Η Βραζιλία ήταν ανέκαθεν μια χώρα που μας τροφοδοτούσε thrash metal και πιο μετά power metal μπάντες. Η στιγμή ήρθε λοιπόν να έχουμε στα χέρια μας και μια hard rock μπάντα από το Sao Paolo. Οι King Bird μετά από δυο EPs και δύο δίσκους, έρχονται με καινούργιο frontman (Ton Cremon) να μας πείσουν ότι είναι οι κλασσικοί old-fashioned beer drinkers, όπως λέει και ο μπασίστας Fábio Cesar.
Η αλήθεια είναι ότι οι King Bird καταφέρνουν να μας πείσουν με το στυλ της μουσικής τους ότι έτσι είναι, αφού οι επιρροές από τους Grand Funk Railroad, Deep Purple και Free, μαζί με μια sleazy αισθητική αλλά και τις εμφανέστατες επιρροές από τα 80s και 90s (βλέπε Ratt), δίνουν ένα δεμένο τσαμπουκαλεμένο σύγχρονο hard rock σύνολο, το οποίο μπορείς να απολαύσεις μόνο με την συνοδεία μιας παγωμένης μπύρας.
Και ενώ όλα αυτά φαίνονται να είναι καλά και το up tempo opener “Immortal Rider” σου παίρνει το κεφάλι και τα κοφτερά riff και τις τσιρίδες του Cremon, τα πράγματα από εκεί και πέρα αρχίζουν και είναι κάπως επίπεδα. Ενώ οι συνθέσεις είναι καλά προσεγμένες και τα κομμάτια να είναι δουλεμένα σε λεπτομέρεια, κάπου χάνουν τον προσανατολισμό τους και οι μελωδικές γραμμές δεν βοηθούν και τόσο στο όλο σύνολο. Δεν υπάρχουν hooks και κομμάτια κράχτες τα οποία θα σε αναγκάσουν να ακούσεις το δίσκο πολλές φορές.
Η αλήθεια είναι ότι μετά από κάποιες ακροάσεις, άρχισα να παρατηρώ πόσο λείπει στους King Bird η ταυτότητα και η ικανότητα να γράφουν μελωδίες οι οποίες θα μείνουν στο κολλημένες στο μυαλό και στην σκέψη του ακροατή. Ένας hard rock δίσκος θα πρέπει να έχει μια εμπορική χροιά, για να κάνει εντύπωση. Δυστυχώς όμως η μπάντα στηρίζεται πάρα πολύ στις τσιρίδες του Cremon οι οποίες μετά από κάποιο σημείο γίνονται εξαιρετικά κουραστικές.
Το κακό είναι ότι οι King Bird δείχνουν με το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το “Last Page” ότι έχουν την δυνατότητα να κάνουν κάτι πολύ καλό. Ένα απίστευτα και ανέλπιστα καλό κομμάτι, το οποίο grooveάρει τρελά και έχει απίστευτες μελωδίες αλλά και riff και απλά σε κάνει να ανατριχιάζεις με το κλείσιμο, το οποίο σε μια πιο metal μινόρε αισθητική και με μια oriental σκέψη, απλά σε παρασέρνει. Το “Last Page” είναι απλά ένα καταπληκτικό κομμάτι το οποίο θα πρέπει να ακούσουν ΟΛΟΙ οι οπαδοί του hard rock.
Από εκεί και πέρα, ενώ οι King Bird είναι καλοί μουσικοί, απλά δεν μετουσιώνουν την ικανότητά τους σε καλές συνθέσεις, δυστυχώς, αφού δυο κομμάτια στο δίσκο δείχνουν ότι όχι μόνο έχουν αυτή την ικανότητα, αλλά και ότι μπορούν να το κάνουν και καλά. Μάλλον το κακό με τους King Bird είναι ότι ακόμη αναζητούν την ταυτότητά τους και ελπίζω ότι στην καινούργια τους δισκογραφική δουλειά θα ακολουθήσουν πιο metal μονοπάτια, αφού αυτό δείχνει ότι τους πάει περισσότερο. Ακούστε οπωσδήποτε το “Last Page” και το “Immortal Rider” και από εκεί και πέρα αποφασίστε αν θέλετε να τους δώσετε μια παραπάνω ευκαιρία.
6/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
