Επιτέλους. Αυτή η λέξη πρέπει να περιγράφει το νέο άλμπουμ των Σουηδών Isole οι οποίοι με περίσσια τόλμη προσπαθούν να πατήσουν πάνω στα βήματα των έτερων και παλαιότερων Σουηδών Αυτοκρατόρων του doom ήχου, Candlemass και Memento Mori και να συνεχίσουν την πολύ καλή αυτή παράδοση με αξιοπρέπεια. Η αλήθεια είναι ότι τα καταφέρνουν. Μετά από μια σειρά απογοητευτικών, κατά κάποιον τρόπο, κυκλοφοριών οι οποίες με κανέναν τρόπο δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τα αριστουργήματα που κυκλοφόρησαν στις αρχές τις καριέρας τους “Forevermore” και “Throne of Void” επιστρέφουν με ένα άλμπουμ άξιο προσοχής με τίτλο “The Calm Hunter”. Το άλμπουμ μπολιασμένο με επική διάθεση, επακόλουθο της παράλληλης ενασχόλησης τους με τους Ereb Altor (respect) φαίνεται ότι έχει μελετηθεί αρκετά, ειδικότερα στο θέμα των φωνών και στις κιθάρες οι οποίες εμένα τουλάχιστον με αφήνουν μαλάκα. Η επικές γραμμές δίνουν μια concept διάθεση στο άλμπουμ, κάτι που σε κάνει να θέλεις να το ακούσεις από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς σταματημό και μετά να πατήσεις το repeat. Τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια δεν κουράζουν ούτε στο ελάχιστο αφού οι εναλλαγές της μουσικής είναι τόσες πολλές και τόσο ευχάριστες που μοιάζουν να σε υπνωτίζουν. Καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ σίγουρα τα “Dead to me (The Destroyer part I)” και “My Regret (The Destroyer part II) στα οποία απολαμβάνεις στο μέγιστο όλα αυτά τα στοιχεία που ανέφερα παραπάνω αλλά και τα “The calm Hunter” και “Into Oblivion” που δίνουν τα ρέστα τους. Σίγουρα το “The Calm Hunter” δεν μπορεί να συγκριθεί με τα δύο πρώτα τους άλμπουμ όμως πρόκειται σχεδόν σίγουρα για το καλύτερο άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει εδώ και καιρό και ένα από τα πιο όμορφα doom άλμπουμ που άκουσα το τελευταίο διάστημα.
7.5/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
[email protected]
