Οι Infestus είναι ένα γερμανικό συγκρότημα μέσα στο οποίο υπάρχει μόνο ένα μέλος ο Andras, ένα one-man band λοιπόν το οποίο μετρά 15 χρόνια ζωής έχοντας μια πληθώρα κυκλοφοριών όλα αυτά τα χρόνια, με ένα demo το “Of Ancient Splendour” (2003), ένα split (2006) και τέσσερα album μέχρι τώρα, τα: “Worshiping Times Of Old” (2004), “Chroniken Des Ablebens” (2008), “E x | I s t” (2011) και “The Reflecting Void” (2014). Καθώς έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τη τελευταία δουλειά του, τον Οκτώβριο θα κυκλοφορήσει μέσω της Debemur Morti το πέμπτο album με τίτλο “Thrypsis” όπου μέσα από τα 7 κομμάτια του, διάρκειας 49 λεπτών, θα περιηγηθούμε σε σκοτεινές, νοσηρές καταστάσεις και στα μουσικά μονοπάτια του ατμοσφαιρικού και μελωδικού black metal.
Το album ξεκινάει ατμοσφαιρικά με το “Of Unhallowed Soil” το οποίο όσο περνάει ο χρόνος αυξάνει την επιθετικότητα του και καθώς πλησιάζει προς το τέλος βαραίνει όλο και περισσότερο. Τα “Nights” και “Separatist” κινούνται σε παρόμοιους ρυθμούς, με την ακουστική κιθάρα να προσδίδει μια ιδιαίτερη ηρεμία, καθώς υπάρχουν εναλλαγές σε πιο δυναμικούς ρυθμούς διατηρώντας την μελωδία, με τα riffs από τις κιθάρες να σε υπνωτίζουν σε όλο αυτό το dark metal.
Το black metal αποτελεί την βάση του συγκροτήματος και αυτό αποδεικνύεται από τα “Thron Aus Trümmern” και “Psychonecrosis” τα οποία έχουν πολλές μεταπτώσεις στο ρυθμό τους, με τις κιθάρες να μας προσφέρουν σκοτεινές μελωδίες. Το “Seed Of Agony” το ξεχώρισα με το πρώτο άκουσμα, ένα κομμάτι όπου μετά τα πρώτα 3 λεπτά έχει μια έντονη σκοτεινή παύση και αρχίζει ένα σόλο όπου απογειώνει το κομμάτι υποκύπτοντας στις μελωδικές διαθέσεις τις κιθάρας καθώς και ένα τρομερό ρυθμικό riff με το οποίο και κλείνει! Στο “Pulse Of Annihilation” πλανάται μια περίεργη μελωδία με το riff από την κιθάρα και τον συνδυασμό του πιάνου να το καθιστούν επικίνδυνο σε όποιον έχει τάσεις αυτοκτονίας!
Ο Andras έχει δημιουργήσει ένα πολύ καλό album τόσο ατμοσφαιρικό όσο και επιθετικό που δείχνει ότι έχει μελετηθεί και συσκευαστεί προσεκτικά και δεν είναι τυχαίο ότι έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το τελευταίο του. Όλα τα τραγούδια είναι εξαιρετικά υψηλά σε επιδόσεις. Η παλέτα των συναισθημάτων είναι ανεξάντλητη: κατάθλιψη, απελπισία και επιθετικότητα να εναλλάσσονται. Το “Thrypsis” με την ακρόαση του μας διοχετεύει με σύνεση μια ατμοσφαιρική ένταση με το μυστηριώδες σκοτάδι να πλανάτε πάνω από τις ψυχές μας.
8/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
