Είναι παγκοσμίως γνωστό πως το όνομα Macbeth απ’ όπου και η μπάντα πήρε το όνομά της, ήταν η ονομασία του πιο γνωστού δράματος του Άγγλου ποιητή και συγγραφέα, Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Οι Γερμανοί είναι βετεράνοι στον χώρο καθώς υπάρχουν εδώ και 27 χρόνια, με αρκετά demo,compilations και 2 full length albums.Όπως και στο δράμα του Σαίξπηρ, έτσι και στη μπάντα η δόξα και η τραγωδία συναντιούνται ταυτόχρονα. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 οι Macbeth ήταν από τις πρώτες metal μπάντες στην πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και περιόδευαν σαν παλαβοί, με τους εκατοντάδες οπαδούς που τους ακολουθούσαν παντού, να αποτελούν μεγάλο πρόβλημα για τις αρχές της χώρας. Πίσω στο 1986, σ’ ένα show που ήταν over sold-out στο Stadtgarten στη γενέτειρά τους, στο Erfurt, βρισκόταν υπό την παρακολούθηση της αστυνομίας και τελικά απαγορεύτηκε στην μπάντα να περιοδεύει σε όλη την πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, απόφαση που πάρθηκε από τα υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη (πάντα σε αυτή τη χώρα εκτός από μυαλά, θα υπάρχουν Χίτλερ και Μέρκελ). Η εκστρατεία κατά των Macbeth σταμάτησε την περίοδο της επανένωσης Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας. Αλλά το δράμα της μπάντας δεν σταμάτησε εκεί. Τον Δεκέμβριο του 1989 ο τραγουδιστής Detlef Wittenburg κρεμάστηκε σ’ ένα δάσος κοντά στο Erfurt επηρεασμένος και διαλυμένος ψυχολογικά από τις τραυματικές εμπειρίες του κατά τη διαμονή του στις φυλακές. Η μπάντα μετά από αυτό διαλύεται και μετά από ένα μικρό comeback το 1993 αυτοκτονεί και ο ντράμερ Rico Sauermann και αυτό ήταν το διαφαινόμενο τέλος της μπάντας. Μετά από 10 χρόνια οι Macbeth ξαναβρέθηκαν στο σανίδι ως support στους In Extremo, προσδοκώντας ότι ο κόσμος θα τους μάθαινε από την αρχή. Υπήρχαν μόνο κάτι παλιές κασέτες από την παλαιότερη εποχή και η μεγάλη τους προσδοκία ότι επιτέλους θα κυκλοφορούσαν το πρώτο τους άλμπουμ, το οποίο και κυκλοφόρησε υπό το όνομα “Macbeth” το 2006. 6 χρόνια αργότερα και με άλλο ένα άλμπουμ στην πλάτη με τίτλο “Gotteskrieger”, κυκλοφορούν το τρίτο τους άλμπουμ στο οποίο ακούμε heavy, thrash-ίζον metal με επιθετικές κοφτερές riff-άρες, δισολίες, γρέζα φωνητικά και γενικότερα ότι αρέσει σε κάθε heavy metal οπαδό που σέβεται τον εαυτό του: HEAVY METAL!!! Οι Macbeth δεν λύγισαν μπροστά σε όλες αυτές τις δυσκολίες και μας σερβίρουν στη μάπα καυτό τευτονικό heavy metal της παλιάς καλής γερμανικής σχολής όπου αποφοίτησαν με άριστα, οι Accept, οι Grave Digger, οι Running Wild και αναρίθμητοι άλλοι. Ένα άλμπουμ από μεταλλάδες για μεταλλάδες. Προσωπικά εξεπλάγην και ας γίνω βλάσφημος, έχω την ίδια ηλίθια φάτσα που είχα, όταν άκουσα το ‘’Blood of the Nations’’ των Accept. Εύγε…
8.5/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
