Αυτό που μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό βλέποντας το εξώφυλλο των Lefutray καθώς και το ότι παίζουν groove/trash metal δεν είναι άλλο παρά μια μπάντα που θα μπορούσε να είναι “παιδί” των Lamb of God. Είναι που τόσα χρόνια είχα απωθημένο να τους δω ή που το artwork θα μπορούσε να ανήκει κάλλιστα σε έναν απ’ τους δίσκους τους; Μικρή σημασία έχει μιας και η ακρόαση αφορά τους Χιλιανούς thrashers που μας παρουσιάζουν την τέταρτη δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο “Human Delusions”. Απ’ ότι ανακάλυψα απ’ το Internet θεωρούνται αρκετά μεγάλο όνομα για τη χώρα τους τα τελευταία 10 χρόνια, κάτω απ’ την στέγη της οποίας καλλιεργούνται ουκ ολίγες underground metal μπάντες.
Η σημασία του ονόματος τους, Lefutray, το οποίο σημαίνει “γρήγορος ήχος” αποδεικνύεται απ’ το πρώτο κιόλας κομμάτι. Ωραία μοντέρνα thrash riffs συνοδεύονται από death φωνητικά κάνοντας με να φανταστώ άγρια mosh pit από Χιλιανούς οπαδούς οι οποίοι είναι ισάξια τρελοί, ίσως και παραπάνω, με τους Έλληνες. Μέχρι τη μέση του δίσκου έχω ξεχωρίσει τα “The Wolves”, με το εκπληκτικό breakdown που δε θα μπορούσε να μη θυμίζει “Redneck”, και “The Mist” με τα στριφογυριστά σαν τυφώνα riffs. Οι μέτριες μουσικά στιγμές είναι λίγες αλλά αυτό που με χαλάει κυρίως είναι η έλλειψη φαντασίας στους στοίχους που σχεδόν σε κάθε κομμάτι υπάρχει επανάληψη ίδιων λέξεων. Μετά τη μέση του δίσκου ξεχωρίζει με διάφορα, ίσως και σαν αντιπροσωπευτική σύνθεση του δίσκου, το “Labyrinth” καθώς και το μόνο πιο αργό κομμάτι “New Blood”. Για κλείσιμο μας αφήνουν με το instrumental “The Mirage” που χαρακτηρίζεται από επιβλητικό drumming.
Σε γενικές γραμμές οι Lefutray είναι μια μπάντα που σίγουρα μετά από τέσσερις κυκλοφορίες έχει βρει τον ήχο της και τον υπερασπίζεται επάξια. Τα αρνητικά όμως που διαμόρφωσαν και τη βαθμολογία μου είναι προσωπικά αρκετά σημαντικά. Τα φωνητικά ναι μεν brutal αλλά αρκετά μονότονα και “ερασιτεχνικά” όπως το ίδιο και η στιχουργική δουλειά. Πιστεύω οι οπαδοί των Lamb Of God σίγουρα θα απολαύσουν τον δίσκο.
6/10
Νίκος Δρακόπουλος
[email protected]
