεί να κάνει αυτό που αγαπάει τόσο πολύ; Πως μπορείς να την βαθμολογήσεις αυτή την προσπάθεια και να πεις ότι είναι καλή ή όχι;
Προσωπικά δεν μπορώ, αλλά πρέπει…. Καταλαβαίνω πόσο αγαπάει αυτό που κάνει και ότι η σοβαρή του ασθένεια δεν μπορεί να τον κρατήσει από το να προσπαθήσει τουλάχιστον. Και σίγουρα δεν θα γράψω διθυράμβους που θα έλεγαν τα σκουπιδοκάναλα, όπως ‘ο θρίαμβος της ζωής’ ή ‘η δύναμη της θέλησης’. Ακούστε το και απλά βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.
3 /10 (για το σύνολο)
10 / 10 (για την προσπάθεια)
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
