Δε πα’ να τους αγνοεί η πλειοψηφία, το βιολί τους αυτοί. Δεύτερη δισκάρα σερί αυτοί. Που θα πάει θα έρθει και αυτή η ρημάδα η αναγνώριση. Βέβαια θα μου πείτε η άλλη μπαντάρα του Peter Vicar, οι Reverend Bizarre, μήπως αναγνωρίστηκαν έστω και μετά «θάνατο»; Στην Ελλάδα πάντως μετά το live με Candlemass, ίσως κάποιοι να έστρεψαν τα αυτιά τους προς Φινλανδία μεριά. Οι Lord Vicar χτυπάνε για τρίτη φορά φέτος και μετά τα 2 split με Griftegard και Funeral Circle, κυκλοφορούν ένα άλμπουμ αγνού, παλιομοδίτικου, Sabbath-ικού doom. Ένα άλμπουμ πραγματικά άλλης εποχής, σεμινάριο απλότητας και αμεσότητας που αποδεικνύει πως ακόμα και σήμερα, με 3 νότες μπορείς να κάνεις θαύματα. Δε φοβούνται να δοκιμάσουν πράγματα, όπως με τη φανταστική μπαλάντα “Endless November” που δίνει μεγάλο πόνο, ή να βάλουν mellotron. Και φυσικά δόξα τον Iommi που γράφονται ακόμα κομματάρες σαν το “Sign of Osiris Risen”, που άνετα μπορεί ήδη να μπει στο πάνθεον του doom. Απλά και όμορφα…
8,5/10
Γιώργος Τσινάνης
