Το κουαρτέτο από την Γερμανία ξαναχτυπά με τον γνωστό ψυχεδελικό ήχο. Πόσο ταξιδευτικό άλμπουμ σκέφτηκα από την πρώτη φορά κιόλας που το άκουσα. Οι κιθάρες, το μπάσο, τα τύμπανα, τα εφέ, ειδικά αυτά τα εφέ, όλα τέλεια και δεμένα σωστά μαζί. Η μουσική αλλά και οι μουσικοί είναι αρκετά δεμένη/οι γενικά. Οι μελωδίες είναι κυρίαρχες καθ ‘όλη τη διάρκεια και είναι απ’ αυτές που νομίζεις πως κάπου τις έχεις ξανακούσει, σαν καρμικό, αλλά είναι απλά οι μελωδίες που έχουν τον αέρα του κλασσικού και που σου στοιχειώνουν το κεφάλι για πολλές μέρες. Γενικά τα κομμάτια δεν είναι οι βαρύσυρτες και βαρύγδουπες 15λεπτες συνθέσεις. Έχουν μια συγκεκριμένη δομή η οποία εξελίσσεται χωρίς να σε κουράζει και να επαναλαμβάνει το ίδιο θέμα. Όπως προανέφερα ένας ταξιδιάρικος και χαλαρωτικός δίσκος και must για τους φαν της ψυχεδέλειας. Πόση ψυχεδέλεια μπορεί να χωράει σ’ ένα άλμπουμ; Ακούστε το Tri και θα καταλάβετε.
9/10
Tένια Λάρδα
