Ένας ανυποψίαστος ακροατής σίγουρα θα μάντευε το στυλ των Γάλλων Ivalys μόνο και μόνο βλέποντας απλά τη φωτογραφία της μπάντας. Female-fronted metal σχήμα, με πολλά μελωδικά μέρη στις κιθάρες. Οι ήχοι του “Lumen” με δίχασαν, καθώς αυτό που παίζει το συγκρότημα είναι πολύ αόριστο για να χαρακτηριστεί. Κι αυτό διότι, πέραν της “copy/paste” αντιγραφής σε Simone Simmons στη φωνή, οι Ivalys μπλέκουν πολλά και ανόμοια πράγματα μεταξύ τους. Ίσως θα μπορούσα να πω ότι μοιάζουν σαν Epica με Gothenburg riff-άκια, αγκαλιασμένα από μία όμορφη παραγωγή. Καλοί ρυθμοί σε drums και μπάσο που δίνουν αφορμή για μία πιο ορεξατη ακρόαση, ανούσια και αχρείαστα growls να συνοδεύουν την πρωταγωνίστρια, και τρανταχτή ασυνεννοησία σε αρκετές στιγμές του δίσκου μεταξύ των μελών, είναι όλα αυτά που παρατήρησα κατά τη διάρκεια του “Lumen”. Τα σημάδια απειρίας δεν είναι πολλά, αλλά αυτό δεν πάει να πει πως είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν μία σύνθεση που θα σε συγκινήσει. Το αποτέλεσμα είναι ένα βαρετό album, που δεν περιέχει ούτε έστω ένα κομμάτι που να μένει στα αυτιά σου. Όλα τα τραγούδια ηχούν τελείως ίδια μεταξύ τους, είτε επιλέξεις να τα ακούσεις βαθύτερα, είτε αποσπασματικά. Αναμφίβολα δίσκος προς αποφυγή, ενώ δε μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι η Jessica Donati κλέβει θρασύτατα τις ερμηνείες της Simone.
2/10
Χάρης Μπελαδάκης
