Ο δεύτερος δίσκος των Intestinal, από ένα group που ξεκίνησε γράφοντας τα δικά του κομμάτια ως project, κάτι που τους οδήγησε στο να δημιουργήσουν μπάντα. Το θέμα είναι τι είδους συγκρότημα δημιούργησαν… Οι Intestinal δεν είναι ακριβώς ούτε thrash, ούτε black, ούτε Death. Μάλλον πρόκειται για μια ένωση thrash riffs σε black ατμόσφαιρα με black φωνητικά. Για άλλους αυτό ίσως να είναι καλό. Για εμένα πάντως, δεν ήταν και ό, τι πιο ενδιαφέρον. Πρώτον γιατί τέτοιες δουλειές έχω ξανακούσει. Ακόμη, συνθετικά, θεωρώ ότι δεν είχαν και πάλι κάτι το ιδιαίτερο. Δεύτερον και σημαντικότερο είναι ότι ο ήχος τους δε μου άρεσε. Και δε νομίζω να είναι μόνο θέμα παραγωγής. Ο δίσκος μου έβγαζε μια βαβούρα που θα μπορούσε να αποφευχθεί σίγουρα. Οπότε, ακόμα και αν σε κάποιον άρεσε το στυλ που έχουν μουσικά ή αν έβρισκαν κάτι στα τραγούδια των Intestinal, ο ήχος τους είναι κάτι που πάει την μπάντα μέτρα πίσω. Χρειάζεται ακόμα πολλή προσπάθεια ώστε να φτάσουν άλλες μπάντες που πάνω κάτω κάνουν το ίδιο, λόγω και ήχου αλλά και λόγω έλλειψης δημιουργικότητας. Τέλος, ακόμα και τα φωνητικά μου φάνηκαν λίγο «νωθρά». Αν τουλάχιστον αυτά είχαν μια δυναμική ίσως να σωζόταν κάτι…
2/10
Ήλια Τσάρα
