Gothic, σκοτεινό και μυστήριο το album που ήρθε στα χέρια μου. Οι Mirrored In Secrecy έχοντας δουλέψει με ονόματα όπως Radu Marinescu (Unheilig, De/Vision) και Mika Jussila των Finnvox Studios (Nightwish, Him), μας δίνουν ήχους γνωστούς. Παρατηρώντας κανείς κομμάτια όπως το “Never Will” δύσκολα θα μπορέσεις να ξεπεράσεις το γεγονός πως η φωνή μου θυμίζει μια παραλλαγή του Ville Valo. Μουσικά δεν έχουν στοιχεία που προσωπικά να μου θυμίζουν κάτι συγκεκριμένο, και αυτό είναι καλό. Από τη μία υπάρχει ατμόσφαιρα, από την άλλη ωραία και μελωδικά κιθαριστικά σόλο. Τo “Android” για παράδειγμα ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι. Και από άποψη σύνθεσης, αλλά και από άποψη φωνητικών. Έχει παράδοξες εναλλαγές μεταξύ των brutal και των απλά σκληρών φωνητικών. Γενικά, τα κομμάτια δεν είχαν αυτό το “κάτι” που σου κόβει την ανάσα. Ήταν πολύ καλά για το είδος τους, αλλά ίσως όχι αρκετά καλά για να ξεχωρίσουν σε ένα πλήθος χιλιάδων συνθέσεων που βγαίνουν καθημερινά, έχοντας κάποια drums που παίζουν απλώς το ρόλο του μετρονόμου και τη φωνή απλά να συνοδεύει τις συνθέσεις. Το τελευταίο κομμάτι με τίτλο “Under The Gun” ήταν ίσως απ’ τα καλύτερα του δίσκου. Και λόγω του τρόπου που μπήκαν τα πλήκτρα αλλά και λόγω του τρόπου που μπήκε η φωνή. Για κάποιο λόγω μου θύμισε πρώιμες στιγμές των Evergrey (βλ. “Solitude Dominance Tragedy”). Οι Mirrored In Secrecy, σίγουρα έχουν δώσει στο κοινό τους ένα πολύ καλό αποτέλεσμα από άποψη ηχογράφησης, αλλά είναι δύσκολο να ακούσεις μία μελωδία που θα σιγοτραγουδήσεις ξανά και ξανά επειδή σου κόλλησε.
6.5/10
Ντένια Παλαιολόγου
