Δε θα σας κρύψω ότι με το που παρατήρησα για πρώτη φορά το εξώφυλλο του πρώτου αυτού album των Unherz, η αλήθεια είναι πως ψιλογέλασα, περιμένοντας να ακούσω μία μίξη από Avril Lavigne και Good Charlotte. Ευτυχώς για τα αυτιά μου, όλα αυτά ήταν απλώς υποψίες. Τα Γερμανόπουλα εδώ παίζουν hard rock και δείχνουν να το απολαμβάνουν, ακόμα κι όταν επιλέγουν να βαραίνουν τις συνθέσεις τους σε ανύποπτο χρόνο. Το μόνο που, προσωπικά, με χαλάει ίσως και να είναι η επιλογή τους να ηχογραφήσουν το δίσκο εξ΄ ολοκλήρου στα Γερμανικά, the Rammstein Way. Δεν πιστεύω ότι σε τέτοια είδη κολλάει μία τέτοια γλώσσα, αλλά γούστα είναι αυτά. Κατά τ’ άλλα, το Unherzlich Willkommen (πραγματικός γλωσσοδέτης, έτσι;) περνάει από πολλές στάσεις. Από Accept μέχρι Bon Jovi και από Toto μέχρι Iron Maiden. Δεν κάνω πλάκα. Οι Unherz δε σκέφτονται ούτε για μία στιγμή να μείνουν στάσιμοι σε ένα είδος. Θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και σαν μία rock χρονομηχανή, ή αν θέλετε καλύτερα μία μπάντα-jukebox. Οι κιθάρες, είτε είναι παιγμένες αργόσυρτα είτε όχι, δεν κρύβουν ότι έχουν το κατιτίς τους από Adrian Smith, ίσως και Eddie Van Halen (πιο πολύ στο solo του Inferno), ενώ τα φωνητικά όσο και να προσπαθούν να κρυφτούν κάτω από τη βαυαρική προφορά και τις λέξεις-σιδηροδρόμους, δεν μπορούν να μη φανερώσουν τη λατρεία του frontman για το παλιό κλασικό rock. Τι είναι λοιπόν το Unherzlich Willkommen; Είναι ένα album μάλλον περίεργο, πιο πολύ rock παρά metal θα ‘λεγα, αλλά με σαφείς αναφορές και στα δύο. Σίγουρα πολυποίκιλο και με πάρα πολλές επιρροές, κυρίως από τη δεκαετία του ’80. Και μην ξεχνάτε πως όλα αυτά γίνονται στα Γερμανικά, οπότε στιχουργικά δύσκολα θα βρεθεί άτομο να τους ψάξει εις βάθειν. Και γιατί να τους ψάξει άλλωστε; Οι Unherz είναι ο τύπος συγκροτήματος που πιο εύκολα θα ακούσεις καθισμένος αναπαυτικά στη βεράντα του σπιτιού σου, παρά μπροστά από το στερεοφωνικό σου.
5/10
Χάρης Μπελαδάκης
