Πονοκέφαλος με πιάνει, δώστε μου κάτι να πιώ, δικαιολογήστε μου γιατί πρέπει να ακούσω σχεδόν εβδομήντα λεπτά συμφωνικού metal, πείτε μου τι αμαρτίες πληρώνω για αυτή και κάποια προηγούμενη ζωή. Νέα δουλειά από τους Imperia το οποίο έρχεται μόλις δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Flames Of Eternity”.
Φαίνεται λοιπόν ότι η Helena Iren Michaelsen περνά μια πολύ δημιουργική φάση μιας και μόλις πέρσι μας έδωσε όχι ένα αλλά δύο albums με το προσωπικό τις project Angel ενώ το “The Last Horizon” είναι πολύ μεγάλο σε διάρκεια μιας και φτάνε τα εβδομήντα περίπου λεπτά. Εδώ να πω όμως και την κακία μου. Ένα CD χωράει εβδομήντα έξι λεπτά μουσικής. Το να σπας λοιπόν το άλμπουμ σου σε δύο CDs ενώ κάλλιστα χωράει και σε ένα το λες και παπάτζα, αν και δεν ξέρω κατά πόσο σε αυτό έχει βάλει το χέρι του η εταιρεία. Πάμε όμως στα τις μουσικής.
Το συμφωνικό metal των Imperia έχει προ πολλού ζήσει της ημέρες δόξας του. Αυτό δεν το κάνει αυτόματα κακό αλλά σίγουρα το περιορίζει όσον αφορά στον τομέα της έκπληξης. Το σημείο αναφοράς είναι η φωνή της Helena που φυσικά είναι άριστη για άλλη μια φορά. Καλές στιγμές υπάρχουν. Από το εναρκτήριο “Dream Away” μέχρι την εναλλακτική εκτέλεση του “Let Down”, το συγκρότημα προσπαθεί να ελιχτεί αλλά τα περιθώρια είναι λίγα.
Στα αυτιά μου το κράμα από symphonic/folk/gothic και ολίγον τι πιο Viking κουράζει. Η διάρκεια του δεν βοηθάει μιας και αναπόφευκτα κάποια κομμάτια είναι κατώτερα σε σχέση με κάποια άλλα. Συμπέρασμα; Αν έκοβαν και έραβαν και κράταγαν πενήντα λεπτά μουσικής το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο. Πάντως βρίσκω θετική κίνηση το ότι η κιθάρα πλέον έχει περάσει πάνω από τα πλήκτρα στην παραγωγή με αποτέλεσμα το υλικό να είναι λίγο πιο σκληρό. Το “The Last Horizon” είναι σαφώς ανώτερο από τον προκάτοχό του αλλά δυστυχώς σε κάποια σημεία βάζει απλά αυτογκόλ.
6,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
